Czy dodatki wypłacone w "budżetówce" należy uwzględniać w podstawie wymiaru zasiłków i składek

Ustalając podstawę wymiaru świadczeń za czas niezdolności do pracy można uwzględnić tylko te składniki - dodatki, które są zmniejszane za okres niezdolności do pracy (art. 41 ust. 1 ustawy zasiłkowej).

W obliczeniach należy pomijać dodatki, których wysokość jest niezależna od tego, czy pracownik był niezdolny do pracy. Składniki te przysługują również za okres niezdolności do pracy, więc nie ma podstaw, by dodatkowo zwiększały one podstawę wymiaru świadczenia za ten sam okres niezdolności do pracy.

Rodzaje składników pomijanych przy liczeniu zasiłków

Najczęściej spotykanym składnikiem wynagrodzenia, który w budżetówce jest wypłacany również za czas niezdolności do pracy, jest dodatek za wysługę lat, czyli tzw. dodatek stażowy. Dodatek ten jest często wypłacany w stałej procentowej wysokości ustalonej od wynagrodzenia zasadniczego określonego w umowie o pracę, a nie wynagrodzenia należnego za dany miesiąc. W związku z tym dodatek jest wypłacany w pełnej wysokości za każdy miesiąc - również za ten, w którym wystąpiła niezdolność do pracy.

Powyższe zasady wypłaty dodatku za wysługę lat obowiązują m.in. nauczycieli. Ich prawo do dodatku stażowego również w okresie niezdolności do pracy wynika:

● w przypadku nauczycieli szkół prowadzonych przez jednostki administracji rządowej - z § 5 rozporządzenia MEN z 3 kwietnia 2009 r. w sprawie dodatków do wynagrodzenia zasadniczego oraz wynagrodzenia za godziny ponadwymiarowe i godziny doraźnych zastępstw dla nauczycieli zatrudnionych w szkołach prowadzonych przez organy administracji rządowej - przepis ten jednoznacznie wskazuje na prawo do dodatku stażowego również w okresie niezdolności do pracy, za który nauczyciel zachowuje prawo do wynagrodzenia chorobowego, zasiłku chorobowego lub zasiłku opiekuńczego,