Decyzja wszczynająca postępowanie rozgraniczające, o którym mowa w art. 4 dekretu z dnia 13 września 1946 r. o rozgraniczeniu nieruchomości /Dz.U. nr 53 poz. 298 ze zm./, nie jest decyzją w rozumieniu przepisów kodeksu postępowania administracyjnego.

Będące przedmiotem darowizny prawo do oznaczonego domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej, znajdującego się w budowie, ma określoną wartość rynkową i podlega opodatkowaniu na zasadach przewidzianych w art. 8 ust. 1-4 ustawy o podatku od spadków i darowizn z dnia 28 lipca 1983 r. /Dz.U. nr 45 poz. 207/.

Warunkiem sine qua non uchylenia lub zmiany decyzji ostatecznej przez organ administracji państwowej, który ją wydał lub przez organ wyższego stopnia jest okoliczność, że z decyzji żadna ze stron nie nabyła prawa. "Nabycie praw" może nastąpić również w decyzji nakładającej obowiązek. Ustalenie obowiązku w decyzji administracyjnej oznacza, że organ nie może w drodze zmiany decyzji nałożyć obowiązku

1. Decyzja o wywłaszczeniu nieruchomości, która - przez czas nie dający się przewidzieć - nie mogła być użyta na cel wskazany we wniosku o wywłaszczenie, narusza przepis art. 3 ustawy o zasadach i trybie wywłaszczania nieruchomości. 2. Nie rozważenie przez organ orzekający o wywłaszczeniu zarzutu, że wywłaszczana nieruchomość nie może być użyta na cel wskazany we wniosku bez wywłaszczenia nieruchomości

W pojęciu art. 1 ustawy z dnia 26 marca 1982 r. o scalaniu gruntów /Dz.U. nr 11 poz. 80/, nie mieści się wymiana gruntów polegająca - jak w tej sprawie - na zamianie wszystkich nieruchomości wchodzących w skład gospodarstwa skarżącego na inne nieruchomości rolne przeznaczone do sprzedaży. Taka czynność może być dokonana tylko w drodze umowy zamiany jako jednej z określonej w art. 155 Kc formy przeniesienia

1. Postanowienia art. 5 ust. 3 ustawy o zasadach i trybie wywłaszczania nieruchomości nie wyłączają możliwości złożenia przez współwłaściciela nieruchomości skutecznego wniosku o objęcie wywłaszczeniem także innej nieruchomości, stanowiącej jego wyłączną własność, jeżeli w wyniku wywłaszczenia ta druga nieruchomość pozostająca w gospodarczym związku z nieruchomością wywłaszczaną, nie nadawałaby się

Odmowa przeprowadzenia przez organ odwoławczy dowodu dla wyjaśnienia okoliczności już bezspornie wyjaśnionych przez organ I instancji nie jest naruszeniem przepisów postępowania administracyjnego, które miało wpływ na wynik sprawy, a tym samym nie uzasadnia uwzględnienia skargi przez Naczelny Sąd Administracyjny i uchylenia zaskarżonej decyzji.

W świetle art. 3 ust. 6 ustawy z dnia 18 lipca 1974 r. o wykonywaniu handlu oraz niektórych innych rodzajów działalności przez jednostki gospodarki nie uspołecznionej /Dz.U. 1983 nr 43 poz. 193; zm. Dz.U. 1984 nr 5 poz. 24/ podstawę odmowy wydania zezwolenia na prowadzenie działalności poligraficznej może także stanowić art. 7 ust. 9 tejże ustawy w związku z par. 5 pkt 4 rozporządzenia Rady Ministrów

Od chwili podziału spółdzielczego prawa do lokalu mieszkalnego, stanowiącego majątek wspólny małżonków, dysponentem lokalu w rozumieniu art. 16 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn /Dz.U. nr 45 poz. 207 ze zm./ jest ten małżonek, któremu przypadło to prawo bez względu na to kiedy małżonkowie zawiadomili o tym w trybie art. 216 prawa spółdzielczego, spółdzielnię

Odstąpienie w decyzji organu I instancji od wymierzenia kary łącznej przewidzianej w par. 6 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 września 1980 r. w sprawie wysokości, zasad i trybu wymierzania i ściągania kar pieniężnych za nieprzestrzeganie wymagań ochrony środowiska /Dz.U. nr 24 poz. 99 ze zm./ - jako nie mające podstaw w przepisach prawa - stanowi rażące naruszenie prawa w rozumieniu art. 139

Zaświadczenia nie stanowią decyzji w rozumieniu art. 104 Kpa, lecz wydawane są w trybie przepisów art. 217-220 Kpa. Odmowa wydania zaświadczenia następuje w drodze postanowienia /art. 219 Kpa/ i na zaświadczenie oraz na postanowienie o odmowie wydania zaświadczenia skarga do Naczelnego Sądu Administracyjnego nie służy.

Prawo celne ustanawiając w art. 11 ust. 1 zasadę, że przywóz towarów z zagranicy i wywóz towarów za granicę może odbywać się tylko za pozwoleniem, jeżeli przepisy ustawy nie stanowią inaczej, w ust. 2 pkt 2 tego artykułu upoważniła Ministra Handlu Zagranicznego do określenia wypadków, w których przywóz towarów z zagranicy lub wywóz za granicę nie wymaga pozwolenia. Wypadki takie Minister określił w

1. Artykuł 134 Kpa nie stanowi podstawy do rozstrzygania o odmowie uznania za stronę. 2. Postanowienie organu odwoławczego, stwierdzające na podstawie art. 134 Kpa niedopuszczalność odwołania wniesionego przez osobę, której organ ten - z naruszeniem art. 28 Kpa - nie uznał za stronę postępowania administracyjnego, należy uznać za decyzję administracyjną jednoznaczną w skutkach z umorzeniem postępowania

Postanowienie organu odwoławczego stwierdzające na podstawie art. 134 Kpa niedopuszczalność odwołania wniesionego przez osobę, której organ ten z naruszeniem art. 28 Kpa nie uznał za stronę w postępowaniu administracyjnym, dotyczącym przepadku w oparciu art. 13 ust. 1 i 3 ustawy z dnia 26 marca 1975 r - Prawo celne /Dz.U. 1984 nr 57 poz. 290 ze zm./ kaset i publikacji, będących własnością tej osoby

Pojęcie "długów" w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn /Dz.U. nr 45 poz. 207/ obejmuje wszelkie pieniężne roszczenia cywilnoprawne związane z przedmiotem darowizny lub spadku, łącznie z roszczeniami obdarowanego lub spadkobiercy z tytułu poczynionych przez niego nakładów na przedmiot darowizny lub spadku.

Złożenie sprzeciwu prokuratora organowi stopnia wojewódzkiego powinno spowodować wszczęcie z urzędu postępowania w zakresie objętym żądaniem zawartym w sprzeciwie i zawiadomienie o tym stron postępowania. Odmowa wszczęcia postępowania o stwierdzenie nieważności, mimo kategorycznego nakazu zawartego w art. 186 Kpa jest równoznaczna z rażącym naruszeniem tego przepisu w rozumieniu art. 156 par. 1 pkt

Przepis art. 13 ustawy z dnia 26 marca 1975 r - Prawo celne /Dz.U. 1984 nr 57 poz. 290 ze zm./ zawiera bezwzględne związanie dla organów celnych w kwestii orzekania przepadku jeżeli tylko zostanie ustalona szkodliwa dla dobra i interesów PRL treść danego przekazu informacji. Organy celne nie mają /w ramach tego przepisu/ możliwości "wybiórczego" orzekania o przepadku należności od osoby - adresata

Akty prawa miejscowego nie zamieszczone w wykazie, o którym mowa w art. 182 ust. 1 ustawy z dnia 20 lipca 1983 r. o systemie rad narodowych i samorządu terytorialnego /Dz.U. nr 41 poz. 185 ze zm./, tracą moc prawną z dniem ogłoszenia tych wykazów. Tak więc, skoro uchwała rady narodowej, na którą powołano się wydając decyzję, nie została umieszczona w wykazie aktów prawa miejscowego - decyzja taka nie

Stwierdzenie rozwiązania stosunku pracy mianowanego pracownika dydaktycznego szkoły wyższej z powodu osiągnięcia wieku emerytalnego następuje w drodze decyzji rektora szkoły wyższej i w związku z tym na taką decyzję - stosownie do art. 172 ust. 1 oraz art. 180 ustawy z 4 maja 1982 o szkolnictwie wyższym /Dz.U. 1985 nr 42 poz. 201; zm. Dz.U. 1987 nr 22 poz. 128/ - służy skarga do Naczelnego Sądu Administracyjnego

Przychodami z nieujawnionych źródeł, o których mowa w art. 8 ust. 8 i 9 ustawy z dnia 16 grudnia 1972 r. o podatku dochodowym /t.j. Dz.U. 1983 nr 43 poz. 192 ze zm./ są wydatki oraz zgromadzone zasoby finansowe zarówno w krajowych jak i w zagranicznych środkach płatniczych. Dokonanie wydatków tych środków płatniczych z rachunku bankowego nie przesądza o źródłach ich pochodzenia. Naliczone jednak przez

Założenie przez najemcę znajdującego się w budynku zarządzanym przez jednostkę gospodarki uspołecznionej urządzeń kąpielowych uprawnia wynajmującego do podwyższenia czynszu najmu z tytułu istnienia w lokalu tych urządzeń tylko wtedy, gdy zwróci najemcy ich równowartość /art. 17 ust. 1 Prawa lokalowego - ustawa z dnia 10 kwietnia 1974 r. - t.j. Dz.U. 1983 nr 11 poz. 55/.

Jeżeli sprzeciw prokuratora zawierał żądanie stwierdzenia nieważności decyzji /art. 184 par. 1 i 2 Kpa/, odmowa wszczęcia postępowania w sprawie stwierdzenia nieważności, mimo kategorycznego nakazu wynikającego z art. 196 Kpa, jest równoznaczne z rażącym naruszeniem tego przepisu w rozumieniu art. 156 par. 1 pkt 2 Kpa.

Organ odwoławczy nie załatwiający sprawy merytorycznie może, zgodnie z art. 138 par. 2 Kpa, zalecić organowi I instancji przeprowadzenie postępowania wyjaśniającego w całości lub znacznej części oraz wskazać okoliczności, które należy rozważyć przy ponownym rozpoznaniu sprawy. Niedopuszczalne jest natomiast polecenie wydania przez organ I instancji określonego rozstrzygnięcia. Zgodnie z art. 77 par