Artykuł 189k § 1 k.p.a. wymaga od organu administracyjnego ustalenia, czy istnieją przesłanki do zastosowania ulg w administrowaniu karą pieniężną, takie jak ważny interes publiczny lub ważny interes strony, jednakże w sytuacji, gdy strona nie dostarcza wiarygodnych dowodów swojej sytuacji majątkowej i dochodowej, brak jest podstaw do stwierdzenia wystąpienia tych przesłanek, co wyklucza możliwość

Zgodnie z art. 22 § 2a Ordynacji podatkowej organ podatkowy, na wniosek podatnika, ogranicza pobór zaliczek na podatek, jeżeli podatnik uprawdopodobni, że zaliczki obliczone według zasad określonych w ustawach podatkowych byłyby niewspółmiernie wysokie w stosunku do podatku należnego od dochodu lub zysku przewidywanego na dany rok podatkowy. Przepis ten wskazuje przesłankę spełnienie, której powoduje

Wszczęcie postępowania karnego skarbowego przed upływem terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego nie może być uznane za działanie instrumentalne wyłącznie na podstawie późniejszego zawieszenia tego postępowania. Ocena instrumentalności wymaga stwierdzenia braku realnych działań organów w postępowaniu przygotowawczym oraz braku materialnoprawnych przesłanek do wszczęcia takiego postępowania. Teza

W postępowaniu administracyjnym dotyczącym udzielenia pozwolenia na budowę organ administracyjny ma obowiązek dokładnego ustalenia stanu faktycznego i oceny wpływu inwestycji na otoczenie, w tym oddziaływania na sąsiednie nieruchomości, aby prawidłowo określić krąg stron postępowania. Zaniedbanie tego obowiązku może skutkować istotnym naruszeniem przepisów Kodeksu postępowania administracyjnego.

Jeżeli przedstawione we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe odpowiadają zagadnieniu będącemu przedmiotem interpretacji ogólnej wydanej w takim samym stanie prawnym, wydaje się postanowienie o stwierdzeniu, że do stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego opisanych we wniosku ma zastosowanie interpretacja ogólna, z jednoczesnym stwierdzeniem bezprzedmiotowości

W postępowaniu dotyczącym stwierdzenia nieważności decyzji nie bada się kwestii wymiaru podatku, a jedynie to, czy zaistniały przypadki określone w art. 247 § 1 Ordynacji podatkowej. Postępowanie to nie stanowi kontynuacji postępowania podatkowego zwykłego, ale jest odrębnym trybem weryfikacji rozstrzygnięć pod względem ich zgodności z prawem, o charakterze nadzwyczajnym, ograniczającym się wyłącznie

Organ administracji publicznej, który nie dokonuje czynności niezbędnych do załatwienia sprawy bez zbędnej zwłoki, co wynika z art. 35 K.p.a., dopuszcza się przewlekłości postępowania, co stanowi naruszenie naczelnej zasady szybkości wyrażonej w art. 12 K.p.a. Nawet jeżeli przewlekłość nie ma charakteru rażącego naruszenia prawa, nadal podważa ona zasadę pogłębiającego zaufanie obywateli do organów