1. Skoro ustawodawca w postępowaniu przed sądami administracyjnymi nie wprowadził - wzorem procedury cywilnej - zwolnienia od opłat sądowych Skarbu Państwa oraz instytucji państwowych /których zadanie nie polega na prowadzeniu działalności gospodarczej/, to oznacza, że podmioty te powinny uwzględniać w swojej działalności koszty niezbędne do prowadzenia postępowań sądowych, albowiem w przeciwnym wypadku

Przyjęcie, że w przypadku przeniesienia prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, o którym mowa w art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), muszą występować co najmniej dwa podmioty stosunku zobowiązaniowego w prywatnoprawnym znaczeniu, a nie dwaj podatnicy podatku od towarów i usług w rozumieniu art. 15 tej ustawy, prowadzi do

Jeżeli obowiązek uiszczenia opłat, o których mowa w art. 64 par. 1 pkt 4 i par. 6 ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji /Dz.U. 2002 nr 110 poz. 968 ze zm./ powstał z chwilą dokonania zajęcia u dłużnika zajętej wierzytelności /par. 9 pkt 2 i par. 10 cyt. wyżej art. 64/ to podstawę ustalenia ich wysokości stanowi kwota egzekwowanej należności w tej samej chwili.

Art. 21 ust. 1 pkt 32 lit. "a" ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416 ze zm. w stanie prawnym obowiązującym w 1999 r./ nie wskazuje wprost osoby, która zobowiązana jest do wydatkowania przychodu uzyskanego z tytułu sprzedaży nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. "a-c" ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych

Skoro organem właściwym do wydania zaświadczenia stwierdzającego, iż lokal jest samodzielny, jest starosta jako organ jednostki samorządu terytorialnego (art. 2 ust. 2 i 3 ustawy z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali, Dz. U. z 2000 r. Nr 80, poz. 903 ze zm.), a przepisy tej ustawy nie wskazują organu wyższego stopnia w tych sprawach, zgodnie z art. 17 pkt 1 K.p.a. organem wyższego stopnia w

Warunek nieprzerwanego pobytu na podstawie zezwolenia na zamieszkanie na czas oznaczony dla uzyskania zezwolenia na osiedlenie się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie art. 64 ust. 1 ustawy z dnia 13 czerwca 2003 r. o cudzoziemcach (Dz.U. Nr 128, poz. 1175 ze zm.) zostaje spełniony także wówczas, gdy cudzoziemiec złożył wniosek o przedłużenie zezwolenia na zamieszkanie na czas oznaczony

1. Sąd w zaskarżonym wyroku oceniał zaskarżoną decyzję właśnie z punktu widzenia rozpatrzenia przez organ administracji przesłanek stwierdzenia nieważności z art. 247 § 1 o.p. Podkreślono przy tym, że istotą stwierdzenia nieważności decyzji jest to, aby przesłanka będąca przyczyną stwierdzenia nieważności istniała już w chwili wydania tej decyzji, czego w konkretnej sprawie nie wykazano. Stwierdzono

1. Art. 9 ust. 1 i art. 10 ust. 1 pkt 1 ustanowiły zasadę opodatkowania wszelkich emerytur bez względu na datę nabycia do nich prawa, a art. 52 ust. 4 dotyczy jedynie emerytur, które powinny być lecz nie zostały wypłacone do dnia 31 grudnia 1991 roku. 2. Wyłączeniu z opodatkowania nie podlegały świadczenia emerytalne przysługujące (należne) za okresy po tej dacie, a więc nawet i te, które w skutek

Przesłanki umożliwiające Sądowi wstrzymanie zaskarżonej decyzji zostały określone w art. 61 par. 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U. nr 153 poz. 1270 ze zm./. Warunkiem wydania postanowienia o wstrzymaniu wykonania jest więc wykazanie przez stronę we wniosku okoliczności uzasadniających. Argumentacja takiego wniosku musi więc być odpowiednia