Wyrok NSA z dnia 8 lipca 2022 r., sygn. I OSK 1749/21
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Zygmunt Zgierski Sędziowie: Sędzia NSA Aleksandra Łaskarzewska (spr.) Sędzia del. WSA Agnieszka Miernik po rozpoznaniu w dniu 8 lipca 2022 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Koszalinie od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie z dnia 10 czerwca 2021 r. sygn. akt II SA/Sz 255/21 w sprawie ze skargi E. P. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Koszalinie z dnia 15 lutego 2021 r. nr SKO.4111.113.2021 w przedmiocie świadczenia pielęgnacyjnego oddala skargę kasacyjną.
Uzasadnienie
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie wyrokiem z dnia 10 czerwca 2021 r., po rozpoznaniu sprawy ze skargi E. P. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Koszalinie z dnia 15 lutego 2021 r. nr SKO.4111.113.2021 w przedmiocie świadczenia pielęgnacyjnego - I. uchylił zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Burmistrza Miasta S. z dnia 14 grudnia 2020 r., znak MOPŚ.5121.493.2020, II. zasądził od organu na rzecz strony skarżącej kwotę 480 zł tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.
W uzasadnieniu wyroku Sąd I instancji przyjął następujące okoliczności faktyczne i prawne.
Wnioskiem z 17 listopada 2020 r. E. P. (dalej: "strona" lub "skarżąca") wystąpiła o ustalenie prawa do świadczenia pielęgnacyjnego z tytułu rezygnacji z zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej w związku z opieką nad niepełnosprawną matką A. F.
Decyzją z 14 grudnia 2020 r. Burmistrz Miasta S. odmówił przyznania wnioskowanego świadczenia. W uzasadnieniu rozstrzygnięcia, wskazał, że skarżąca pobiera rentę socjalną, stąd zaistniała negatywna przesłanka, o której mowa w art. 17 ust. 5 pkt 1 lit. a ustawy z dnia 28 listopada 2003 r. o świadczeniach rodzinnych (Dz.U. z 2020 r., poz.111- dalej "u.ś.r.), wykluczająca możliwość przyznania świadczenia.
Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Koszalinie, po rozpoznaniu odwołania strony, decyzją z 15 lutego 2021 r., działając na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2020 r., poz. 256 ze zm.- dalej "K.p.a."), utrzymało w mocy zaskarżoną decyzję organu I instancji. Organ podzielił stanowisko Burmistrza, że w sprawie zaistniała negatywna przesłanka określona w art. 17 ust. 5 pkt 1 lit. a u.ś.r. zgodnie z którą świadczenie pielęgnacyjne nie przysługuje, jeżeli osoba sprawująca opiekę ma ustalone prawo do renty socjalnej. Kolegium ustaliło, że skarżąca jest osobą zobowiązaną do alimentacji wobec swojej matki A. F. Osoba wymagająca opieki jest rozwiedziona (były małżonek zmarł w 2000 r.) i legitymuje się orzeczeniem o znacznym stopniu niepełnosprawności. Opiekę nad matką sprawuje skarżąca, która posiada umiarkowany stopień niepełnosprawności, od 2003 r. ma ustalone prawo do renty socjalnej i pobiera ją w wysokości 878,81 zł. Mając na uwadze okoliczność, że stronie przysługuje prawo do renty socjalnej organ II instancji stwierdził brak podstaw do przyznania wnioskowanego świadczenia. Nie zgodził się ze stanowiskiem jakoby strona posiadała prawo do wyboru "korzystniejszego świadczenia", podnosząc, że taki wybór może odbywać się wyłącznie na gruncie świadczeń określonych w u.ś.r. tj. świadczenia rodzicielskiego, świadczenia pielęgnacyjnego, specjalnego zasiłku opiekuńczego, dodatku do zasiłku rodzinnego, o którym mowa w art. 10 u.ś.r., lub zasiłku dla opiekuna, o którym mowa w ustawie z dnia 4 kwietnia 2014 r. o ustaleniu i wypłacie zasiłków dla opiekunów. Rezultat wykładni językowej art. 17 ust. 5 pkt 1 lit. a ustawy jest jasny i nie budzi wątpliwości nawet w przypadku kontynuacji wykładni na podstawie dyrektyw wykładni systemowej i funkcjonalnej. Według organu, w przedmiotowej sprawie rezygnacja z aktywności zawodowej ma podłoże zdrowotne, ponieważ beneficjentem renty socjalnej są osoby całkowicie niezdolne do pracy z powodu naruszenia sprawności organizmu. Dochód wynikający z niemożności świadczenia pracy przez stronę został jej zastąpiony prawem do renty socjalnej, a zatem osobie takiej zrekompensowano częściowo stratę finansową z uwagi na rezygnację z aktywności zawodowej, wymuszoną sytuacją zdrowotną. Powołując się na zaświadczenie wystawione przez ZUS Kolegium stwierdziło, że strona pozostaje bierna zawodowo od 2003 r., tj. od chwili przyznania jej renty socjalnej. Ponadto, sama jest osobą niepełnosprawną w stopniu umiarkowanym i chorą, co wynika z załączonej do akt sprawy dokumentacji medycznej. Świadczy to o braku związku przyczynowego pomiędzy rezygnacją z zatrudnienia, bądź brakiem możliwości podjęcia przez stronę zatrudnienia, a koniecznością sprawowania opieki nad matką.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
