Wyrok NSA z dnia 23 lutego 2024 r., sygn. I FSK 536/20
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Sylwester Golec, Sędzia NSA Arkadiusz Cudak (sprawozdawca), Sędzia WSA del. Dominik Mączyński, Protokolant Szymon Czerwiński, po rozpoznaniu w dniu 23 lutego 2024 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej S. sp. j. z siedzibą w G. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 15 stycznia 2020 r., sygn. akt I SA/Gd 1695/19 w sprawie ze skargi S. sp. j. z siedzibą w G. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Gdańsku z dnia 15 lipca 2019 r. nr 2201-IOV-4.4103.10-11.2019/10/08 w przedmiocie podatku od towarów i usług za czerwiec i lipiec 2013 r. 1) uchyla zaskarżony wyrok w całości i sprawę przekazuje Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Gdańsku do ponownego rozpoznania, 2) zasądza od Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Gdańsku na rzecz S. sp. j. z siedzibą w G. kwotę 6.150 (sześć tysięcy sto pięćdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
Uzasadnienie
Zaskarżonym wyrokiem z 15 stycznia 2020 r., sygn. akt I SA/Gd 1695/19, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku, działając na podstawie art. 151 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. — Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2019 r. poz. 2325, ze zm.), dalej "p.p.s.a.", oddalił skargę S. sp. j. (dalej "spółka" lub "skarżąca") na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Gdańsku (dalej "organ odwoławczy" lub "organ") z 15 lipca 2019 r. w przedmiocie podatku od towarów i usług za czerwiec i lipiec 2013 r.
1. Przebieg postępowania przed organami podatkowymi
Z uzasadnienia powyższego wyroku wynika, że decyzją z 29 listopada 2018 r. Naczelnik Trzeciego Urzędu Skarbowego w Gdańsku (dalej "naczelnik urzędu skarbowego" lub "organ pierwszej instancji") określił spółce kwoty zobowiązań podatkowych za czerwiec i lipiec 2013 r. w miejsce zadeklarowanych przez nią kwot nadwyżki podatku naliczonego nad należnym do zwrotu bezpośredniego. Organ pierwszej instancji zakwestionował bowiem prawo spółki do odliczenia podatku naliczonego z faktur wystawionych przez PPHU J. (tytułem dostawy bursztynu) oraz F. i L. sp. z o.o. (tytułem dostawy granulatu srebra), stwierdzając, że przedmiotowe faktury nie dokumentowały rzeczywistych czynności gospodarczych, a spółka nie dochowała należytej staranności przy nawiązaniu i realizacji współpracy z ich wystawcami. Odnośnie F. i L. sp. z o.o. stwierdzono przy tym, że podmioty te wprawdzie dysponowały towarem i dokonały jego rzeczywistej sprzedaży na rzecz spółki, ale pochodził on z niewiadomego źródła, co i tak nie daje spółce prawa do odliczenia podatku wykazanego w fakturach dokumentujących to nabycie.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
