Zwolnienie z podatku od nieruchomości dla podmiotu posiadającego status zakładu pracy chronionej ma zastosowanie wyłącznie do nieruchomości, które były w posiadaniu tego podmiotu w momencie przyznawania statusu i wchodzą w skład zakładu zgodnie z decyzją o przyznaniu takiego statusu

1. Wniesienie odwołania powoduje konieczność wydania decyzji przez organ odwoławczy, gdyż art. 70b Ordynacji podatkowej w postępowaniu odwoławczym nie ma zastosowania. Jeżeli zobowiązanie podatkowe wygasło na skutek przedawnienia w toku postępowania przed organem drugiej instancji, organ ten powinien uchylić zaskarżoną decyzję i umorzyć postępowanie na podstawie art. 233 § 1 pkt 2 Ordynacji podatkowej

1. Wniesienie odwołania powoduje konieczność wydania decyzji przez organ odwoławczy, gdyż art. 70b Ordynacji podatkowej w postępowaniu odwoławczym nie ma zastosowania. Jeżeli zobowiązanie podatkowe wygasło na skutek przedawnienia w toku postępowania przed organem drugiej instancji, organ ten powinien uchylić zaskarżoną decyzję i umorzyć postępowanie na podstawie art. 233 § 1 pkt 2 Ordynacji podatkowej

1. Odnosząc się do zarzutów naruszenia przepisów Ordynacji podatkowej należy zwrócić uwagę, że podnosząc zarzut naruszenia przepisów postępowania, należy w skardze kasacyjnej wskazać przepisy procedury sądowej. Dlatego zarzut taki może być uznany za skuteczny tylko wtedy, gdy następuje wskazanie konkretnych przepisów ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. 2. Artykuł ten w § 1

Przesłanki umożliwiające Sądowi wstrzymanie zaskarżonej decyzji zostały określone w art. 61 par. 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U. nr 153 poz. 1270 ze zm./. Warunkiem wydania postanowienia o wstrzymaniu wykonania jest więc wykazanie przez stronę we wniosku okoliczności uzasadniających. Argumentacja takiego wniosku musi więc być odpowiednia

Jeśli Wojewódzki Sąd Administracyjny przyjął, że w dacie otrzymania faktur dokumentujących dostawę towarów skarżąca nie była zwolniona od podatku i to ustalenie nie zostało skutecznie podważone w skardze kasacyjnej, to do tego stanu faktycznego art. 88 ust. 1 pkt 5 lit. "a" ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług /Dz.U. nr 54 poz. 535 ze zm./ nie miał zastosowania. Rejestracji

Wojewódzki Sąd Administracyjny, którego kognicja wynika z art. 175 Konstytucji RP oraz art. 1 par. 1 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. Prawo o ustroju sądów administracyjnych /Dz.U. nr 153, poz. 1269 ze zm./ nie mógł zatem dokonywać oceny zgodności art. 23 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ z Konstytucją RP. W orzecznictwie

1. Jeżeli sąd administracyjny dokonuje samodzielnie ustaleń odmiennych od ustaleń organów podatkowych to obowiązany jest wziąć pod uwagę cały materiał dowodowy znajdujący się w aktach sprawy, gdyż obliguje go do tego wskazany art. 133 § 1 ustawy p.p.s.a. 2. Art. 141 § 4 ustawy p.p.s.a. określający składniki uzasadnienia wyroku w sformułowaniu zwięzłe przedstawienie stanu sprawy" nakazuje przyjąć zarówno

1. Tak sformułowany zarzut nie może być rozpatrzony przez NSA, który jest związany granicami skargi kasacyjnej (art. 183 § 1 p.ps.a.), z uwagi na to, że - wbrew wymogowi zawartemu w art. 176 p.p.s.a. - nie został on w ogóle uzasadniony zarówno w skardze kasacyjnej, jak i w piśmie ją uzupełniającym. Jak również dotyczy naruszenia art. 166 § 1 o.p., ale bez odniesienia do któregokolwiek wskazanego przepisu

1. Wejście w życie od dnia 1 stycznia 2001 r. ustawy z dnia 19 listopada 1999 r. - Prawo o działalności gospodarczej /Dz.U. nr 101 poz. 1178 ze zm./, według której to nie spółka cywilna, a jej wspólnicy mają status przedsiębiorców /p. art. 2 ust. 3 Prawa o działalności gospodarczej; tak samo art. 4 ust. 2 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej - Dz.U. nr 173 poz. 1807 ze

Udział pełnomocnika w postępowaniu przed sądem administracyjnym nie wyklucza udziału strony w tym postępowaniu i podpisanie skargi kasacyjnej także przez wnoszącego skargę kasacyjną, w żadnej mierze nie daje podstaw do jej odrzucenia. Jeśli organy podatkowe sięgają do materiałów zgromadzonych w postępowaniu karnym, to nie mogą czynić tego w sposób wyrywkowy i powinny wskazać w uzasadnieniu decyzji,

1. Sąd w zaskarżonym wyroku oceniał zaskarżoną decyzję właśnie z punktu widzenia rozpatrzenia przez organ administracji przesłanek stwierdzenia nieważności z art. 247 § 1 o.p. Podkreślono przy tym, że istotą stwierdzenia nieważności decyzji jest to, aby przesłanka będąca przyczyną stwierdzenia nieważności istniała już w chwili wydania tej decyzji, czego w konkretnej sprawie nie wykazano. Stwierdzono

1. Art. 9 ust. 1 i art. 10 ust. 1 pkt 1 ustanowiły zasadę opodatkowania wszelkich emerytur bez względu na datę nabycia do nich prawa, a art. 52 ust. 4 dotyczy jedynie emerytur, które powinny być lecz nie zostały wypłacone do dnia 31 grudnia 1991 roku. 2. Wyłączeniu z opodatkowania nie podlegały świadczenia emerytalne przysługujące (należne) za okresy po tej dacie, a więc nawet i te, które w skutek