Wyrok NSA z dnia 24 czerwca 1997 r., sygn. I SA/Łd 266/96
1. Podstawą wystawienia tytułu wykonawczego obejmującego zobowiązanie podatkowe może być tylko decyzja organu podatkowego, która została doręczona zobowiązanemu. Brak doręczonej decyzji podatkowej uzasadnia uznanie za niedopuszczalną egzekucji administracyjnej określonego w tej decyzji obowiązku, co stanowi podstawę umorzenia postępowania egzekucyjnego przewidzianą w art. 59 par. 1 pkt 7 ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji /Dz.U. 1991 nr 36 poz. 161 ze zm./.
2. Wymogu doręczenia decyzji podatkowej dla możliwości wszczęcia egzekucji obowiązku określonego w tej decyzji nie wyłącza przepis art. 173 par. 1 Kpa, w myśl którego wniesienie odwołania od decyzji organu podatkowego nie wstrzymuje jej wykonania. Powołany przepis jest przepisem szczególnym jedynie do art. 130 par. 2 Kpa, stanowiącego, że wniesienie odwołania w terminie wstrzymuje wykonanie decyzji. Nie wyłącza jednak obowiązywania w postępowaniu podatkowym przepisu art. 130 par. 1 Kpa, zgodnie z którym przed upływem terminu do wniesienia odwołania decyzja nie ulega wykonaniu. Przepis art. 173 par. 1 Kpa nie oznacza wprowadzenia natychmiastowej wykonalności decyzji podatkowej I instancji.
3. Możliwość doręczenia pisma do rąk innej osoby /dorosłego domownika, sąsiada, dozorcy domu/ niż adresat przewiduje jedynie art. 43 Kpa w przypadku nieobecności adresata w mieszkaniu. Natomiast nie jest przewidziana możliwość doręczenia pisma innej osobie niż adresat w razie niezastania go w miejscu pracy. Oznacza to, że w miejscu pracy /art. 42 par. 1 Kpa/ pismo może być doręczone tylko adresatowi.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
