Przeniesienie prokuratora w stan spoczynku w trybie art. 70 § 1 usp w związku z art. 62a ust. 1 ustawy o prokuraturze, chociaż obligatoryjne, nie następuje z mocy prawa, lecz w wyniku decyzji właściwego organu – Krajowej Rady Prokuratury. Zmiana ta dotyczy dwóch aspektów: pozbawienia prokuratora jego praw (zobowiązań) o charakterze publicznoprawnym oraz zakończenia stosunku pracy łączącego prokuratora z jednostką organizacyjną prokuratury, w której pełnił służbę. W każdym z tych aspektów dopuszczalne jest ukształtowanie zmienionego statusu prokuratora dopiero na przyszłość. Z. ‎od uchwały Krajowej Rady Prokuratury Nr […] z dnia 17 czerwca 2015 roku w sprawie przeniesienia w stan spoczynku z powodu uznania wskazanych nieobecności, bowiem minął już roczny okres absencji z powodu choroby. do pełnienia obowiązków prokuratora z powodu choroby i utraty sił (orzeczenie nr […] z dnia 4 maja 2015 r.).

za "inne świadczenie związane z pracą" w rozumieniu art.183b § 1 pkt 2 in fine k.p 2. Zwolniony z obowiązku świadczenia pracy członek zarządu zakładowej organizacji związkowej wykonuje u danego pracodawcy, objętego jej działaniem, obowiązki w zakresie obrony szeroko pojętych praw i interesów pracowników, ich reprezentacji w sporach z pracodawcą, przestrzegania przepisów prawa pracy i inne, powierzone tej organizacji przepisami ustawy o związkach zawodowych, co oznacza, iż w tym sensie Ostatecznie zatem, dostrzegając wprawdzie z perspektywy niezależności związku zawodowego (art. 1 ust. 2 ustawy o związkach zawodowych) niepokojący aspekt wynagradzania przez pracodawcę "pracy związkowej", który w patologicznych sytuacjach może stanowić ukryte finansowanie uległości związku zawodowego wobec pracodawcy, dodatek do wynagrodzenia dla pracownika pełniącego funkcję w związku należy uznać pozwanej, przy czym wynagrodzenie takiego oddelegowanego pracownika nie mogło być niższe od wynagrodzenia liczonego jak ekwiwalent za urlop wynagrodzenia u tego pracodawcy, nie mniej niż wynagrodzenie ustalone według zasad obowiązujących przy obliczaniu ekwiwalentu pieniężnego za urlop z możliwości zwolnienia go z obowiązku świadczenia pracy, łącząc pracę związkową z obowiązkami wynikającymi z umowy o pracę.

Stwierdzenie, że pracownik należy do kręgu osób objętych szczególną ochroną z art. 39 k.p., wymaga jednak precyzyjnego ustalenia - w świetle przepisów ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych i z rozważeniem dokonanych zmian stanu prawnego w tym zakresie - hipotetycznej daty nabycia przez niego uprawnień emerytalnych jako wyznacznika okresu uchronnego Niepoddanie się pracownika we właściwym czasie postępowaniu sprawdzającemu celem uzyskania na dalszy okres wymaganego na danym stanowisku poświadczenia bezpieczeństwa (art. 44 ust. 1 ustawy z dnia 22 stycznia 1999 r. o ochronie informacji niejawnych, jednolity tekst: Dz.U. z 2005 r. Pracodawca może rozwiązać umowę o pracę bez wypowiedzenia z winy pracownika w okresie ochronnym przewidzianym w art. 39 k.p. Wynagrodzenie miesięczne powoda liczone jak ekwiwalent za urlop wypoczynkowy wynosiło 3.032,40 zł. państwowej i służbowej w siłach zbrojnych RP. Sił Zbrojnych w W. o przywrócenie do pracy, wynagrodzenie za czas pozostawania bez pracy, po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie

Ustalony w umowie o pracę dłuższy okres wypowiedzenia niż wynikający z Kodeksu pracy nie przesądza automatycznie o wyższym odszkodowaniu dla pracownika w razie wadliwego wypowiedzenia umowy przez pracodawcę. Gdyby bowiem strony chciały wywołać taki skutek, musiałyby przewidzieć to w umowie o pracę. Z. liczone jak ekwiwalent pieniężny za urlop wypoczynkowy wynosiło 40.166,67 zł. W drugiej połowie 2010 r. J. pracownikiem dysproporcja pozycji ekonomicznej i siły negocjacyjnej stron ujawnia się w sposób oczywisty (por. Z. został poinformowany o planach związanych z przeniesieniem funkcji [...] do B. S.A. powiązanego kapitałowo z B. Sp. z o.o..

Biuletyn SN Izby Pracy Ubezpieczeń Społecznych i Spraw Publicznych nr 3/2016 Wynikający z art. 45 § 1 k.p. wymóg zasadności wypowiedzenia umowy o pracę zawartej na czas nieokreślony implikował ustanowienie z mocy art. 30 § 4 k.p. obowiązku wskazania przez pracodawcę w pisemnym oświadczeniu woli przyczyny owego wypowiedzenia. Wypowiedzenie umowy o pracę bez wskazania przyczyny lub bez jej skonkretyzowania uważane jest za dokonane z naruszeniem prawa, a ściślej - art. 30 § 4 k.p., natomiast wypowiedzenie, które nastąpiło z dostatecznie zrozumiałym dla adresata i poddającym się weryfikacji sądowej podaniem przyczyny, lecz ta została następnie uznana za bezzasadną, kwalifikowane jest jako wypowiedzenie nieuzasadnione w rozumieniu m.in.: 1) sytuację pozwanego pracodawcy spowodowaną siłą wyższą lub działaniem nieprzewidzianych zdarzeń przypadkowych (wyrok z dnia Pozwana, dokonując oceny jej pracy, nie uwzględniła czasokresu przebywania powódki na urlopie macierzyńskim, oceniając ją tak jak każdego Do wniosku dołączyła oświadczenie ojca dziecka o braku zamiaru korzystania z urlopu wychowawczego.

Dopuszczenie do pracy pracownika bez aktualnego orzeczenia lekarskiego stwierdzającego brak przeciwwskazań do pracy na określonym stanowisku pracy (art. 229 § 4 k.p.) może stanowić współprzyczynę wypadku przy pracy (jako przyczynę zewnętrzną), gdy do wypadku przy pracy doszło z powodu nagłego zasłabnięcia spowodowanego przyczyną samoistną (udar krwotoczny mózgu na tle nadciśnienia tętniczego), gdy Już samo naruszenie przez pracodawcę zakazu wynikającego z art. 229 § 4 k.p. może stanowić zewnętrzną przyczynę wypadku przy pracy, nawet bez przeprowadzania szczegółowej oceny czy pracownik mógł - ze względu na stan zdrowia (ewentualne schorzenia samoistne) - pracę tę wykonywać. 2. Zgodnie z art. 229 § 4 k.p., pracodawca nie może dopuścić do pracy pracownika bez aktualnego orzeczenia lekarskiego stwierdzającego brak przeciwwskazań do pracy na określonym stanowisku, co oznacza, że najpierw musi wiedzieć, że pracownik jest osobą niezdolną do pracy, na pracowniku zaś ciąży obowiązek dostarczenia pracodawcy zaświadczenia lekarskiego stwierdzającego brak przeciwwskazań do zatrudnienia W okresie od 24 lutego do 8 marca 2012 r. pracownik był nieobecny w pracy (z powodu zwolnienia lekarskiego i kilkudniowego urlopu wypoczynkowego Może nią być nie tylko działanie zewnętrznej siły fizycznej, nadmierny wysiłek pracownika, lecz także niezastosowanie się przez pracodawcę Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 30 października 2002 r. o ubezpieczeniu społecznym z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych