Wyrok NSA z dnia 26 marca 1993 r., sygn. III SA 2270-2271/92
Jeżeli bank, w ramach prowadzonej działalności /usługi bankowe/, udzielił swoim pracownikom kredytów lub pożyczek na warunkach korzystniejszych w zakresie oprocentowania /ewentualnie prowizji/ od ogólnie stosowanych przez ten bank dla tego rodzaju umów, to spowodowane tym obniżenie przychodów banku stanowi opust z ceny, o którym mowa w art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 31 stycznia 1989 r. o podatku dochodowym od osób prawnych /Dz.U. 1991 nr 49 poz. 216/.
Naczelny Sąd Administracyjny uznał zasadność skargi Banku Spółdzielczego w K. na decyzję Izby Skarbowej w (...) z dnia 5 października 1992 r. w przedmiocie ustalenia zobowiązania w podatku dochodowym od osób prawnych za 1991 r. oraz ustalenia dodatkowego przypisu podatku dochodowego od osób fizycznych za I kwartał 1992 r. i na podstawie art. 207 par. 1 i 2 pkt 1 Kpa uchylił zaskarżoną decyzję w całości oraz poprzedzającą ją decyzję Urzędu Skarbowego w M. M. w części dotyczącej dodatkowego przypisu zaliczki podatku dochodowego od osób fizycznych za I kwartał 1992 r., a także - zgodnie z art. 208 Kpa - zasądził od Izby Skarbowej w (...) trzy miliony sto czterdzieści pięć tysięcy złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania na rzecz skarżącego Banku.
UZASADNIENIE
Decyzją z dnia 13 sierpnia 1992 r. Urząd Skarbowy w M. M. ustalił Bankowi Spółdzielczemu w K. podatek dochodowy od osób prawnych za 1991 r. w wysokości 208.992.800 zł oraz dodatkowy przypis zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych za I kwartał 1992 r. w wysokości 5 808 000 złotych. W uzasadnieniu tej decyzji Urząd Skarbowy powołał się na wynik kontroli przeprowadzonej przez Inspektora Kontroli Skarbowej, który ustalił, że przy rozliczeniu podatku dochodowego za 1991 r. Bank nie uwzględnił w podstawie opodatkowania przychodów stanowiących różnicę między stopą kredytu refinansowego a stopą odsetek stosowanych wobec własnych pracowników od pobranych pożyczek. W świetle art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 31 stycznia 1989 r. o podatku dochodowym od osób prawnych /Dz.U. 1991 nr 49 poz. 216/ ta różnica między oprocentowaniem stanowi opust z ceny udzielony pracownikom i jest przychodem podlegającym opodatkowaniu. Począwszy od dnia 1 stycznia 1992 r. różnica ta jest przychodem pracowników Banku w świetle art. 10 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. nr 80 poz. 350 ze zm./. Jako podstawę prawną decyzji wskazano ponadto art. 5 ust. 3 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych /Dz.U. nr 27 poz. 111/, pomijając jednak, zapewne przez przeoczenie, art. 15 tej ustawy, mimo że w części dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych decyzja skierowana została do Banku jako płatnika - wobec niepobrania części tego podatku /art. 14 ust. 2 cytowanej ostatnio ustawy/.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
