Wyrok NSA z dnia 17 stycznia 2024 r., sygn. II FSK 165/23
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Anna Dumas (spr.) Sędziowie Sędzia NSA Małgorzata Wolf-Kalamala Sędzia WSA del. Artur Kot po rozpoznaniu w dniu 17 stycznia 2024 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Łodzi od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 2 listopada 2022 r. sygn. akt I SA/Łd 506/22 w sprawie ze skargi D. D. na postanowienie Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Łodzi z dnia 25 maja 2022 r. nr 1001-IOD-3.4102.23.2022.2/PM w przedmiocie zwrotu wniosku o przyznanie wynagrodzenia za pełnienie funkcji kuratora powołanego dla osoby nieobecnej oddala skargę kasacyjną.
Uzasadnienie
1. Wyrokiem z 2 listopada 2022 r. (sygn. akt I SA/Łd 506/22) Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi uwzględnił skargę D. D.– nazywanej dalej "Skarżącą", i uchylił postanowienie Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Łodzi z 25 maja 2022 r. (nr 1001-IOD-3.4102.23.2022.2/PM) oraz poprzedzające je postanowienie tego organu z 5 kwietnia 2022 r. w przedmiocie zwrotu wniosku o przyznanie wynagrodzenia za pełnienie funkcji kuratora powołanego dla osoby nieobecnej.
2.1. W skardze kasacyjnej wywiedzionej od powyższego wyroku przez organ podniesiono zarzuty naruszenia przepisów prawa materialnego, tj.:
- art. 138 § 1 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r., poz. 1540 ze zm.; dalej jako "O.p.") oraz art. 184 § 1 ustawy z 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2020 r., poz. 1359 ze zm.; dalej jako "k.r.o.") w zw. z art. 265 § 1 pkt 6 i § 2 O.p. oraz art. 179 § 1 k.r.o., poprzez błędną wykładnię, która miała wpływ na wynik sprawy. Sąd pierwszej instancji na podstawie art. 145 § 1 pkt 1 lit. a) w zw. z art. 135 ustawy z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2022 r., poz. 329 ze zm.; dalej jako "P.p.s.a.") uchylił bowiem zaskarżone postanowienie i postanowienie je poprzedzającego - polegającej na mylnym uznaniu, że wynagrodzenie kuratora wyznaczonego na wniosek organu podatkowego przez sąd dla osoby nieobecnej należy do kosztów postępowania podatkowego – podczas gdy stosowne wynagrodzenie za sprawowanie kurateli przyznaje sąd, który na wniosek organu podatkowego ustanowił kuratora w związku z czym nie zachodzi luka w prawie, która wymaga zamiast stosowania w tym zakresie wprost przepisów prawa cywilnego, stosowania wyjątkowo w drodze analogii, przepisów prawa podatkowego.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
