Wyrok NSA z dnia 27 kwietnia 2022 r., sygn. I OSK 1334/21
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Jolanta Rudnicka (spr.) Sędziowie sędzia NSA Iwona Bogucka sędzia NSA Monika Nowicka po rozpoznaniu w dniu 27 kwietnia 2022 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Łodzi od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 26 marca 2021 r. sygn. akt II SA/Łd 906/20 w sprawie ze skargi E. G. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Łodzi z dnia [...] sierpnia 2020 r., nr [...] w przedmiocie świadczenia pielęgnacyjnego oddala skargę kasacyjną.
Uzasadnienie
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi wyrokiem z 26 marca 2021 r., sygn. akt II SA/Łd 906/20, po rozpoznaniu skargi E. G., uchylił zaskarżoną decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Łodzi z [...] sierpnia 2020 r., nr [...] oraz poprzedzającą ją decyzję Wójta Gminy O. z [...] lipca 2020 r. nr [...] oraz zasądził od Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Łodzi na rzecz skarżącej E.G. kwotę 480 złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania.
Wyrok wydany został w następującym stanie faktycznym i prawnym sprawy.
E. G. w dniu 28 maja 2020 r. złożyła wniosek o ustalenie prawa do świadczenia pielęgnacyjnego z tytułu rezygnacji z zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej w związku z koniecznością sprawowania opieki nad mężem - S. G. ur. [...], załączając między innymi orzeczenie Powiatowego Zespołu do Spraw Orzekania o Niepełnosprawności w Powiecie Łódzkim Wschodnim z 17 marca 2003 r. Z treści orzeczenia wynika, że S. G. zalicza się do osób o znacznym stopniu niepełnosprawności, lecz nie wymaga on stałej lub długotrwałej opieki lub pomocy innej osoby w związku ze znacznie ograniczoną możliwością samodzielnej egzystencji.
Decyzją z [...] lipca 2020 r. Wójt Gminy O. odmówił E. G. przyznania prawa do świadczenia pielęgnacyjnego z tytułu rezygnacji z zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej w związku z koniecznością sprawowania opieki nad mężem S. G., stwierdzając, iż nie zostały spełnione ustawowe przesłanki do przyznania wnioskowanej pomocy. Nadto z ustaleń pracownika socjalnego wynika, iż podczas jego dwukrotnej wizyty w środowisku 30 czerwca 2020 r. i 6 lipca 2020 r. S. G. wykonywał prace w gospodarstwie: prace polowe ciągnikiem (koszenie trawy), przygotowywał paszę dla zwierząt.
Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Łodzi decyzją z [...] sierpnia 2020 r., nr [...] utrzymało w mocy decyzję organu I instancji. Uzasadniając podjęte rozstrzygnięcie organ odwoławczy stwierdził, że E. G. sprawuje bezpośrednią opiekę nad mężem - S. G., nie podejmując w związku z koniecznością sprawowania tejże opieki zatrudnienia ani innej pracy zarobkowej (oświadczenie strony załączone do wniosku). E. G. od 10 lipca 2015 r. zaprzestała prowadzenia gospodarstwa rolnego (oświadczenie strony załączone do wniosku). S. G. legitymuje się orzeczeniem o znacznym stopniu niepełnosprawności. Z orzeczenia w żaden sposób nie wynika, by S. G. wymagał stałej lub długotrwałej opieki lub pomocy innej osoby w związku ze znacznie ograniczoną możliwością samodzielnej egzystencji. Kolegium podkreśliło, że prawo do świadczenia pielęgnacyjnego, o którym mowa w art. 17 ust. 1 u.ś.r., przysługuje tylko wymienionym w tym przepisie podmiotom, z tytułu rezygnacji z zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej i jedynie w celu sprawowania opieki nad niepełnoprawnymi osobami, spełniających określone kryteria. Kryteria te, zostały przez ustawodawcę zdefiniowane w sposób ścisły, a organy administracji zobowiązane są stosować je bez żadnych odstępstw. S. G. legitymuje się wymaganym orzeczeniem o niepełnosprawności, jednakże brak w nim wskazania dotyczącego konieczności stałej lub długotrwałej opieki lub pomocy innej osoby w związku ze znacznie ograniczoną możliwością samodzielnej egzystencji, co wyklucza go z kręgu osób, na które przysługuje świadczenie pielęgnacyjne. Kolegium zauważyło, że wskazanie znajdujące się w treści orzeczenia: "wymaga stałej pomocy w celu pełnienia ról społecznych" nie jest tożsame, ze wskazaniem, o którym mowa w art. 17 ust. 1 u.ś.r. Nadto z ustaleń pracownika socjalnego wynika, iż podczas jego dwukrotnej wizyty w środowisku 30 czerwca 2020 r. i 6 lipca 2020 r. S. G. wykonywał prace w gospodarstwie: prace polowe ciągnikiem (koszenie trawy), przygotowywał paszę dla zwierząt (w aktach sprawy wywiad środowiskowy z 9 lipca 2020 r.). Zdaniem organu aktywność w tym zakresie, wbrew twierdzeniem strony, stanowi o całkowitej zdolności S. G. do samodzielnej egzystencji. Dodatkowo Kolegium, mając na uwadze zarzuty sformułowane w odwołaniu stwierdziło, że organ I instancji wydając zaskarżoną decyzję nie uchybił żadnym zasadom wynikającym z ustawy Kodeks postępowania administracyjnego.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
