Postanowienie NSA z dnia 3 października 1997 r., sygn. I SA 1333/97
Na postanowienie wydane w trybie art. 261 par. 3 Kpa przez samorządowe kolegium odwoławcze na zasadzie art. 43c ust. 4 ustawy z dnia 29 kwietnia 1985 r. o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości /Dz.U. 1991 nr 30 poz. 127 ze zm./ nie przysługuje skarga do Naczelnego Sądu Administracyjnego.
Sprawa sporu co do podwyższenia opłaty rocznej z tytułu użytkowania wieczystego jest sprawą o charakterze cywilnoprawnym, a zatem wszelkie akty właściwych organów w tego rodzaju sprawach są wyłączone z kognicji Naczelnego Sądu Administracyjnego.
Postanawia skargę odrzucić w przedmiocie zwrotu podania na zasadzie art. 261 par. 2 Kpa z powodu nieuiszczenia opłaty skarbowej.
UZASADNIENIE
Działając na zasadzie art. 43a ustawy z dnia 29 kwietnia 1985 r. o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości /Dz.U. 1991 nr 30 poz. 127 ze zm./, Zarząd Gminy W. -B. zawiadomił pismem z dnia 11 grudnia 1996 r. Romana i Wandę małżonków W. o wypowiedzeniu wysokości dotychczasowej opłaty z tytułu wieczystego użytkowania nieruchomości położonej w W. przy ul. I. nr 38 i zaoferował nową wysokość tej opłaty od dnia 1 stycznia 1997 r., powołując się na nowe oszacowanie wartości gruntu. W zbiorczym "odwołaniu" od ustaleń nowej opłaty rocznej, a ściślej - od wyceny wartości gruntu, złożonym przez 21 osób, znajdował się podpis i nazwisko z adresem Wandy W., w wyniku czego została ona wezwana do uiszczenia opłaty skarbowej do dnia 27 maja 1997 r.
Na rozprawie w dniu 27 maja 1997 r. stwierdzono, iż opłata nie została uiszczona, a strona nie stawiła się mimo prawidłowego zawiadomienia. W związku z tym Samorządowe Kolegium Odwoławcze postanowieniem z tej samej daty, powołując się na art. 261 par. 1 i 2 Kpa w związku z art. 43b zdanie drugie ustawy z dnia 29 kwietnia 1985 r. o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości /Dz.U. 1991 nr 30 poz. 127 ze zm./, orzekło o zwrocie wniosku z powodu nieuiszczenia opłaty skarbowej w wymaganym terminie, wskazując, iż strona może zwrócić się o ponowne rozpatrzenie sprawy na zasadzie art. 127 par. 3 i 4 Kpa. Z wnioskiem takim Wanda W. zwróciła się w terminie, powołując się na art. 261 par. 4 pkt 2 Kpa i twierdząc, że jej sprawa powinna być rozpoznana mimo nieuiszczenia opłaty skarbowej, ponieważ wniesienie podania dotyczącego ustalenia nowej opłaty za użytkowanie wieczyste jest czynnością, dla której ustawa ustala termin zawity. Samorządowe Kolegium Odwoławcze w W. nie uwzględniło tych argumentów i utrzymało w mocy swe postanowienie z dnia 27 maja 1997 r. postanowieniem z dnia 25 czerwca 1997 r.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
