Prawo do świadczenia pielęgnacyjnego przysługuje osobom, na które ciąży obowiązek alimentacyjny względem osoby niepełnosprawnej, przy czym krąg osób zobowiązanych jest ściśle określony przez przepisy Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, co wyklucza osoby będące w stopniu powinowactwa takie jak szwagierka.

Świadczenie pielęgnacyjne przysługuje osobie opiekującej się członkiem rodziny, gdy zakres wykonywanej przez nią opieki wymaga rezygnacji z zatrudnienia czy innej pracy zarobkowej, a ocena tej konieczności wymaga analizy całokształtu okoliczności, w tym stanu zdrowia osoby wymagającej opieki i jej faktycznej zależności od wsparcia opiekuna.

Informacje dotyczące kalkulacji cen i szczegółów umów zawartych przez spółki komunalne mogą stanowić tajemnicę przedsiębiorstwa, co uzasadnia odmowę ich udostępnienia jako informacji publicznej w rozumieniu art. 5 ust. 2 ustawy o dostępie do informacji publicznej.

Ocena, czy wniosek o udostępnienie informacji publicznej został złożony celem realizacji prywatnego interesu, nie może wpływać na decyzję o udzieleniu lub odmowie udostępnienia informacji publicznej, chyba że zachodzi nadużycie prawa do informacji publicznej, co wymaga jednoznacznego ustalenia rzeczywistego celu wniosku.

Posiadanie prawa do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy wyklucza możliwość uzyskania świadczenia pielęgnacyjnego, chyba że osoba dokonuje zawieszenia prawa do renty – wówczas wyeliminowana jest negatywna przesłanka wyłączająca prawo do świadczenia pielęgnacyjnego.

Obowiązek przewoźnika wynikający z art. 6 ust. 3 ustawy o SENT do uzupełnienia zgłoszenia przed rozpoczęciem przewozu towaru na terytorium kraju istnieje, gdy przewoźnik został należycie poinformowany o numerze referencyjnym, a samo wpisanie numeru SENT w dowolnym miejscu dokumentu przewozowego nie może być uznane za wystarczające powiadomienie przewoźnika, jeśli nie wykazano, że miał on świadomość

W sprawach dotyczących nałożenia kary pieniężnej za naruszenie przepisów ustawy o systemie monitorowania drogowego i kolejowego przewozu towarów, właściwość miejscową organu określa się według miejsca kontroli przewozu towarów, a nie według siedziby podmiotu kontrolowanego.