Wyrok NSA z dnia 27 września 2023 r., sygn. III OSK 2103/22
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Tamara Dziełakowska (spr.) Sędziowie: sędzia NSA Małgorzata Masternak-Kubiak sędzia del. WSA Mariusz Kotulski Protokolant: asystent sędziego Dominika Daśko po rozpoznaniu w dniu 27 września 2023 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej sprawy ze skargi kasacyjnej M.M. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 22 kwietnia 2022 r. sygn. akt II SA/Wa 4076/21 w sprawie ze skargi M.M. na decyzję Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych w Warszawie z dnia 17 listopada 2021 r. nr 992700/620/13/2017-SWO w przedmiocie odmowy przyznania świadczenia w drodze wyjątku oddala skargę kasacyjną.
Uzasadnienie
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z 22 kwietnia 2022 r. – na podstawie art. 151 ustawy z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2022 r., poz. 329), określanej dalej jako "P.p.s.a." - oddalił skargę M.M. na decyzję Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych z 17 listopada 2021 r., w przedmiocie odmowy przyznania świadczenia w drodze wyjątku.
Wyrok wydany został w następujących okolicznościach faktycznych i prawnych:
Decyzją z 17 listopada 2021 r. organ odmówił skarżącemu przyznania świadczenia, o którym mowa w art. 83 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2021 r., poz. 291). Stwierdzono, że w sprawie skarżącego nie ziściła się przesłanka "szczególnych okoliczności", na skutek których skarżący nie nabył uprawnień do świadczenia w trybie zwykłym. Organ wskazał, że skarżący udokumentował 14 lat, 5 miesięcy oraz 5 dni okresów składkowych i nieskładkowych, a w ostatnim dziesięcioleciu przed dniem powstania niezdolności do pracy wykazał jedynie 6 miesięcy i 5 dni tych okresów. Organ ustalił, że skarżący w okresach od 18.09.1994 do 1.10.1995 oraz od 31.12.1997 do 31.07.2007 nie opłacał składek na ubezpieczenie społeczne oraz ubezpieczenia emerytalne i rentowe. Wobec skarżącego orzeczona została całkowita niezdolność do pracy od 15 stycznia 2008 r., a w tej dacie skarżący nie wykonywał pracy ani innej działalności, odprowadzając składki na ubezpieczenie społeczne. Organ uznał zatem, że mimo iż skarżący spełnia pozostałe przesłanki do przyznania świadczenia, bowiem prowadzi samodzielne gospodarstwo i nie posiada niezbędnych środków do utrzymania oraz ze względu na całkowitą niezdolność do pracy nie może podjąć pracy lub działalności objętej ubezpieczeniem społecznym, to świadczenie rentowe nie może zostać mu przyznane ze względu na brak istnienia "szczególnych okoliczności". Całkowitą niezdolność do pracy wobec skarżącego orzeczono dopiero w roku 2008, a skarżący we wskazanych okresach 1994-1995 oraz 1997-2007 nie wskazał na istnienie jakiejkolwiek przeszkody w zatrudnieniu. Co więcej skarżący twierdził, że w wyżej wskazanych okresach wykonywał prace dorywcze w Polsce i za granicą bez zgłoszenia do ubezpieczenia społecznego, natomiast organ nie uznał tego jako okoliczność, która mogłaby być potraktowana jako zdarzenie wyjątkowe i niezależne od ubezpieczonego w rozumieniu okoliczności szczególnej z art. 83 ust. 1 ustawy o emeryturach i rentach z FUS. W związku z powyższym organ odmówił przyznania skarżącemu świadczenia w drodze wyjątku.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
