Wyrok SN z dnia 16 września 2022 r., sygn. II CSKP 534/22
Dokument stwierdzający wierzytelność, na podstawie którego cesjonariusz miałby nabrać przekonania o nieistnieniu pomiędzy cedentem a dłużnikiem zastrzeżenia zakazującego cesji wierzytelności nie może pochodzić od samego tylko cedenta, zwłaszcza jeśli przedmiotem przelewu ma być wierzytelność, której charakter wskazuje na to, iż powstała na podstawie umowy ustawowo wymagającej co najmniej formy pisemnej albo w praktyce obrotu zwieranej w takiej właśnie formie.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Paweł Grzegorczyk (przewodniczący)
SSN Marta Romańska (sprawozdawca)
SSN Roman Trzaskowski
w sprawie z powództwa „J." spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w O. przeciwko G. spółce z ograniczoną odpowiedzialnością w P. o zapłatę, po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 16 września 2022 r., skargi kasacyjnej strony pozwanej od wyroku Sądu Apelacyjnego w Poznaniu z dnia 17 października 2019 r., sygn. akt I AGa 24/19,
uchyla zaskarżony wyrok i sprawę przekazuje Sądowi Apelacyjnemu w Poznaniu do ponownego rozpoznania i orzeczenia o kosztach postępowania kasacyjnego.
Uzasadnienie
Powód Przedsiębiorstwo spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w O. wniósł o zasądzenie od G. spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w P. kwoty 474.755,64 zł z odsetkami ustawowymi, przy czym od 1 stycznia 2016 r. z odsetkami ustawowymi za opóźnienie w transakcjach handlowych, z czego kwota 325.829,34 zł obejmowała niewypłacone wykonawcy wynagrodzenie z dwóch umów o roboty budowalne, a kwota 148.926,30 zł wynagrodzenie za roboty dodatkowe („nadwyżkę tonażu”) zrealizowane przez wykonawcę; powód nabył dochodzone wierzytelności w drodze cesji.
Pozwany G. spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w P. wniosła o oddalenie powództwa, podnosząc m.in. zarzut potrącenia kar umownych za opóźnienie w wykonaniu przedmiotu robót przez ich wykonawcę z wierzytelnością dochodzoną przez powoda.
Wyrokiem z 24 października 2018 r. Sąd Okręgowy w Poznaniu zasądził od pozwanego na rzecz powoda kwotę 325.829,34 zł z ustawowymi odsetkami od 4 stycznia 2014 r. do 31 grudnia 2015 r. i z ustawowymi odsetkami za opóźnienie w transakcjach handlowych od 1 stycznia 2016 r., a w pozostałym zakresie powództwo oddalił.
Sąd Okręgowy ustalił, że 17 grudnia 2010 r. M. P. prowadzący działalność gospodarczą pod nazwą S. w O. zawarł z pozwanym umowę o wykonanie robót budowlanych. Zobowiązał się w niej do wykonania konstrukcji stalowej z elementami spawanymi na budowie w trakcie montażu, zgodnie z dokumentacją i z zachowaniem oznaczonego ciężaru elementów (etap I) oraz do uprzątnięcia placu budowy i pomieszczeń (etap II). Pierwszy etap prac miał rozpocząć się w grudniu 2010 r., a drugi w ciągu 7 dni od zakończenia pierwszego. Roboty miały być zakończone w czerwcu 2011 r. Strony umowy ustaliły wynagrodzenie wykonawcy na kwotę 428.155 zł netto, z założeniem wagi konstrukcji 55.968,07 kg i ceny netto 7,65 zł za kg. Do wypłaty wynagrodzenia za roboty miało dochodzić po podpisaniu bez zastrzeżeń częściowych protokołów odbioru i doręczeniu pozwanemu przez wykonawcę faktury VAT z 14-dniowym terminem płatności, którą na budowie miał przyjąć upoważniony kierownik budowy. Prace dodatkowe nieobjęte zakresem zadania wykonawca mógł wykonać po uzgodnieniu ich zakresu z zamawiającym i pisemnym potwierdzeniu przez zamawiającego.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
