Wyrok SN z dnia 26 września 2023 r., sygn. III USKP 26/23
Do prawidłowego rozstrzygnięcia sprawy dotyczącej praw do rekompensaty finansowej dla pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub o szczególnym charakterze, wymagane jest szczegółowe rozpatrzenie zgromadzonych dowodów i dokonanie precyzyjnych ustaleń co do warunków pracy. Brak takich ustaleń narusza prawo do rzetelnego procesu.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Zbigniew Korzeniowski (przewodniczący)
SSN Jarosław Sobutka
SSN Robert Stefanicki (sprawozdawca)
w sprawie z odwołania S.F.
od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w Opolu
o rekompensatę,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w dniu 26 września 2023 r.,
skargi kasacyjnej organu rentowego od wyroku Sądu Apelacyjnego w Rzeszowie
z dnia 22 czerwca 2021 r., sygn. akt III AUa 702/20,
uchyla zaskarżony wyrok i sprawę przekazuje Sądowi Apelacyjnemu w Rzeszowie do ponownego rozpoznania i orzeczenia o kosztach postępowania kasacyjnego.
UZASADNIENIE
Sąd Apelacyjny w Rzeszowie zaskarżonym orzeczeniem oddalił apelację organu rentowego od wyroku Sądu Okręgowego w Tarnobrzegu z 22 września 2020 r., w którym Sąd pierwszej instancji zmienił decyzję organu rentowego z 3 grudnia 2019 r. w ten sposób, że przyznał S.F. prawo do rekompensaty z tytułu pracy w szczególnych warunkach i zobowiązał organ rentowy do uwzględnienia począwszy od 12 sierpnia 2019 r. przy ustalaniu kapitału początkowego oraz przy ustalaniu wysokości emerytury wnioskodawcy tej rekompensaty z tytułu pracy w szczególnych warunkach.
Sprawa dotyczyła wniosku S.F. przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych o rekompensatę z tytułu pracy w szczególnych warunkach. Decyzją z 3 grudnia 2019 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Opolu, po rozpatrzeniu wniosku S.F. odmówił mu prawa do rekompensaty z tytułu pracy w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze. Organ rentowy uzasadnił decyzję tym, że przed dniem 1 stycznia 1991 r. nie został przez wnioskodawcę udowodniony na dzień 31 grudnia 2008 r. wymagany 15-letni okres pracy w szczególnych warunkach, wykonywanej stale i w pełnym wymiarze czasu pracy, a jedynie 13 lat i 5 miesięcy. Od przedmiotowej decyzji wnioskodawca odwołał się, wnosząc o przyznanie rekompensaty i uzasadniając, że spełnia warunki jej otrzymania określone w wykazie A rozporządzenia Rady Ministrów z 1983 r. Argumentował, że wykonywał stale pracę w charakterze spawacza i osiągnął łącznie staż ponad 24 lata. Organ rentowy wniósł o oddalenie odwołania, podtrzymując stanowisko przedstawione w spornej decyzji.
Sąd Okręgowy w Tarnobrzegu wyrokiem z 22 września 2020 r. zmienił zaskarżoną decyzję i przyznał S.F. prawo do rekompensaty z tytułu pracy w szczególnych warunkach i zobowiązał organ rentowy do uwzględnienia począwszy od 12 sierpnia 2019 r. przy ustalaniu kapitału początkowego oraz przy ustalaniu wysokości emerytury wnioskodawcy rekompensaty z tytułu pracy w szczególnych warunkach. Sąd ten ustalił w oparciu o zgromadzoną dokumentację, że wnioskodawca posiadał przygotowanie zawodowe i uprawnienia spawalnicze wyższego stopnia. Różnice w obliczaniu okresów zatrudnienia dotyczą odmiennego kwalifikowania wykonywanej pracy przez organ niż faktycznych różnic spełnienia warunków zawartych w wykazie A. W ocenie Sądu Okręgowego na wiarę zasługiwały dowody z dokumentów zawartych w aktach ZUS i zeznania samego wnioskodawcy co do wykonywanych prac spawalniczych metodą TIG. W świetle powyższych ustaleń Sąd uznał żądanie odwołania za w pełni zasadne, a zaskarżoną decyzję ZUS za naruszającą prawo.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
