Wyrok NSA z dnia 17 maja 2024 r., sygn. I FSK 1496/20
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Danuta Oleś, Sędzia NSA Izabela Najda-Ossowska (spr.), Sędzia WSA del. Dominik Mączyński, Protokolant Marek Kleszczyński, po rozpoznaniu w dniu 17 maja 2024 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Bydgoszczy od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy z dnia 22 lipca 2020 r. sygn. akt I SA/Bd 91/20 w sprawie ze skargi B. G. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 12 grudnia 2019 r. nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług za kwiecień i lipiec 2016 r. 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Bydgoszczy na rzecz B. G. kwotę 675 (słownie: sześćset siedemdziesiąt pięć) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
Uzasadnienie
1. Przedmiotem skargi kasacyjnej B. G. (dalej: Skarżący/Strona) jest wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy z 22 lipca 2020 r., o sygn. akt I SA/Bd 91/20. W orzeczeniu tym Sąd pierwszej instancji uwzględnił skargę Skarżącego uchylając decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Bydgoszczy (dalej: Organ) z 12 grudnia 2019 r. w przedmiocie podatku od towarów i usług za kwiecień i lipiec 2016 r.
2. Skargę kasacyjną od powyższego wyroku wniósł Organ. Zaskarżonemu wyrokowi zarzucono, na podstawie art. 174 pkt 1 i 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2019 r., poz. 2325 ze zm.), powoływanej dalej: P.p.s.a. naruszenie:
I. Przepisów postępowania, tj.:
a) art. 145 § 1 pkt 1 lit a) i c) P.p.s.a. w związku z art. 191 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (zwanej dalej: O.p.) oraz art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r., poz. 710 z późn. zm. dalej ustawy o VAT), poprzez niezasadne uchylenie decyzji Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 12 grudnia 2019 r. z uwagi na uznanie przez Sąd, że prawidłowo przeprowadzona ocena zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego nie daje podstaw do stwierdzenia, że skarżący w zakresie sprzedaży spornych nieruchomości podejmował działania wykraczające poza zakres zarządu majątkiem prywatnym, a zatem nie było podstaw do tego, aby uznać go za podmiot wykonujący działalność gospodarczą, tj. za podatnika podatku od towarów i usług, podczas gdy organy podatkowe dokonały prawidłowej oceny poszczególnych dowodów we wzajemnym ze sobą powiązaniu, a dokonując jej kierowały się zasadami wiedzy, doświadczenia życiowego oraz praw logiki dochodząc w konsekwencji do konstatacji, że zgromadzony materiał dowodowy w sprawie świadczy o tym, iż skarżący dokonując sprzedaży działek działał jako podatnik podatku od towarów i usług;
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
