Nieważne, jako sprzeczne z prawem, są te postanowienia uchwał rad gmin podjętych po dniu 9 lipca 1993 r., które wprowadzają nowe opłaty za parkowanie pojazdów bądź podwyższają stawki wcześniej wprowadzonych opłat. Nie znajdują one podstawy w upoważnieniu do uregulowania tej kwestii zamieszczonym w art. 13 ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych /Dz.U. nr 14 poz. 60/ znowelizowanej ustawą

1. Przewidziane w par. 14 ust. 2 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 16 lipca 1991 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości /Dz.U. nr 72 poz. 311/ przejęcie nieruchomości oddanej w zarząd na podstawie protokołu zdawczo-odbiorczego jest czynnością materialno-techniczną, stwierdzającą wykonanie decyzji. Odmowa zarządcy lub użytkownika nieruchomości

1. Gminny program profilaktyki i rozwiązywania problemów alkoholowych /art. 12 ust. 4 ustawy z dnia 26 października 1982 r. o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi - Dz.U. nr 35 poz. 230 ze zm./ powinien być zatwierdzony w drodze uchwały rady gminy. 2. Ustalenie przez radę gminy liczby punktów sprzedaży napojów zawierających powyżej 4, 5 procent alkoholu bez uprzedniego lub jednoczesnego

1. Art. 9 ust. 2 ustawy z dnia 14 grudnia 1990 r. o dochodach gmin i zasadach ich subwencjonowania w 1991 r. oraz o zmianie ustawy o samorządzie terytorialnym /Dz.U. nr 89 poz. 518 ze zm./ stanowi, że w zakresie podatków i opłat stanowiących dochody gmin, realizowanych przez urząd skarbowy, urząd ten udziela ulg, odroczeń i umorzeń wyłącznie za zgodą zarządu gminy. Z treści tego przepisu wynika, że

W rezultacie uchylenia przez Naczelny Sąd Administracyjny decyzji w przedmiocie przeniesienia policjanta na inne stanowisko, sprawa wraca do organu I instancji, który obowiązany jest ponownie rozpoznać wniosek naczelnika wydziału o przeniesienie skarżącego do innej komórki organizacyjnej Policji. Wobec braku zgody organizacji związkowej na przeniesienie skarżącego do innej komórki organizacyjnej Policji

Karnet ATA jest jedną z form odprawy czasowej, opartej na umowie międzynarodowej /Konwencja Celna w sprawie karnetu ATA dla odprawy warunkowej towarów, sporządzona w Brukseli w dniu 6 grudnia 1961 r. - Dz.U. 1969 nr 30 poz. 242/. Uregulowania umowy międzynarodowej w sprawie karnetu ATA dotyczą jedynie ogólnych gwarancji wynikających z umów międzynarodowych w zakresie ułatwień dotyczących towarów przywożonych

Decyzja wydana w wyniku postępowania, uchylająca decyzję ostateczną, bez przeprowadzenia postępowania wyjaśniającego, mającego na celu nie tylko ustalenie istnienia podstaw wznowienia, lecz również stwierdzenia ich wpływu na byt decyzji ostatecznej - musi być uznana za wydaną z naruszeniem prawa.

1. Brak jest podstawy prawnej do rozstrzygnięcia o tym, czy zwolnienie podatkowe przewidziane w art. 12 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 15 listopada 1984 r. o podatku rolnym /Dz.U. nr 52 poz. 268 ze zm./ przysługuje czy też nie, ponieważ przepisy prawa nie pozostawiły w tym przypadku organom podatkowym żadnej sfery luzu decyzyjnego; zwolnienie to powstaje z mocy prawa. 2. Decyzja administracyjna wydana

Obowiązek uiszczenia opłaty skarbowej /art. 5 pkt 4 ustawy z dnia 31 stycznia 1989 r. o opłacie skarbowej - Dz.U. nr 4 poz. 23 ze zm./ od czynności cywilnoprawnych powstaje w chwili dokonania tych czynności. Do podstawy jej obliczenia przyjmuje się stan jaki istnieje w momencie dokonania czynności cywilnoprawnej. Przy przeniesieniu własności gospodarstwa rolnego lub jego części na cele nierolnicze

Pracownikowi zatrudnionemu w zakładzie pracy w systemie trzyzmianowej organizacji pracy, na stanowisku w ruchu ciągłym, rozpoczynającemu pracę w niedzielę na trzeciej zmianie i kończącemu pracę na tej zmianie w dniu następnym w granicach czasu, który zgodnie z art. 138 § 2 w związku z art. 137 § 1 k.p. uważa się za pracę w niedzielę, nie przysługuje dodatek przewidziany w art. 134 § 2 k.p., jeżeli

1. O tym czy świadczenie jest przychodem ze stosunku pracy - decyduje okoliczność czy może je otrzymać tylko i wyłącznie pracownik. 2. Ustalenie przychodu w przypadku preferencyjnych kredytów pracowniczych sprowadza się do wyliczenia różnicy pomiędzy kosztem uzyskania kredytu na ogólnych warunkach stosowanych w danym banku, a kosztem uzyskania kredytu na warunkach preferencyjnych. 3. Przy ustalaniu

Osobę urodzoną w więzieniu lub łagrze w ZSRR, bądź na przymusowym zesłaniu i deportacji w ZSRR, należy uważać za podlegającą w tym czasie represjom w rozumieniu art. 4 ust. 1 pkt 3 litera „a” albo litera „b” ustawy z dnia 24 stycznia 1991 r. o kombatantach oraz niektórych osobach będących ofiarami represji wojennych i okresu powojennego (Dz.U. nr 17, poz. 75 ze zm.).

O istnieniu przesłanki, uzasadniającej na podstawie art. 21 ust. 2 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych /Dz.U. 1993 nr 108 poz. 486/ zabezpieczenie zobowiązania podatkowego na majątku podatnika, organ podatkowy rozstrzyga na podstawie zebranego dotąd materiału dowodowego; ustalenia te podlegają weryfikacji w toku dalszego postępowania podatkowego.

Z brzmienia przepisu art. 14 ust. 1 pkt 36 ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. - Prawo celne /Dz.U. nr 75 poz. 445 ze zm./ wynika, że w pojęciu "pomoce naukowe", "aparatura badawczo-naukowa" mieszczą się również części zamienne do takich urządzeń - pomocy naukowych i aparatury badawczo-naukowej.

Rozstrzygnięcie w akcie własności ziemi co do służebności gruntowej jest rozstrzygnięciem o istocie sprawy i nie może być dokonywane w drodze postanowienia o sprostowaniu błędu czy innej oczywistej omyłki na podstawie art. 113 par. 1 Kpa.

Pracownikowi zatrudnionemu w zakładzie pracy w systemie trzy-zmianowej organizacji pracy, na stanowisku w ruchu ciągłym, rozpoczynającemu pracę w niedzielę na trzeciej zmianie i kończącemu pracę na tej zmianie w dniu następnym w granicach czasu, który zgodnie z art. 138 § 2 w związku z art. 137 § 1 k.p. uważa się za pracę w niedzielę, nie przysługuje dodatek przewidziany w art. 134 § 2 k.p., jeżeli

Osobę urodzoną w więzieniu lub łagrze w ZSRR, bądź na przymusowym zesłaniu i deportacji w ZSRR należy uważać za podlegającą w tym czasie represjom w rozumieniu art. 4 ust. 1 pkt 3 litera a" albo literab" ustawy z dnia 24 stycznia 1991 r. o kombatantach oraz niektórych osobach będących ofiarami represji wojennych i okresu powojennego (Dz. U. Nr 17, poz. 75 ze zm.).

Z faktu, iż fundacja nie jest organizacją społeczną /stowarzyszeniem/ wynika, iż ustawa z dnia 7 kwietnia 1989 r. - Prawo o stowarzyszeniach nie może stanowić tzw. lex generalis w stosunku do ustawy z dnia 6 kwietnia 1984 r. o fundacjach /t.j. Dz.U. 1991 nr 46 poz. 203/.