Wyrok NSA z dnia 6 października 2022 r., sygn. III FSK 1160/21
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Bogusław Dauter (sprawozdawca), Sędzia NSA Dominik Gajewski, Sędzia WSA (del.) Bogusław Woźniak, po rozpoznaniu w dniu 6 października 2022 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej Dyrektora Izby Administracji Skarbowej we Wrocławiu od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 27 lutego 2019 r. sygn. akt I SA/Wr 847/18 w sprawie ze skargi E.G. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej we Wrocławiu z dnia 23 lipca 2018 r. nr [...] w przedmiocie odpowiedzialności osób trzecich za zaległości podatkowe spółki 1) uchyla zaskarżony wyrok w całości, 2) oddala skargę w całości, 3) zasądza od E.G. na rzecz Dyrektora Izby Administracji Skarbowej we Wrocławiu kwotę 520 (słownie: pięćset dwadzieścia) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
Uzasadnienie
Wyrokiem z 27 lutego 2019 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu, I SA/Wr 847/18, na skutek skargi E.G. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej we Wrocławiu z 23 lipca 2018 r. w przedmiocie odpowiedzialności osób trzecich za zaległości podatkowe spółki, uchylił zaskarżoną decyzję.
Stan faktyczny przedstawiony przez sąd pierwszej instancji.
Decyzją z 17 kwietnia 2018 r. Naczelnik Urzędu Skarbowego w W. orzekł o solidarnej odpowiedzialności skarżącej, jako osoby trzeciej - prezesa zarządu S. sp. z o.o. z siedzibą w S., za zaległości podatkowe spółki w podatku od towarów i usług za styczeń, luty i listopad 2014 r. w kwocie 1 884,00 zł, odsetki za zwłokę w wysokości 606,00 zł, koszty egzekucyjne w wysokości 21,20 zł. Organ ustalił, że w okresie, w którym powstała wymieniona zaległość podatkowa skarżąca pełniła funkcję prezesa zarządu spółki, zaś egzekucja prowadzona wobec spółki - mimo podjętych czynności egzekucyjnych i poszukiwania składników majątkowych - okazała się bezskuteczna. W ocenie organu podatkowego powyższe świadczy o spełnieniu pozytywnych przesłanek zawartych w art. 116 § 1i § 2 o.p. do orzeczenia o odpowiedzialności podatkowej skarżącej. Organ jednocześnie stwierdził, że nie wystąpiły przesłanki egzoneracyjne określone w art. 116 § 1 pkt 1 lit. a i b oraz pkt 2 o.p., które uwalniałyby skarżącą od tej odpowiedzialności. Strona nie wskazała bowiem mienia spółki, z którego egzekucja umożliwi zaspokojenie powstałych kwot zaległości oraz nie wykazała, że we właściwym czasie zgłosiła wniosek o ogłoszenie upadłości lub wszczęcie postępowania układowego albo, że niezgłoszenie jednego z tych wniosków, nastąpiło nie z jej winy. W kwestii terminu do złożenia wniosku o ogłoszenie upadłości, o jakim mowa w art. 21 ust. 1 ustawy z dnia 28 lutego 2003 r. Prawo upadłościowe i naprawcze (Dz. U. z 2009 r. nr 175, poz. 1361 ze zm.; dalej: u.p.u.n.), organ podatkowy pierwszej instancji przyjął na podstawie analizy posiadanych z urzędu danych dotyczących kondycji finansowo-majątkowej spółki, że pierwsze oznaki uzasadniające zgłoszenie wniosku o upadłość, w związku z niezapłaceniem kwoty podatku od towarów i usług za styczeń 2014 r., wystąpiły już w pierwszej połowie marca 2014 r. i potwierdziły się poprzez kolejne okresy rozliczeniowe, kiedy to widoczny jest brak regulowania zobowiązań publicznoprawnych (podatek od towarów i usług za: styczeń, luty i listopad 2014 r. w łącznej wysokości 1 884,00 zł, podatek dochodowy od osób prawnych za 2013 r. w wysokości 84 479,00 zł), tj. trwałe zaprzestanie płacenia długów.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
