Wyrok NSA z dnia 16 lutego 2024 r., sygn. I FSK 2293/23
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Izabela Najda-Ossowska, Sędzia NSA Danuta Oleś (spr.), Sędzia WSA del. Adam Nita, po rozpoznaniu w dniu 16 lutego 2024 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie z dnia 13 września 2023 r. sygn. akt I SA/Lu 173/22 w sprawie ze skargi Gminy L. na interpretację indywidualną Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 17 stycznia 2022 r. nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług oddala skargę kasacyjną.
Uzasadnienie
Wyrokiem z 13 września 2023 r., sygn. akt I SA/Lu 173/22, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie uchylił zaskarżoną przez Gminy L. interpretację indywidualną Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 17 stycznia 2022 r. wydaną w przedmiocie podatku od towarów i usług.
Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w wydanej interpretacji indywidualnej stwierdził, że stanowisko Gminy L. (dalej: "Gmina" lub "skarżąca") przedstawione we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej jest nieprawidłowe w zakresie:
1) prawa do odliczenia podatku naliczonego od wydatków inwestycyjnych związanych z wybudowaniem sieci wodociągowej wraz z przyłączami w ramach zawartej umowy o dofinansowanie Projektu za pomocą sposobu określenia proporcji, opartego na kryterium ilościowym,
2) uwzględnienia w podstawie opodatkowania dofinansowania, odnoszącego się do wybudowanych przyłączy wodociągowych.
Skargę kasacyjną od powyższego wyroku wniósł organ podatkowy. Zaskarżając wyrok w całości, zarzucił naruszenie przepisów prawa materialnego tj. art. 86 ust. 1, ust. 2a-2h i ust. 22 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r. poz. 685 ze zm., dalej: "ustawa o VAT") w zw. z § 3 ust. 1-5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 17 grudnia 2015 r. w sprawie sposobu określania zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej w przypadku niektórych podatników (Dz. U z 2015 r. poz. 2193, dalej: "rozporządzenie MF") poprzez błędną wykładnię i przyjęcie, że metoda zaproponowana przez Gminę dużo bardziej odpowiada specyfice wykonywanej działalności i dokonywanych przez Gminę nabyć niż metoda wskazana w rozporządzeniu MF, podczas gdy prawidłowa wykładnia tych norm nie może być dokonywana w pewnym "uproszczeniu" z pominięciem w proponowanym przez Gminę prewspółczynniku zużycia wody dla celów przeciwpożarowych, albowiem Gmina winna to zużycie uwzględniać i tym samym, wbrew ocenie Sądu, wykładnia dokonana przez organ w ramach pytania 1) była prawidłowa i oparta o obowiązujące przepisy, a organ oceniając proponowaną przez Gminę metodę jako nieprawidłową (z czym po części zgodził się Sąd pierwszej instancji) nie mógł uznać stanowiska Gminy za prawidłowe.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
