Wyrok NSA z dnia 29 listopada 2022 r., sygn. I OSK 261/22
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Karol Kiczka Sędziowie sędzia NSA Piotr Przybysz sędzia del. WSA Agnieszka Miernik (spr.) po rozpoznaniu w dniu 29 listopada 2022 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Zamościu od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie z dnia 26 października 2021 r. sygn. akt II SA/Lu 323/21 w sprawie ze skargi A. A. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Zamościu z dnia 26 lutego 2021 r. nr SKO.1678/20 w przedmiocie świadczenia pielęgnacyjnego oddala skargę kasacyjną.
Uzasadnienie
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie wyrokiem z 26 października 2021 r. sygn. akt II SA/Lu 323/21 uchylił zaskarżoną przez A. A. decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Zamościu z 26 lutego 2021 r. nr SKO.1678/20 w przedmiocie świadczenia pielęgnacyjnego oraz decyzję Burmistrza Miasta Biłgoraja z 16 listopada 2020 r. nr SR.4042.36.2020.TŚ.
Skargę kasacyjną od powyższego wyroku wniosło Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Zamościu zaskarżając wyrok w całości i zarzucając Sądowi I instancji:
1. na podstawie art. 174 pkt 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.), powoływanej dalej jako "P.p.s.a.", naruszenie prawa materialnego, to jest:
1. art. 17 ust. 5 pkt 1 lit. a ustawy z dnia 28 listopada 2003 r. o świadczeniach rodzinnych (Dz. U. z 2020 r., poz. 111 ze zm.), powoływanej dalej jako "u.ś.r.", przez błędną wykładnię i uznanie, że wykładnię literalną tego przepisu należy uzupełnić wynikami wykładni celowościowej, funkcjonalnej i systemowej, co w konsekwencji doprowadziło do błędnego przyjęcia, że posiadanie przez skarżącą prawa do emerytury nie stanowi negatywnej przesłanki przyznania świadczenia pielęgnacyjnego;
2. art. 17 ust. 1 i art. 17 ust. 5 pkt 1 lit. a w związku z art. 27 ust. 5 u.ś.r. przez błędną wykładnię polegającą na przyjęciu, że posiadanie przez skarżącą prawa do emerytury nie stanowi negatywnej przesłanki do przyznania świadczenia pielęgnacyjnego, podczas gdy żaden z przepisów nie przewiduje możliwości wyboru świadczenia pielęgnacyjnego w przypadku posiadania prawa do świadczeń emerytalno-rentowych, a także nie przewiduje możliwości jednoczesnego pobierania obydwu ww. świadczeń oraz nie przewiduje przyznania świadczenia pielęgnacyjnego w wysokości stanowiącej różnicę między wysokością tego świadczenia i pobieranym świadczeniem emerytalno-rentowym;
3. art. 17 ust. i art. 17 ust. 5 pkt 1 lit. a w związku z art. 27 ust. 5 u.ś.r. oraz w związku z art. 95 ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2021 r., poz. 291), powoływanej dalej jako "u.e.r.f.u.s.", przez błędną wykładnię polegającą na przyjęciu, że zawieszenie prawa do emerytury stanowiłoby podstawę do przyznania świadczenia pielęgnacyjnego, podczas gdy zawieszenie prawa do emerytury prowadziłoby tylko do zaprzestania jej pobierania (wypłaty), natomiast art. 17 ust. 5 pkt 1 lit. a u.ś.r. jasno precyzuje, że świadczenie pielęgnacyjne nie przysługuje, jeżeli osoba sprawująca opiekę ma ustalone prawo do emerytury;
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
