1) Zniesienie państwowego biura notarialnego jest równoznaczne z likwidacją zakładu pracy w rozumieniu przepisów art. 6 ust. 1 pkt 5 i ust. 2 pkt 5 ustawy z dnia 10 lipca 1985 r. o rocznych nagrodach z zakładowego funduszu nagród w państwowych jednostkach organizacyjnych nie będących przedsiębiorstwami państwowymi (Dz. U. Nr 32, poz. 141 ze zm.). 2) Pracownik zniesionego państwowego biura notarialnego

1. Osoba fizyczna i spółka cywilna są odrębnymi podmiotami gospodarczymi mającymi samodzielną pozycję prawną w obowiązującym systemie prawnym. 2. Zmiany stanu faktycznego i prawnego, o których mowa w art. 18 ustawy z dnia 23 grudnia 1988 r. o działalności gospodarczej /Dz.U. nr 41 poz. 324 ze zm./ podlegające zgłoszeniu organowi administracyjnemu, mogą odnosić się tylko do tego samego konkretnego podmiotu

1) Art. 17 ust. 1 ustawy z dnia 26 stycznia 1984 r. o zasadach tworzenia zakładowych systemów wynagradzania (jednolity tekst: Dz. U. z 1990 r., Nr 69, poz. 407) pozwalający na odmienną niż wynikająca z powszechnie obowiązujących przepisów regulację w zakładowych porozumieniach płacowych wysokości nagrody jubileuszowej, zasad ustalania okresów pracy i innych okresów uprawniających do tej nagrody, a

Roszczenie o wypłatę odszkodowania z art. 74 ustawy z dnia 29 kwietnia 1985 r. o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości /t.j. Dz.U. 1991 nr 30 poz. 127 ze zm./ przedawnia się po upływie dziesięciu lat /art. 118 Kc w związku z art. 7 ustawy o gospodarce gruntami/.

Odliczanie z wynagrodzenia za pracę na podstawie art. 87 § 7 k.p. kwot wypłaconych w poprzednim terminie płatności za okres nieobecności w pracy, za który pracownik nie zachowuje prawo do wynagrodzenia, nie wymaga zgody pracownika (art. 91 zd. pierwsze k.p.).

Decyzja o przeniesieniu policjanta na niższe stanowisko służbowe, wydana za jego zgodą w innych przypadkach niż określone w art. 38 ust. 2 ustawy z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Policji /Dz.U. nr 30 poz. 179 ze zm./, narusza ten przepis i podlega uchyleniu.

Zarówno odmowa przyjęcia do służby w Policji, jak i nieuwzględnienie żądania zainteresowanej osoby co do daty nawiązania stosunku służbowego, nie ma charakteru decyzji administracyjnej, podlegającej zaskarżeniu do Naczelnego Sądu Administracyjnego. Dotyczy to także odmowy zmiany daty przyjęcia do służby w Policji określonej w decyzji o mianowaniu. Zachodzi zatem i w tym przypadku niedopuszczalność

Zawarty w art. 21 ust. 5a pkt 1 ustawy z dnia 16 października 1991 r. o zatrudnieniu i bezrobociu /Dz.U. nr 106 poz. 457 ze zm./, wymóg aby małżonek bezrobotnego był również bezrobotnym dotyczy okresu z daty wydania decyzji w przedmiocie zasiłku oraz oznacza, że małżonek tego bezrobotnego, pozostając bez pracy i nie ucząc się w szkole, musi być zdolny do pracy i gotowy do jej podjęcia w pełnym wymiarze

1. Wraz z uchyleniem ustawy z dnia 29 czerwca 1983 r. o poprawie gospodarki przedsiębiorstwa państwowego oraz o jego upadłości (Dz. U. Nr 36, poz. 165) odpadła podstawa do wydania z mocy jej art. 46 rozporządzenia przez Radę Ministrów, a tym samym moc obowiązującą utraciło także rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 10 września 1984 r. w sprawie zaspokojenia przez Skarb Państwa niektórych roszczeń pracowniczych

Odliczanie z wynagrodzenia za pracę na podstawie art. 87 § 7 k.p. kwot wypłaconych w poprzednim terminie płatności za okres nieobecności w pracy, za który pracownik nie zachowuje prawo do wynagrodzenia, nie wymaga zgody pracownika (art. 91 zd. pierwsze k.p.).

Zwrot "osobisty przychód" użyty w art. 26 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. nr 80 poz. 350 ze zm./ mimo iż niezbyt fortunny od strony redakcyjnej, odnosi się w ocenie Sądu do wszystkiego rodzaju przychodów, nie tylko zatem do tych, które pochodzą ze źródeł wskazanych w art. 10 ust. 1 ustawy. Ostatnio wspomniany przepis zawiera bowiem jedynie

1. Zasada stosowania przepisów łagodniejszych dotyczy wyłącznie postępowania karnego /art. 2 par. 1 Kk/. W prawie podatkowym obowiązuje natomiast zasada stosowania tych przepisów prawa materialnego, które obowiązywały w dacie powstania obowiązku podatkowego. 2. Jeżeli organ administracyjny stwierdzi, że w sprawie nie zachodzą przesłanki, o których mowa w art. 31 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach

1. Żaden przepis prawa nie zakazuje stwierdzenia przez organ administracyjny nieważności decyzji, na którą wniesiono skargę do sądu administracyjnego. Po przekazaniu zgodnie z art. 200 par. 2 zdanie drugie Kpa takiej skargi Naczelny Sąd Administracyjny umorzyłby postępowanie sądowe po ustaleniu, że zaskarżona decyzja przestała istnieć na skutek stwierdzenia jej nieważności /art. 355 par. 1 Kpc w związku

Uchylenie wobec podatnika ujemnych skutków, przewidzianych m.in. w art. 27 ust. 5 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50/, możliwe jest w trybie art. 155 Kpa oraz na podstawie art. 31 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych /t.j. Dz.U. 1993 nr 108 poz. 486 ze zm./; /zob. pismo Ministra Finansów z dnia 16 lutego

1. Ustawa z dnia 24 stycznia 1991 r. o kombatantach oraz niektórych osobach będących ofiarami represji wojennych i okresu powojennego /Dz.U. nr 17 poz. 75 ze zm./ przyznaje w uznaniu szczególnych zasług osób, które walczyły o suwerenność ojczyzny określone uprawnienia pracownicze, emerytalne, ulgi taryfowe i zniżki, jednakże nie ma wśród nich zwolnień podatkowych. 2. Zaniechanie ustalania i poboru

Artykuł 14 ust. 2 i 3 oraz art. 15 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych /Dz.U. 1993 nr 108 poz. 486 ze zm./ nie pozwalają postawić tezy, że odpowiedzialność płatnika wchodzi w grę w dalszej kolejności. Jeżeli organ podatkowy skierował decyzję podatkową do płatnika, płatnik nie może uniknąć odpowiedzialności tylko z tego powodu, że nie wymierzono podatku podatnikowi.

Do biegu terminu nie wlicza się dnia, w którym nastąpiło zdarzenie stanowiące początek terminu /art. 57 par. 1 Kpa/.

1. Jeżeli nieruchomość zbędna na cel określony w decyzji o wywłaszczeniu, z naruszeniem art. 47 ust. 4 ustawy z dnia 29 kwietnia 1985 r. o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości /T.J. Dz.U. 1991 nr 30 poz. 127 ze zm./ oddana została osobie prawnej lub fizycznej w użytkowanie wieczyste, to nadal kwestią otwartą jest jej zwrot. Tego rodzaju czynność godzi w uprawnienia byłego właściciela zaś

l. Nie może spowodować natychmiastowego rozwiązania spółki cywilnej jednostronne oświadczenie jednego ze wspólników, jeżeli drugi /lub pozostali/ na to się nie zgadza, zwłaszcza gdy oświadczenie to zostało skierowane nie do wspólnika, ale do organu ewidencyjnego. 2. Jeśli organ ewidencyjny wszczął postępowanie w sprawie wykreślenia spółki cywilnej z ewidencji działalności gospodarczej na podstawie

1. Zaprzestanie prowadzenia działalności gospodarczej /art. 19 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 23 grudnia 1988 r. o działalności gospodarczej - Dz.U. nr 41 poz. 324 ze zm./ powinien zgłosić podmiot, który ją dotychczas prowadził i jej zaprzestał. 2. Zgłoszenie organowi ewidencyjnemu rezygnacji z prowadzenia działalności gospodarczej przez jednego ze wspólników spółki cywilnej nie wystarcza do uznania, że

1. Obowiązujący system prawny nie przewiduje możliwości, aby wykonujący ustawy minister upoważniał do wydawania aktów prawnych o charakterze normatywnym podległych mu pracowników niższej rangi. 2. "Decyzji" nr GN-Z-12/91 z dnia 15 maja 1991 r. w sprawie ustalenia marż handlowych w obrocie importowanymi środkami farmaceutycznymi /nie publ./, wydanej "z upoważnienia Ministra Finansów", nie można uznać

Z wykładni celowościowej art. 9 ust. 2 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym /Dz.U. nr 16 poz. 95 ze zm./ wyciągnąć należy wniosek, że zakaz działalności gospodarczej wykraczającej poza zadania o charakterze użyteczności publicznej w istocie skierowany jest do gminy. Gmina nie może prowadzić zakazanej działalności nie tylko w ramach własnej osobowości prawnej /jednostki i zakłady