Jaki wpływ ma zmiana wymiaru czasu pracy na ustalenie podstawy wymiaru świadczeń chorobowych

Podstawę wymiaru zasiłku chorobowego, wynagrodzenia za czas choroby oraz innych świadczeń z ubezpieczenia chorobowego przysługującego ubezpieczonemu będącemu pracownikiem stanowi przeciętne miesięczne wynagrodzenie wypłacone mu za okres 12 miesięcy kalendarzowych poprzedzających miesiąc, w którym powstała niezdolność do pracy. Jeżeli niezdolność do pracy powstała przed upływem 12 miesięcy zatrudnienia, podstawę wymiaru zasiłku chorobowego pracodawca wylicza z przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia za pełne miesiące kalendarzowe zatrudnienia. Prawo do wynagrodzenia chorobowego, podstawę wymiaru oraz jego wysokość ustala się na takich samych zasadach jak zasiłków z ubezpieczenia chorobowego.

Przeliczenie podstawy w wyniku zmiany wymiaru czasu pracy

Pracodawca nie oblicza na nowo podstawy wymiaru pobieranego u niego zasiłku, jeżeli między okresami pobierania zasiłków zarówno tego samego rodzaju, jak i innego rodzaju nie było przerwy albo przerwa trwała krócej niż trzy miesiące kalendarzowe (art. 43 ustawy zasiłkowej). Zasada ta nie ma zastosowania, jeżeli między okresami pobierania zasiłków miała miejsce zmiana wymiaru czasu pracy. W tym przypadku podstawa wymiaru zasiłku przysługująca po przerwie powinna być ustalona ponownie z uwzględnieniem wynagrodzenia po zmianie wymiaru czasu pracy.