Stosownie do przepisów art. 149 par. 2 i art. 151 Kpa w takim postępowaniu rozstrzyganie ponowne o istocie sprawy może nastąpić dopiero wówczas, gdy w jego toku stwierdzone zostanie istnienie podstaw do uchylenia decyzji dotychczasowej, określonych w art. 145 par. 1 Kpa.

Przy błędnym sklasyfikowaniu gruntów istnieje możliwość zmiany wadliwej decyzji w trybie art. 155 Kpa.

Błędne pouczenie przez organ administracji o przysługującym stronie sposobie i terminie złożenia skargi nie przedłuża ustawowego terminu przewidzianego w art. 35 ust. 1 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./. Może ono natomiast stanowić podstawę do przywrócenia terminu wniesienia skargi.

Dodatnie różnice kursowe powstałe w związku z utworzeniem lub powiększeniem kapitału akcyjnego nie stanowią przychodu spółki podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych /art. 12 ust. 4 pkt 4 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych oraz o zmianie niektórych ustaw regulujących zasady opodatkowania - Dz.U. nr 21 poz. 86 ze zm./.

W świetle art. 27 zdanie drugie ustawy z dnia 19 grudnia 1990 r. o zobowiązaniach podatkowych /Dz.U. 1993 nr 108 poz. 486 ze zm./ w wyniku dokonania wpłaty, która nie wystarcza na pokrycie zaległości i należnych od niej odsetek, nie może powstać taka sytuacja, w której zapłacona byłaby należność główna, a pozostawałyby do zapłacenia odsetki.

Ratio legis art. 13 Porozumienia Ramowego podpisanego przez Komisję Wspólnot Europejskich i Rząd Rzeczypospolitej Polskiej dnia 31 maja 1990 r. sprowadza się do zakazu umniejszenia pomocy uzyskanej przez beneficjenta ze Wspólnoty przez opłaty celne, importowe, podatki lub obciążenia o charakterze podatkowym, mające taki sam skutek. Istota zwolnienia polega zatem na pobraniu cła od wartości towaru zapłaconej

Okoliczność, że po wydaniu zaskarżonej do Naczelnego Sądu Administracyjnego decyzji z art. 138 par. 2 Kpa /od 1 stycznia 1998 r. - decyzji z art. 233 par. 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa- Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm./ organ administracyjny I instancji wydał merytoryczną decyzję podatkową, co do której toczy się ponowne postępowanie odwoławcze, nie może wpływać na prawo strony

Ważnym interesem strony, o którym mowa w art. 73 par. 2 in fine Kpa, może być posiadanie uwierzytelnionych odpisów poszczególnych dokumentów z akt administracyjnych tak dla potrzeb prowadzonego postępowania w sprawie jak i w celu ich wykorzystania w innych postępowaniach prawnych. Obowiązek sporządzenia uwierzytelnionych odpisów i przesłania ich stronie lub jej pełnomocnikowi obciąża organ administracji

Wykreślenie wpisu o rejestracji rozprowadzania programów w sieciach kablowych z powodu utraty przez operatora uprawnień do używania urządzeń nadawczych i sieci telekomunikacyjnych, o którym mowa w art. 45 ust. 5 ustawy z dnia 29 grudnia 1992 r. o radiofonii i telewizji /Dz.U. 1993 nr 7 poz. 34 ze zm./, następuje w drodze decyzji administracyjnej Przewodniczącego Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji

Decyzja rozstrzygająca co do istoty sprawę, w której decyzją ostateczną postępowanie umorzono, jest nieważna /art. 156 par. 1 pkt 3 Kpa/.

1. Z żadnego z przepisów ustawy z dnia 21 listopada 1967 r. o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej /Dz.U. 1992 nr 4 poz. 16 ze zm./ nie wynika uprawnienie właściciela rzeczy do należności z tytułu samego przeznaczenia rzeczy na cele obrony. Dlatego też wydanie decyzji nakładającej na właściciela rzeczy obowiązek przeznaczenia dla celów obrony nie rodzi żadnych uprawnień do uzyskania

Przepisy prawa polskiego - poza wyjątkowym przypadkiem przewidzianym w art. 31 par. 2 Kpa /postanowienie o wszczęciu postępowania z urzędu na żądanie organizacji społecznej/ - nie przewidują wydania odrębnego rozstrzygnięcia w przedmiocie wszczęcia postępowania.

W rozumieniu par. 3 pkt 1 rozporządzenia Ministra Współpracy Gospodarczej z Zagranicą z dnia 4 sierpnia 1995 r. w sprawie trybu, warunków, okresu zwolnienia od cła, norm ilościowych, określenia rzeczy podlegających zastrzeżeniu nieodstępowania oraz dokumentów wymaganych do stwierdzenia podstawy stosowania zwolnienia od cła rzeczy stanowiących mienie niektórych krajowych i zagranicznych osób fizycznych

Dopuszczalność skargi do Naczelnego Sądu Administracyjnego na postanowienia naczelnych i centralnych organów administracji państwowej, wydane w pierwszej instancji w trybie art. 106 Kpa, realizuje się tylko wówczas gdy strona uprzednio skorzystała z wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy /art. 127 par. 3 Kpa w związku z art. 144 Kpa i art. 34 ust. 1 i 2 ustawy o Naczelnym Sądzie Administracyjnym - Dz.U

W myśl art. 67 ust. 1 ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. - Prawo celne /t.j. Dz.U. 1994 nr 71 poz. 312 ze zm./ wymagane jest wydanie przez organ celny decyzji w takim zakresie, w jakim prawo stanowi o rozstrzyganiu w kwestii dopuszczenia zgłoszonego w przywozie towaru do obrotu na polskim obszarze celnym. Prawomocna decyzja rozstrzygająca o dopuszczeniu do obrotu na polskim obszarze celnym bez zastrzeżeń

1. Zwrot kosztów dojazdu do pracy, o którym mowa w art. 56 ust. 2 ustawy z dnia 20 czerwca 1985 r. o Prokuraturze /Dz.U. 1991 nr 25 poz. 103 ze zm./, jest świadczeniem nieodpłatnym w rozumieniu art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416 ze zm./. 2. Stwierdzenie nieistnienia obowiązku podatkowego bądź sprostowanie obliczenia podatku

Zawarcie przez bank umowy przewłaszczenia na zabezpieczenie nie ma wpływu na powstanie ustawowego prawa zastawu na rzeczach cudzych w warunkach określonych w art. 49 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych /Dz.U. 1993 nr 108 poz. 486 ze zm./

1. Pod określeniem "na zasadach użytych w tym rozporządzeniu", zawartym w par. 12 ust. 2 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 24 stycznia 1995 r. w sprawie odliczeń od dochodu wydatków inwestycyjnych oraz obniżek podatku dochodowego w gminach zagrożonych szczególnie wysokim bezrobociem strukturalnym /Dz.U. nr 14 poz. 63/ prawodawca rozumie rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 22 czerwca 1993 r. w sprawie

Przepis całego art. 40 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych /t.j. Dz.U. 1993 nr 108 poz. 486 ze zm./ ma charakter normy ogólnej w stosunku do następujących po nim art. 41-48a tej ustawy. Stąd zebranie materiału dowodowego na okoliczności wymienione w jego ust. 2 i rozważenie płynących z tego materiału wniosków jest obowiązkiem organu podatkowego w każdym przypadku orzekania