Wyrok NSA z dnia 25 października 2023 r., sygn. I FSK 2077/19
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Ryszard Pęk, Sędzia NSA Marek Zirk-Sadowski (sprawozdawca), Sędzia WSA del. Agnieszka Jakimowicz, Protokolant Katarzyna Nowik, po rozpoznaniu w dniu 25 października 2023 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej K. L. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 22 maja 2019 r. sygn. akt I SA/Kr 53/19 w sprawie ze skargi K. L. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Krakowie z dnia 30 października 2018 r. nr 1201-IOV-1.4103.553.2017.32 w przedmiocie podatku od towarów i usług 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od K. L. na rzecz Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Krakowie kwotę 10.800 (dziesięć tysięcy osiemset) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
Uzasadnienie
1. Wyrokiem z dnia 22 maja 2019 r., sygn. akt I SA/Kr 53/19 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie oddalił skargę K. L. (dalej: skarżący, strona, podatnik) na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Krakowie z dnia 30 października 2018 r. w przedmiocie podatku od towarów i usług za poszczególne miesiące 2012 r.
Sąd zgodził się z organami podatkowymi, że skarżący nie prowadził rzeczywistej działalności w zakresie handlu stalą (jego firma – "V." K. L." – świadomie pełniła funkcję bufora w ramach "karuzeli podatkowej"), a wystawione faktury VAT nie potwierdzają rzeczywistych transakcji, dlatego też nie mógł skorzystać z prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony, a ponadto zachodziły podstawy do zastosowania art. 108 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2017 r., poz. 1221 ze zm.; dalej w skrócie: ustawa o VAT).
2. Powyższy wyrok został zaskarżony skargą kasacyjną podatnika, który zaskarżył wyrok w całości, zarzucając mu naruszenie:
I. na podstawie art. 174 pkt 2 P.p.s.a. naruszenie przepisów postępowania, które mogło mieć istotny wpływ na wynik sprawy:
1) art. 141 § 4 w związku z art. 3 § 1 i § 2 pkt 1 i art. 134 § 1 P.p.s.a. oraz w związku z art. 121 § 1, art. 122, art. 180 § 1, art. 187 § 1, art. 188, art. 191 i art. 201 § 1 pkt 2 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.; dalej w skrócie: O.p.), przez oparcie zaskarżonego orzeczenia na błędnie ocenionym przez Sąd stanie faktycznym sprawy, której to oceny Sąd dokonał odnosząc się tylko do wybranych zarzutów skargi oraz argumentów i dowodów uzasadniających te zarzuty, a także, nie będąc związany zarzutami i wnioskami skargi, nie rozpatrzył i nie rozstrzygnął sprawy w jej granicach, przez co w sposób nieprawidłowy zrealizował ustawowy obowiązek kontroli legalności decyzji administracyjnej (podatkowej) i nie dostrzegł naruszenia przez organy podatkowe przepisów:
art. 122 i art. 187 § 1 O.p. przez nieprzeprowadzenie wystarczających dowodów na okoliczność stanu świadomości skarżącego co do tego, czy będąc odbiorcą dostaw stanowiących podstawę prawa do odliczenia VAT, wiedział lub powinien był wiedzieć, że poprzez nabycie tych towarów uczestniczył w transakcjach wiążących się z przestępstwem w dziedzinie VAT, popełnionym przez dostawcę lub inny podmiot działający na wcześniejszym odcinku łańcucha dostaw;
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
