Wyrok NSA z dnia 29 lutego 2024 r., sygn. I FSK 689/20
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Zbigniew Łoboda, Sędzia NSA Mariusz Golecki, Sędzia NSA Hieronim Sęk (sprawozdawca), Protokolant Patryk Pogorzelski, po rozpoznaniu w dniu 22 lutego 2024 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej A. sp. z o.o. z siedzibą w O. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu z dnia 12 lutego 2020 r. sygn. akt I SA/Op 14/20 w sprawie ze skargi A. sp. z o.o. z siedzibą w O. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Opolu z dnia 30 października 2019 r. nr 1601-IOA.4103.14.2019 w przedmiocie podatku od towarów i usług za luty 2014 r. 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od A. sp. z o.o. z siedzibą w O. na rzecz Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Opolu kwotę 5400 (słownie: pięć tysięcy czterysta) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania.
Uzasadnienie
1. Przedmiot skargi kasacyjnej oraz podmiot ją wnoszący.
1.1. A. sp. z o.o. z siedzibą w O. (dalej: Spółka lub Skarżąca) pismem z dnia 20 kwietnia 2020 r. wniosła skargę kasacyjną od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu z dnia 12 lutego 2020 r., sygn. akt I SA/Op 14/20.
1.2. Powołanym wyrokiem Sąd, na podstawie art. 151 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2019 r. poz. 2325, z późn. zm.; dalej: P.p.s.a.), oddalił skargę Spółki na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Opolu (dalej: Dyrektor IAS) z dnia 30 października 2019 r. w przedmiocie podatku od towarów i usług (dalej: podatek VAT) za luty 2014 r. Decyzją tą została utrzymana w mocy decyzja Naczelnika Pierwszego Urzędu Skarbowego w Opolu z dnia 18 lutego 2019 r.
2. Relacja ze stanu sprawy.
2.1. W uzasadnieniu wyroku Sądu pierwszej instancji, na tle ustaleń organów podatkowych, wskazano w szczególności, że: - Spółka (prezes zarządu – T. T., prokurenci i udziałowcy – P. P. i R. G.) rozpoczęła prowadzenie działalności gospodarczej we wrześniu 2013 r., a jej przedmiotem był handel architekturą ogrodową; - Spółka nie zatrudniała pracowników (wszystkie prace były wykonywane przez jej udziałowców), nie posiadała też składników majątkowych w postaci środków trwałych oraz wyposażenia; - na podstawie art. 88 ust. 3a pkt 4 lit. a ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r. poz. 2174, z późn. zm.; dalej: u.p.t.u.) zakwestionowano Spółce prawo do odliczenia podatku naliczonego z 4 faktur wystawionych przez firmę E. W. M. z J., mających dokumentować nabycie towaru (5.650 kg) w postaci farby proszkowej o nazwie "I." oraz z 4 faktur wystawionych przez firmę V. P. T. z Z., mających dokumentować nabycie usługi pośrednictwa w powyższych transakcjach zakupu wskazanego wyżej towaru; - towar ten miał zostać odsprzedany przez Spółkę w ramach wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów (dalej: WDT) czeskiemu podmiotowi H. (co udokumentowano 2 fakturami, przy czym wywóz towaru jako taki nie był kwestionowany), a następnie ponownie do Polski; - w lutym 2014 r. wyłącznym towarem handlowym jakim Spółka obracała była wspomniana farba proszkowa a jedynym jej dostawcą miała być firma E. W. M., która nie prowadziła rzeczywistej działalności gospodarczej i w stosunku do której wydano decyzję na podstawie art. 108 ust. 1 u.p.t.u.; - W. M., P. T., prokurenci Spółki i przedstawiciel czeskiego odbiorcy przed dokonaniem transakcji objętych zakwestionowanymi fakturami uczestniczyli w spotkaniach, w trakcie których ustalono ich schemat; - organy podatkowe przyjęły, że powyższe faktury nie dokumentują faktycznie dokonanych transakcji; - zawarte przez Spółkę transakcje obrotu tym towarem stanowiły ogniwo w łańcuchu dostaw, których celem było wyłudzenie podatku VAT w oparciu o mechanizm tzw. karuzeli podatkowej; - Spółka prowadziła działania niemające ekonomicznego uzasadnienia; - Spółka i jej kontrahenci obracali produktem nieznanym im pod względem przeznaczenia, jakości i wartości; - obrót ten odbywał się mimo wielokrotnie zawyżonych cen (2,5 razy wyższych niż rynkowe) i dotyczył towaru specjalistycznego (dla wąskiej grupy odbiorców), którego termin przydatności do użytku już upłynął; - E. W. M., Spółka wraz z firmą V. P. T. i spółką H. utworzyły "łańcuszek firm" za pomocą którego fakturowały obrót między sobą bezwartościowym i nienadającym się do użytku towarem; - analogiczny mechanizm "operacji gospodarczych" był realizowany także ze spółką T. powiązanej osobowo ze Spółką poprzez tego samego prezesa (T. T.) oraz tych samych prokurentów (m.in. P. P. i R. G.).
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
