Wyrok NSA z dnia 30 stycznia 2024 r., sygn. III FSK 3651/21
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Wojciech Stachurski, Sędzia NSA Dominik Gajewski (sprawozdawca), Sędzia WSA (del.) Agnieszka Olesińska, Protokolant Natalia Zawadka, po rozpoznaniu w dniu 30 stycznia 2024 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej R. R. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 1 grudnia 2020 r. sygn. akt I SA/Gd 441/20 w sprawie ze skargi R. R. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Gdańsku z dnia 18 lutego 2020 r. nr 2201-IEW-1.4123.438-443.2019/DK w przedmiocie odpowiedzialności podatkowej osób trzecich 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od R. R. na rzecz Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Gdańsku kwotę 360 (słownie: trzysta sześćdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
Uzasadnienie
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku (dalej: WSA) wyrokiem z 1 grudnia 2020 r. sygn. akt I SA/Gd 441/20 oddalił skargę R. R. (dalej: Skarżący) na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Gdańsku z 18 lutego 2020 r., w przedmiocie orzeczenia odpowiedzialności podatkowej za zaległości podatkowe spółki.
Na powyższy wyrok pełnomocnik Skarżącego złożył skargę kasacyjną, opierając ją na następujących podstawach:
I. art. 174 pkt 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz.U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.), dalej "p.p.s.a." tj. na naruszeniu przepisów postępowania, które miało istotny wpływ na wynik sprawy, a mianowicie:
naruszeniu art. 3 § 1 p.p.s.a., art. 3 § 2 pkt 1 p.p.s.a., art. 106 § 3 p.p.s.a., art. 134 § 1 p.p.s.a., art. 135 p.p.s.a., art. 141 § 4 p.p.s.a., art. 145 § 1 pkt 1 lit. a) i c) p.p.s.a, art. 145 § 2 p.p.s.a, art. 151 p.p.s.a. w zw. z art. 121 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 roku - Ordynacja podatkowa w brzmieniu obowiązującym w czasie rozstrzygania sprawy (zwanej dalej "o.p."), art. 122 o.p, art. 123 § 1 o.p, art. 124 o.p, art. 127 o.p, art. 187 § 1 o.p, art. 191 o.p., 197 § 1 o.p, poprzez nieuwzględnienie skargi, wskutek nierozpatrzenia w sposób wyczerpujący całego materiału dowodowego oraz dokonanie nieprawidłowego ustalenia stanu faktycznego i jego oceny, jak i niedostrzeżenie naruszeń prawa w toku postępowania przed organami obu instancji, niewystarczająco wnikliwe zbadanie sprawy, brak odniesienia się do całości argumentów i przedstawionych przez Skarżącego w skardze, niewyjście poza zarzuty skargi, dokonanie ustaleń stanu faktycznego oderwanych od realiów niniejszej sprawy, przez zarówno ustalenie okoliczności, które w sprawie nie występowały jak i nieprawidłową ocenę faktów ustalonych oraz pomijanie okoliczności istotnych dla sprawy, a w konsekwencji błędne przyjęcie, że zaskarżona decyzja (i poprzedzająca ją decyzja organu pierwszej instancji) odpowiada przepisom, brak wyczerpującego rozpatrzenia sprawy pod względem faktycznym i merytorycznym, niezebraniu całego materiału dowodowego i nierozpatrzeniu go w sposób wyczerpujący oraz przekroczeniu granic swobodnej oceny dowodów, polegającym w szczególności na ustaleniu, że w sprawie wystąpiły przesłanki do orzeczenia odpowiedzialności skarżącego za zobowiązania podatkowe P. – G. Sp. z o.o. (dalej zwanej również "Spółką"), które to naruszenia miały wpływ na wynik sprawy, a które polegały w szczególności na:
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
