W rozumieniu art. 4 pkt 4 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50/ pod pojęciem eksportu towaru należy rozumieć jedynie fakt jego bezpośredniego wywozu poza granicę kraju. Nie jest zatem eksportem produkcja podzespołów, które wywiezione zostaną za granicę jako część produktu finalnego. Przedstawioną interpretację przepisu art. 4 pkt

Biuro rachunkowe nie może przejąć obowiązku podatkowego podatnika wynikającego z ustawy. Organy podatkowe zasadnie pominęły oświadczenie biura rachunkowego o "przejęciu konsekwencji" związanych z rzekomym niezłożeniem dokumentu "VAT-6".

Wzruszenie prawomocnego orzeczenia kończącego postępowanie przed Komisją Specjalną do Walki z Nadużyciami i Szkodnictwem Gospodarczym lub jej delegaturą może nastąpić w trybie rewizji nadzwyczajnej, a także w trybie wznowienia postępowania.

Art. 20 ust. 1 ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. - Prawo celne /Dz.U. nr 75 poz. 445 ze zm./ nie uniemożliwia wywozu uprzednio dopuszczonego do obrotu na polskim obszarze celnym towaru oznaczonego jedynie co do gatunku lecz odnosi się on do wszystkich towarów pod warunkiem identyfikacji tych towarów w sposób nie budzący wątpliwości.

Nie jest sprzeczna z prawem decyzja, ustalająca ogólną kwotę zobowiązania podatkowego od umowy darowizny, skierowana równocześnie do obdarowanego i do darczyńcy.

Gdy przedmiotem głosowania jest wybór jednego spośród kilku rozwiązań, wówczas przez zwykłą większość należy rozumieć taką liczbę głosów optujących za jednym z nich, która jest większa od liczby głosów przypadających osobno na każdą jego alternatywę.

1. W sprawach indywidualnych stosunków pracy związki zawodowe reprezentują tylko interesy swoich członków. Obrony wobec pracodawcy praw i interesów pracowników nie zrzeszonych związki zawodowe mogą się podjąć tylko na wniosek pracownika /art. 7 ust. 2 ustawy z dnia 23 maja 1991 r. o związkach zawodowych - Dz.U. nr 55 poz. 234/. 2. Ochrona obejmująca radnych /art. 25 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o

Organ administracji nie może odmówić wszczęcia postępowania w sprawie stwierdzenia nieważności decyzji /art. 157 par. 3 Kpa/, uzasadniając odmowę brakiem podstaw prawnych do stwierdzenia nieważności. O tym, czy zachodzą podstawy do stwierdzenia nieważności decyzji, przewidziane w art. 156 par. 1 Kpa, organ może zadecydować dopiero po przeprowadzeniu stosownego postępowania.

Fakt i motywy zapłacenia za towar przedstawiony do odprawy celnej są obojętne dla wymiaru cła; ustalenie po odprawie celnej innego stanu towaru niż stan będący podstawą wymiaru cła pozwala na korektę cła.

1. Ustalenia w oparciu o przepisy art. 8 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 29 czerwca 1963 r. o zagospodarowaniu wspólnot gruntowych /Dz.U. nr 28 poz. 169; zm. Dz.U. 1982 nr 11 poz. 80/ w związku z art. 5 pkt 10 ustawy kompetencyjnej z dnia 17 maja 1990 r. /Dz.U. nr 34 poz. 198 ze zm./ obszaru nieruchomości wchodzących w skład wspólnoty gruntowej, wykazu uprawnionych do udziału we wspólnocie, wykazu obszarów

Ustawa z dnia 28 grudnia 1989 r. - Prawo celne /Dz.U. nr 75 poz. 445 ze zm./ stanowi, że przywóz towarów z zagranicy podlega cłu z wyjątkami określonymi w przepisach prawa. Przyjmuje ona więc jako zasadę clenie towaru przewożonego przez granicę celną. Od zasady tej istnieją wyjątki ustanowione w przepisach Prawa celnego lub też w innych aktach prawnych. Wolne od cła są jedynie towary przyłączone za

Uzyskana z Rejonowego Urzędu Pracy pożyczka z Funduszu Pracy, w części w jakiej nastąpiło odstąpienie od jej zwrotu, jest dochodem podlegającym opodatkowaniu w rozumieniu art. 9 ust. 1, art. 10 ust. 1 pkt 9 i art. 11 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. nr 80 poz. 350 ze zm./.

Wniosek o zaliczenie dodatniej różnicy między podatkiem naliczonym a podatkiem należnym na poczet przyszłych zobowiązań podatkowych nie jest dopuszczalny.

Rozpoznanie sprawy bez ustanowienia mimo, wniosku powoda oraz istnienia przesłanek przewidzianych w art. 143 i 144 k.p.c., kuratora dla nieznanego z miejsca pobytu pozwanego, powoduje pozbawienia go możliwości obrony swych praw, co jest przyczyną nieważności postępowania (art. 369 pkt 5 k.p.c.).

Treść art. 53 ust. 2 prawa bankowego nie pozostawia wątpliwości co do tego, że ustawodawca wymienione w nim dokumenty zrównał z tytułami wykonawczymi wydanymi przez sądy, przekazując uprawnienia władcze państwa w tym zakresie bankom.

1. Opłata targowa, o której mowa w art. 15 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych /Dz.U. nr 9 poz. 31 ze zm./ jest daniną publiczną o charakterze ekwiwalentnym. 2. Obowiązek jej uiszczenia jest niezależny od obowiązku ponoszenia przez "targującego" opłat za korzystanie z urządzeń targowiska. 3. Wymagalność tej opłaty - pobieranej w drodze inkasa - powstaje w chwili, w której

Skoro urząd skarbowy w sytuacji opisanej w art. 27 ust. 5 pkt 2 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ wydaje decyzję w trybie art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych /Dz.U. 1993 nr 108 poz. 486 ze zm./, /ustawa o podatku od towarów i usług nie przewiduje po stronie podatnika obowiązku naliczenia

Skoro w momencie orzekania organy administracyjne nie były w posiadaniu niektórych dowodów w postaci dokumentów, chociaż strona mogła i powinna je powołać w postępowaniu przed tymi organami, to trudno jest uzasadnić pogląd, że organy administracyjne naruszyły prawo. Nie oznacza to jednak, że strona z dowodów takich, które przedłożyła dopiero w postępowaniu przed Naczelnym Sądem Administracyjnym, nie

1. Brak jest podstaw do przyjęcia, że art. 15 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych /Dz.U. nr 9 poz. 31 ze zm./ są przepisami ogólnymi w stosunku do dekretu z dnia 2 sierpnia 1951 r. o targach i targowiskach /Dz.U. nr 41 poz. 312 ze zm./ i że definicja targowiska z dekretu wyklucza stosowanie art. 15 ust. 2 ustawy przy wymiarze opłat targowych. 2. Wprowadzony

1. Według dekretu z dnia 2 sierpnia 1951 r. o targach i targowiskach /Dz.U. nr 41 poz. 312 ze zm./, targowisko nie wymaga wyznaczenia stosownego miejsca w formie ustalenia lokalizacji, urządzenia go w sposób przewidziany w dekrecie i ustalenia regulaminu targowiska. Targowiskiem zaś dla potrzeb poboru opłaty targowej są wszelkie miejsca, w których faktycznie prowadzona jest działalność handlowa o znamionach

Decyzja przewidziana w art. 197 § 1 k.p.k. może dotyczyć tylko przedmiotów, które znalazły się w fizycznym władaniu osób dokonujących czynności procesowych (art. 189 k.p.k.).

1. Na podstawie przepisów obowiązujących w 1993 r. spółce nie przysługiwał zwrot różnicy pomiędzy podatkiem VAT należnym, a naliczonym od wkładu niepieniężnego /aportu rzeczowego/. 2. Nabycie towarów w formie aportu rzeczowego nie stanowiło kosztów uzyskania przychodów w rozumieniu art. 15 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych /t.j. Dz.U. 1993 nr 106 poz. 482 ze zm./