Wyrok SN z dnia 7 sierpnia 2019 r., sygn. I PK 100/18
W orzecznictwie faktycznie przyjęto, że z pozorną likwidacją stanowiska pracy, która nie uzasadnia wypowiedzenia zmieniającego (art. 42 w związku z art. 45 § 1 k.p.), mamy do czynienia wówczas, gdy jest ono wprawdzie likwidowane, ale w jego miejsce jest tworzone inne stanowisko pracy (o innej nazwie), które w istotnych elementach nie różni się od zlikwidowanego. Wskazać jednak należy, że wykładnia ta nie odnosi się do samego art. 23 ustawy o pracownikach samorządowych, a do art. 42 w związku z art. 45 § 1 k.p.
Teza od Redakcji
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Andrzej Wróbel (przewodniczący)
SSN Halina Kiryło
SSN Krzysztof Rączka (sprawozdawca)
w sprawie z powództwa E. W. przeciwko Urzędowi Miasta Ł. o uznanie za bezskuteczne przeniesienia na inne stanowisko na skutek skargi o wznowienie postępowania w sprawie VII Pa (…), po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w dniu 7 sierpnia 2019 r., skargi kasacyjnej powódki od wyroku Sądu Okręgowego - Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Ł. z dnia 5 grudnia 2017 r., sygn. akt VIII Pa (…),
1. oddala skargę kasacyjną;
2. zasądza od powódki na rzecz pozwanego kwotę 240 (dwieście czterdzieści) zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego w postępowaniu kasacyjnym.
Uzasadnienie
Sąd Okręgowy w Ł. wyrokiem z 5 grudnia 2017 r., sygn. akt VIII Pa (…) oddalił skargę o wznowienie postępowania zakończonego prawomocnym wyrokiem złożoną przez powódkę E. W. od wyroku Sądu Okręgowego w Ł. z 17 stycznia 2013 r., sygn. akt VII Pa (…), w którym Sąd Okręgowy oddalił apelację powódki od wyroku Sądu Rejonowego w Ł. X Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych z dnia 14 sierpnia 2012 r. w sprawie X P (…), którym oddalono jej powództwo skierowane przeciwko Urzędowi Miasta Ł. o uznanie za bezskuteczne przeniesienia na inne stanowisko.
W dniu 31 stycznia 2014 r. powódka na podstawie art. 403 § 2 k.p.c. wniosła o wznowienie postępowania zakończonego wskazanym, prawomocnym wyrokiem. W uzasadnieniu swego stanowiska podniosła, iż w dniu 2 listopada 2013 r. dowiedziała się, że w Urzędzie Miasta Ł. zostało wprowadzone Zarządzenie nr (…) (…) Prezydenta Miasta Ł. z dnia 25 lutego 2013 r., na podstawie którego wyszły na jaw nowe istotne dla sprawy okoliczności faktyczne i środki dowodowe, które mogły mieć wpływ na wynik sprawy, a z których nie mogła skorzystać w poprzednim postępowaniu oraz były nieznane wydającemu orzeczenie. W ocenie skarżącej powyższe zarządzenie wskazuje na pozorną likwidację jej stanowiska pracy będącej przyczyną przeniesienia jej na inne stanowisko. Z jego treści wynika bowiem wprost, iż pozwany przywrócił dawną nazwę komórce organizacyjnej, której była dyrektorem tj. ponownie nazwano ją Biurem Audytu Wewnętrznego i Kontroli i nie przeprowadzono konkursu na stanowisko dyrektora, co świadczy o braku powoływanej przez pozwanego reorganizacji.
Skarżąca zaznaczyła, iż wskazane zarządzenie zostało wydane w dniu 25 lutego 2013 r. jeszcze przed zakończeniem postępowania sądowego tj. przed uprawomocnieniem się wyroku Sądu Okręgowego w Ł. z 17 stycznia 2013 r. w dniu 26 lutego 2013 r. wobec tego okoliczność ta może stanowić podstawę wznowienia postępowania. Dodatkowo skarżąca podniosła, iż wskazane postępowanie toczyło się w oparciu o podrobione dokumenty i oświadczenia UMŁ. Zdaniem powódki pismo z dnia 23 sierpnia 2010 r. dotyczące przeniesienia jej do pracy na stanowisko głównego specjalisty w Oddziale Kontroli i Nadzoru Wydziału Praw Jazdy i Dowodów Rejestracyjnych zostało sfabrykowane przez skarżącego, pismo to nie zostało jej nigdy doręczone, a tym bardziej nie może należeć do jej akt osobowych pozostawać w obrocie prawnym i powodować jakichkolwiek skutków. Zdaniem skarżącej sprefabrykowano też Upoważnienie Prezydenta do wykonywania czynności audytowych wydane dyrektorowi Wydziału Organizacyjnego tj. osobie nieposiadającej uprawnień audytora i według oświadczenia Prezydenta przez tę osobę nie stosowane. UMŁ złożył tymczasem nieprawdziwe oświadczenie, że po reorganizacji w sierpniu 2011 r. zakres czynności zarządzającego audytem wewnętrznym i kontrola został podzielony do wykonywania przez dwie osoby - dyrektora i zastępcę dyrektora Wydziału Organizacyjnego. Według zaś pisemnego oświadczenia prezydenta czynności zarządzającego audytem i kontrolą wykonywał tylko jednoosobowo zastępca dyrektora Wydziału Organizacyjnego posiadający stosowne uprawnienia.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
