Wyrok NSA z dnia 24 stycznia 2024 r., sygn. I FSK 1786/19
Dla pozbawienia spółki prawa do odliczenia podatku naliczonego ze spornych faktur nie jest konieczne ustalenie, że miała ona świadomość swego uczestnictwa w oszukańczych transakcjach – wystarczyło ustalenie, że spółka nie wykazała się dostateczną zapobiegliwością, nie podjęła działań cechujących się należytą starannością i przezornością kupiecką, a w świetle okoliczności transakcji powinna była przynajmniej wiedzieć, że uczestniczy w nielegalnym procederze wystawiania i odliczania podatku z faktur niedokumentujących rzeczywistych transakcji, z zamiarem uszczuplenia należności Skarbu Państwa.
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Sylwester Marciniak (spr.), Sędzia NSA Marek Olejnik, Sędzia NSA Gabriela Zalewska-Radzik, Protokolant Iga Szymańska, po rozpoznaniu w dniu 10 stycznia 2024 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej "R." s.j. w G. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 11 kwietnia 2019 r. sygn. akt I SA/Kr 112/19 w sprawie ze skargi "R." s.j. w G. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Krakowie z dnia 21 listopada 2018 r. nr 1201-IOV-2.4103.124.2018.28 w przedmiocie podatku od towarów i usług za okres od lutego do grudnia 2013 r. 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od "R." s.j. w G. na rzecz Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Krakowie kwotę 8 100 (słownie: osiem tysięcy sto) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
Uzasadnienie
1. Wyrok sądu pierwszej instancji
1.1. Zaskarżonym wyrokiem z dnia 11 kwietnia 2019 r., sygn. akt I SA/Kr 112/19, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie (dalej: sąd pierwszej instancji) oddalił skargę "R." Spółka jawna w G. (dalej: skarżąca lub spółka) na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Krakowie (dalej: organ odwoławczy) z dnia 21 listopada 2018 r. w przedmiocie podatku od towarów i usług za okres od lutego do grudnia 2013 r.
1.2. Z uzasadnienia powyższego wyroku wynika, że przyczyną zakwestionowania rozliczeń skarżącej w VAT było uznanie przez organy, że odliczyła ona podatek naliczony z faktur, które nie dokumentowały rzeczywistego nabycia od ich wystawców (tj. E. A. S. oraz F. Sp. z o.o., dalej łącznie: kontrahenci) zafakturowanego towaru (wyrobów stalowych), a więc nie dawały prawa do odliczenia podatku naliczonego z uwagi na treść art. 88 ust. 3a pkt 4 lit. a ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2011 r., nr 177, poz. 1054 ze zm., dalej: u.p.t.u.). Organy nie zakwestionowały faktu istnienia towaru i jego dalszej odsprzedaży przez spółkę, natomiast uznały, że spółka co najmniej powinna była wiedzieć, że uczestniczy w nielegalnym procederze wystawiania i odliczania podatku z faktur niedokumentujących rzeczywistych transakcji, z zamiarem uszczuplenia należności podatkowych Skarbu Państwa.
1.3. Sąd pierwszej instancji oddalił skargę, uznając, że zaskarżona decyzja nie narusza przepisów prawa materialnego ani przepisów postępowania.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
