Stwierdzenie nieważności aktu prawa miejscowego przez sąd administracyjny nie powoduje automatycznie nieważności rozstrzygnięcia indywidualnego wydanego na podstawie tego aktu; konieczne jest przeprowadzenie odpowiedniego trybu wzruszenia takiego rozstrzygnięcia zgodnie z art. 147 § 2 p.p.s.a.

Stwierdzenie nieważności aktu prawa miejscowego przez sąd administracyjny nie powoduje automatycznego stwierdzenia nieważności rozstrzygnięcia administracyjnego wydanego na jego podstawie; konieczne jest uruchomienie odpowiedniego trybu weryfikacji takiego rozstrzygnięcia.

Samo dysponowanie prawem własności działki sąsiadującej z działką inwestycyjną nie jest wystarczającą podstawą do uznania właściciela tej działki za stronę w postępowaniu administracyjnym dotyczącym pozwolenia na rozbiórkę budynku, jeśli nie wykazano konkretnego interesu prawnego wynikającego z norm prawa materialnego.

Obsługa komunikacyjna inwestycji polegającej na budowie budynku, która nie przylega fizycznie do pasa drogowego, ale planowana jest przez zjazd z drogi krajowej, wymaga uzgodnienia z zarządcą drogi zgodnie z art. 53 ust. 4 pkt 9 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym w związku z art. 35 ust. 3 ustawy o drogach publicznych.

Stwierdzenie nieważności aktu prawa miejscowego, który stanowił podstawę wydania rozstrzygnięcia administracyjnego, nie oznacza automatycznego stwierdzenia nieważności tego rozstrzygnięcia - wymaga wznowienia postępowania i oceny wpływu stwierdzenia nieważności aktu normatywnego na decyzje podjęte na jego podstawie.