Wyrok NSA z dnia 2 czerwca 2000 r., sygn. III SA 1854/99
1. Postępowanie wszczęte i prowadzone na podstawie art. 155 Kpa nie może zmierzać do ponownego merytorycznego rozpatrzenia sprawy zakończonej decyzją ostateczną, lecz jego celem jest sprawdzenie, czy w ustalonym stanie faktycznym i prawnym istnieją szczególne przesłanki dyktowane interesem społecznym lub słusznym interesem strony, które przemawiałyby za uchyleniem lub zmianą decyzji ostatecznej.
Zasada postępowania dwuinstancyjnego z art. 15 Kpa nie może być obchodzona przez dodanie do zarzutów, że interes strony wymaga, aby z obrotu prawnego usunąć prawnie wadliwą decyzję podatkową.
2. Żaden organ podatkowy nie jest zobligowany do pouczania w wydawanych decyzjach ostatecznych o możliwościach korzystania z nadzwyczajnych trybów wzruszenia tych decyzji. Takiego obowiązku nie ma organ wypowiadający się w trybie art. 155 Kpa.
UZASADNIENIE
Decyzją z dnia 31 stycznia 1997 r. Urząd Skarbowy w T. określił oraz ustalił dla wspólników spółki cywilnej Firma Handlowa P.P., zobowiązanie podatkowe w podatku od towarów i usług za miesiąc październik 1995 r. z tytułu sprzedaży samochodów osobowych wniesionych wcześniej w formie wkładów rzeczowych do spółki.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
