Niezwiązane z wywłaszczeniem planistyczne ograniczenia gminy nie mogą zwiększać odszkodowania - Wyrok NSA z dnia 4 lutego 2025 r., sygn. I OSK 115/22
Przy ustalaniu odszkodowania za ograniczenie sposobu korzystania z nieruchomości, uwzględniać należy wyłącznie wpływ decyzji wywłaszczeniowej i wynikające z niej ograniczenia z dnia jej wydania, nie zaś późniejsze modyfikacje planistyczne wprowadzone miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego.
Teza SI
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Karol Kiczka Sędziowie: Sędzia NSA Krzysztof Sobieralski Sędzia del. WSA Maria Grzymisławska-Cybulska (spr.) Protokolant: starszy asystent sędziego Anna Kuklińska po rozpoznaniu w dniu 4 lutego 2025 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej P. Spółka Akcyjna z siedzibą w L. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 26 marca 2021 r., sygn. akt I SA/Wa 1775/20 w sprawie ze skargi P. Spółka Akcyjna z siedzibą w L. na decyzję Wojewody Mazowieckiego z dnia 8 czerwca 2020 r. nr 1752/2020 w przedmiocie ustalenia odszkodowania I. prostuje z urzędu oczywistą omyłkę w komparycji wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 26 marca 2021 r., sygn. akt I SA/Wa 1775/20 w ten sposób, że firmę skarżącej "G. S.A." zastępuje firmą "P. Spółka Akcyjna"; II. uchyla zaskarżony wyrok, zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Starosty Legionowskiego z dnia 29 listopada 2019 r. nr 200/2019; III. zasądza od Wojewody Mazowieckiego na rzecz P. Spółka Akcyjna z siedzibą w Lublinie kwotę 6959 (sześć tysięcy dziewięćset pięćdziesiąt dziewięć) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.
Uzasadnienie
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z 26 marca 2021 r., sygn. akt I SA/Wa 1775/20 oddalił skargę PGE Dystrybucja Spółka Akcyjna z siedzibą w Lublinie na decyzję Wojewody Mazowieckiego z 8 czerwca 2020 r., nr 1752/2020 w przedmiocie ustalenia odszkodowania.
W uzasadnieniu zaskarżonego wyroku wskazano, że odszkodowanie, o którym mowa w art. 128 ust. 4 ustawy o gospodarce nieruchomościami (dalej: u.g.n.), oparte jest w istocie na zasadach prawa cywilnego. Powinno ono odpowiadać różnicy między stanem obecnym a stanem hipotetycznym, który by istniał, gdyby nie zdarzenie stanowiące źródło szkody, oraz rekompensować wyłącznie te szkody, które pozostają w związku przyczynowym ze zdarzeniem je wywołującym. Wycena odszkodowania z tytułu ograniczenia korzystania z nieruchomości musi uwzględniać wynikające z przepisów prawa wymuszenia na właścicielu nieruchomości ograniczeń w sposobie jej wykorzystania, powstałych na skutek utworzenia strefy ochronnej o szerokości 19 m, licząc od osi linii w każdą stronę. Taki stan istniał w dacie wydawania kwestionowanej decyzji o ustaleniu odszkodowania i powinien być uwzględniony przez biegłego rzeczoznawcę. Okoliczność ta, jak wskazał Sąd I instancji, wynika z faktu, że w niniejszej sprawie od wydania decyzji ograniczającej sposób korzystania z nieruchomości do wydania decyzji ustalającej odszkodowanie upłynęło blisko 40 lat. Oznacza to, że plan zagospodarowania przestrzennego z 2006 r. uwzględnił jedynie stan faktyczny wynikający z decyzji z 1982 r., a istniejąca strefa ochronna pozostaje w związku przyczynowym z tą właśnie decyzją. Istniejące ograniczenia wynikają, zatem bezpośrednio nie z aktualnych zapisów planu zagospodarowania przestrzennego, lecz z realizacji decyzji z 1982 r. Wspomniane ograniczenia powinny być uwzględnione przy wycenie wysokości odszkodowania.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
