Sam fakt internowania, bez szczegółowej i wnikliwej oceny całego dotychczasowego zachowania kandydata, nie jest wystarczający dla wysunięcia prawidłowych wniosków co do spełniania przez niego warunku rękojmi należytego wykonywania zawodu adwokata /art. 65 pkt 1 ustawy z dnia 26 maja 1982 r. - Prawo o adwokaturze - Dz.U. nr 16 poz. 124 ze zm./. Oceną taką powinien być objęty zarówno okres poprzedzający

1. Nieskazitelność charakteru to nie tylko kwestia niekaralności czy niepopełnienia przestępstwa, to nie tylko ocena danej osoby w kategorii prawnej lecz przede wszystkim jest to sfera etyczno-moralna. Chodzi tu więc nie o to, czy dana osoba popełniła przestępstwo to jest czyn zagrożony karą w ustawie karnej, lecz o to czy osoba ta w dotychczasowym postępowaniu podejmowała i wykonywała działania obiektywnie

Wobec osoby uchylającej się od udziału w rozmowach określonych w par. 9 uchwały Prezydium Naczelnej Rady Adwokackiej, może być wydana decyzja odmawiająca wpisu na listę adwokatów z powodu braku rękojmi wykonywania zawodu, jeżeli odmowa w istniejących w danym przypadku okolicznościach uzasadnia prognozę o nieprawidłowym wykonywaniu zawodu adwokata, w warunkach istnienia samorządu zawodowego. Odmowa

Odrzucenie wniosku o naprawienie szkody górniczej postanowieniem przewodniczącego komisji z powołaniem się na brak związku przyczynowego pomiędzy robotami górniczymi a szkodą górniczą nie mieści się w hipotezie par. 16 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 2 czerwca 1978 r. w sprawie komisji do spraw górniczych /Dz.U. nr 15 poz. 67 ze zm./.

1. Jeżeli co do istnienia związku przyczynowego pomiędzy robotami górniczymi a szkodą w nieruchomości wyłaniają się zasadnicze wątpliwości, to rzeczowo właściwa Komisja do spraw Szkód Górniczych może uznać za celowe zasięgnięcie opinii biegłego z zakresu teorii wpływu eksploatacji górniczej na powierzchnię terenu. 2. Rozstrzyganie tych wątpliwości przez przewodniczącego danej komisji, poza przewidzianym

Przeprowadzenie rozprawy przed podatkową komisją odwoławczą pod nieobecność ustanowionego pełnomocnika podatnika, mimo braku dowodu zawiadomienia go o terminie rozprawy, stanowi rażące naruszenie art. 40 par. 2, art. 91 i art. 94 par. 2 Kpa, uzasadniające stwierdzenie przez sąd administracyjny nieważności decyzji wydanej w następstwie tej rozprawy.

Według art. 51 par. 1 Kpa, osoba zobowiązana do osobistego stawiennictwa w organie administracji państwowej, może być obarczona tym obowiązkiem tylko w obrębie gminy lub miasta, w którym zamieszkuje albo przebywa. Z brzmienia art. 51 par. 1 i art. 52 Kpa wynika, że organ administracji państwowej prowadzący postępowanie administracyjne zobowiązany jest do korzystania z trybu przeprowadzenia czynności

Zwlekania z uiszczeniem wpisu do ostatniego, siódmego dnia terminu nie można uważać za zawinione działanie strony. W konsekwencji, nie zawinione przez stronę zdarzenie, uniemożliwiające uiszczenie wpisu, choćby zaistniało dopiero w ostatnim dniu terminu, musi być uznane za okoliczność usprawiedliwiającą przywrócenie terminu w rozumieniu art. 168 k.p.c.

Ponownemu ustaleniu prawa do świadczeń lub ich wysokości po uprawomocnieniu się decyzji w sprawie świadczeń w razie przedstawienia nowych dowodów lub ujawnienia nowych okoliczności nie stoi na przeszkodzie ustalenie ich orzeczeniem organu odwoławczego, gdyż w takiej sytuacji z mocy art. 80 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 14 grudnia 1982 r. o zaopatrzeniu emerytalnym pracowników i ich rodzin {Dz. U. Nr 40

1. Przepis art. 15 ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r. o ewidencji ludności i dowodach osobistych /Dz.U. 1984 nr 32 poz. 174/ pozwala na wymeldowanie z urzędu w każdym przypadku tylko wtedy, gdy dana osoba opuściła miejsce stałego pobytu. Pojęcie "opuszczenia" miejsca pobytu zawiera w sobie element woli osoby, która w opuszczonym przez siebie miejscu nie zamierza nadal przebywać. 2. Przymusowe usunięcie

Okres przerwy w pracy celem sprawowania opieki nad dzieckiem urodzonym w czasie pracy w kołchozie na terenie ZSRR podlega zaliczeniu do okresu zatrudnienia na podstawie art. 11 ust. 2 pkt 11 ustawy z dnia 14 grudnia 1982 r. o zaopatrzeniu emerytalnym pracowników i ich rodzin (Dz. U. Nr 40, poz. 267 ze zm.), jeżeli matka tego dziecka przybyła do Polski po dniu 22 lipca 1944 r. i uznana została za repatriantkę

Zasada nominalizmu (art. 358 § 2 k.c.) nie wyłącza w wypadku, gdy w grę wchodzi odpowiedzialność za culpa in contrahendo, roszczeń osoby, która dokonała wpłaty, o zwrot wpłaconej sumy z uwzględnieniem utraconych odsetek i korzyści rewaloryzacyjnych przypadających normalnie od sum ulokowanych na rachunkach oszczędnościowych PKO.

Renta rodzinna przysługuje uprawnionemu członkowi rodziny zmarłego, choćby zmarły w chwili śmierci nie pozostawał w zatrudnieniu, ale w okresie 18 miesięcy od ustania zatrudnienia spełniał warunki wymagane do uzyskania renty (art. 32 pkt 3 w związku z art. 37 ust. 2 ustawy z dnia 14 grudnia 1982 r. o zaopatrzeniu emerytalnym pracowników i ich rodzin Dz. U. Nr 40, poz. 267 ze zm.).

Nie można zasadnie mówić o niemożliwości świadczenia (art. 475 § 1 k.c.) wówczas, gdy tzw. nadzwyczajne trudności w realizacji zobowiązania o charakterze cywilnoprawnym są wynikiem niewłaściwej organizacji produkcji lub działalności zobowiązanego.

1 Przepisy ustawy z dnia 16 sierpnia 1923 r. o opiece społecznej /Dz.U. nr 92 poz. 726 ze zm./, zwłaszcza art. 8 konstytuują podmiotowe prawo korzystania z opieki społecznej. Konkretyzacja sytuacji prawnej obywatela ubiegającego się /zgłaszającego roszczenia/ o realizację tego prawa nie może nastąpić w drodze czynności materialno-technicznej, która nie wyznacza sytuacji prawnej strony, lecz służy wykonaniu

Zgodnie z art. 6 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 1 lutego 1983 r. o zaopatrzeniu emerytalnym górników i ich rodzin (Dz. U. Nr 5, poz. 32) w związku z § 3 rozporządzenia Ministra Pracy, Płac i Spraw Socjalnych z dnia 21 stycznia 1984 r. w sprawie określenia niektórych stanowisk pracy górniczej oraz stanowisk pracy zaliczanej w wymiarze półtorakrotnym przy ustalaniu prawa do górniczej emerytury lub renty (Dz

Najemca lokalu mieszkalnego, niezależnie od sposobu nawiązania stosunku najmu, może dochodzić w drodze sądowej wydania lokalu przeciwko każdej osobie, której nie przysługuje skuteczne względem najemcy uprawnienie do zajmowania tego lokalu.

W zasadzie identyczny w brzmieniu wymóg rękojmi co do prawidłowego wykonywania zawodu przewidziany ustawowo dla adwokatów /art. 65 pkt 1 ustawy z dnia 26 maja 1982 r. - Prawo o adwokaturze - Dz.U. nr 16 poz. 124 ze zm./ i radców prawnych /art. 24 ust. 1 pkt 5 ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o radcach prawnych - Dz.U. nr 19 poz. 145/ nie oznacza tożsamości wszystkich kryteriów ocennych rękojmi. Zespół

Sprawy o roszczenia ze stosunku członkostwa w rolniczej spółdzielni produkcyjnej nie podlegają rozpoznaniu przez sąd pracy, chyba że chodzi o roszczenia, do których z mocy odrębnych przepisów stosuje się przepisy prawa pracy. Sprawy te rozpoznawane są przez sąd cywilny w postępowaniu zwykłym określonym przepisami kodeksu postępowania cywilnego. 2. Rozpoznanie w pierwszej instancji sprawy z zakresu

1. Prawo do dysponowania nieruchomością w rozumieniu art. 29 ust. 5 ustawy z dnia 24 października 1974 r. - Prawo budowlane /Dz.U. nr 38 poz. 229 ze zm./ należy oceniać według przepisów prawa cywilnego. Może ono wynikać zarówno z prawa własności i innych praw rzeczowych, jak też z umowy najmu lub dzierżawy bądź innych stosunków zobowiązaniowych, jeżeli wynika z nich prawo użycia nieruchomości na cele

Osoby legitymujące się kwalifikacjami rolniczymi wynikającymi z ukończenia wyższych studiów rolniczych, prowadzące osobiście gospodarstwo rolne stanowiące jedyne źródło dochodów ich rodziny, pod względem przynależności klasowej zaliczane winny być do klasy chłopskiej. Podniesienie bowiem kwalifikacji zawodowych poprzez ukończenie wyższych studiów rolniczych, nie odbiera osobie wykonującej zawód rolnika

Zmiana zakresu czynności urzędnikowi państwowemu mianowanemu nie należy do spraw poddanych kognicji Naczelnego Sądu Administracyjnego na zasadzie art. 38 ust. 1 ustawy z dnia 16 września 1982 r. o pracownikach urzędów państwowych /Dz.U. nr 31 poz. 214 ze zm./.

Zastosowanie przepisów meldunkowych nie może doprowadzić do narzucania małżonkom oddzielnych miejsc zamieszkania w sytuacji, gdy jeden z nich zajmuje nadal po utracie tytułu prawnego lokal, w którym jest zameldowany, a drugi z nich powraca do tego lokalu po okresie czasowej nieobecności.