Wyrok NSA z dnia 11 maja 2022 r., sygn. I OSK 1717/21
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Iwona Bogucka Sędziowie: Sędzia NSA Monika Nowicka Sędzia NSA Mariola Kowalska (spr.) po rozpoznaniu w dniu 11 maja 2022 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Samorządowego Kolegium Odwoławczego [...] od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy z dnia 17 marca 2021 r., sygn. akt II SA/Bd 95/21 w sprawie ze skargi B.N. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego [...] z dnia [...] grudnia 2020 r., nr [...] w przedmiocie specjalnego zasiłku opiekuńczego oddala skargę kasacyjną.
Uzasadnienie
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy wyrokiem z dnia 17 marca 2021 r. sygn. akt II SA/Bd 95/21, po rozpoznaniu sprawy ze skargi B.N. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego we Włocławku z 4 grudnia 2020 r. nr KO.411.1732.2020 w przedmiocie specjalnego zasiłku opiekuńczego uchylił zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Burmistrza Miasta Kowal z 2 listopada 2020 r., znak: ŚR.5231.SZO.1.2020.ODM.
Skargę kasacyjną od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy wniosło Samorządowe Kolegium Odwoławcze we Włocławku. Zaskarżono w całości wyżej opisany wyrok.
Na podstawie art. 176 w zw. z art. 188 p.p.s.a skarżący kasacyjnie organ wniósł o uchylenie zaskarżonego wyroku w całości i oddalenie skargi, ewentualnie, na podstawie art. 176 w związku z art. 185 § 1 p.p.s.a, wniósł uchylenie zaskarżonego wyroku w całości i przekazanie sprawy Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Bydgoszczy do ponownego rozpoznania.
Na podstawie art. 182 §2 p.p.s.a. wniesiono o rozpoznanie sprawy bez przeprowadzania rozprawy oraz zasądzenie kosztów postępowania według norm przepisanych, w tym kosztów zastępstwa prawnego.
Na podstawie art. 174 p.p.s.a zaskarżonemu wyrokowi zarzucono:
1. Naruszenie prawa materialnego przez błędną wykładnię i niewłaściwe zastosowanie, tj. art.145 § 1 pkt 1 lit. a p.p.s.a. w zw. z art. 16a ust. 8 pkt 1 lit. a ustawy z dnia 28 listopada 2003 r. o świadczeniach rodzinnych (Dz. U. z 2020 r., poz. 111 ze zm.) w zw. z art. 8 ust. 2 Konstytucji RP i art. 103 ust. 3 w zw. 100 ust. 1 i 134 ust. 1 pkt 1 i 134 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (j.t. Dz. U. z 2021 r. poz. 291), polegające na uznaniu, że przepis ten (art. 16a ust. 8 pkt 1 lit. a ) nie może prowadzić do wyłączenia prawa do specjalnego zasiłku opiekuńczego w razie posiadania ustalonego prawa do emerytury w przypadku gdy prawo do emerytury ulegnie zawieszeniu, gdy tymczasem prawidłowa wykładnia przepisu powinna być taka, iż zawieszenie prawa do emerytury nie ma wpływu na istnienie przesłanki w postaci ustalenia tego prawa i brak jest wystarczających podstaw do innej niż literalna wykładania przepisu.
2. Naruszenie przepisów postępowania, które mogły mieć istotny wpływ na wynik sprawy (art. 174 pkt. 1 p.p.s.a), tj. art. 145 § 1 pkt 1 lit. c p.p.s.a., w związku z art. 79a k.p.a. i art. 24a ust. 1-3 u.ś.r. przez niewłaściwe zastosowanie i uznanie, że na organie administracji spoczywał w okolicznościach sprawy obowiązek poinformowania strony o prawie do zawieszenia emerytury, gdy tymczasem obowiązku takiego organy nie miały, wobec przyjętej i w ocenie organu prawidłowej wykładni przepisu art. 16a ust 8 pkt 1 lit. a, iż zawieszenie prawa do emerytury nie niweczy negatywnej przesłanki przyznania specjalnego zasiłku opiekuńczego, jaką jest ustalone prawo do emerytury.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
