Do uznania wydatku za koszt uzyskania przychodów niezbędne jest nie tylko zaistnienie konkretnego zdarzenia gospodarczego, polegającego na zakupie towarów i usług u konkretnego sprzedawcy, za konkretną cenę, ale i odpowiednie udokumentowanie tej operacji. Nie wystarczy, że podatnik mógł gdziekolwiek nabyć towar i usługi oraz wykorzystać je w działalności gospodarczej, aby wydatek ten móc zaliczyć do
Uzasadnienie prawne interpretacji indywidualnej, spełniające wymagania wynikające z art. 14c § 2 Ordynacji podatkowej, powinno zawierać nie tylko przytoczenie przepisów prawa, na których organ oparł swoje stanowisko, ale również wyjaśnienie znaczenia tych przepisów w kontekście podanego przez stronę stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego), ze wskazaniem jego istotnych znamion.
Posiadanie pokrewieństwa nie jest równoważne wykazaniu interesu prawnego wymaganego do uzyskania dokumentów z akt zbiorowych aktów stanu cywilnego, które wymagają odrębnego, prawnego uzasadnienia takiego dostępu.
Organy administracji publicznej oraz sądy administracyjne nie mogą podważać wpisów w księgach wieczystych, które korzystają z domniemania zgodności z rzeczywistym stanem prawnym; jednakże, w postępowaniach o stwierdzenie nieważności decyzji administracyjnych, strony mogą wykazywać swój interes prawny wszelkimi dostępnymi dowodami, bez obalania wpisu w księdze wieczystej.
Operat szacunkowy sporządzony przez rzeczoznawcę majątkowego, który spełnia wymagania formalne i merytoryczne określone przepisami prawa, może stanowić podstawę do ustalenia odszkodowania za ograniczenie korzystania z nieruchomości, a organ administracji nie jest uprawniony do kwestionowania oceny merytorycznej wyceny przyjętej przez rzeczoznawcę, o ile nie zostaną wykazane istotne błędy w operacie
Dla zastosowania art. 234 ust. 3 Prawa wodnego konieczne jest ustalenie rzeczywistej i szkodliwej zmiany stanu wody na gruncie sąsiednim; potencjalna, hipotetyczna możliwość wystąpienia szkody nie jest wystarczająca do nałożenia obowiązków określonych w tym przepisie.
Prawo do ponownego wykorzystania informacji sektora publicznego może być ograniczone jedynie na podstawie wyraźnych przepisów ustawowych lub ratyfikowanych umów międzynarodowych, które wprowadzałyby konkretne przesłanki materialne takiego ograniczenia.