Przepis art. 5 ust. 1 pkt 9 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane /Dz.U. nr 89 poz. 414 ze zm./ nie ogranicza ochrony uzasadnionych interesów osób trzecich wyłącznie do grona właścicieli nieruchomości bezpośrednio sąsiadujących z nieruchomością objęta pracami budowlanymi. Krąg tych osób określa bowiem zakres oddziaływania prowadzonych prac i rodzaj oraz charakter uciążliwości z nim związanych

Nieskuteczne i pozbawione podstaw prawnych jest odliczenie podatku naliczonego, dotyczącego importowanego towaru, od podatku należnego za miesiąc, w którym podatnik nie spełniał warunków przewidzianych w art. 19 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./.

Art. 47 ust. 1 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane /Dz.U. nr 89 poz. 414 ze zm./ wskazuje, że korzystanie z sąsiedniej nieruchomości powinno odbywać się za ewentualną rekompensatą ze strony inwestora, ale odnosi się jednak do sytuacji, gdy inwestor porozumiał się z właścicielem sąsiedniej nieruchomości. Gdy porozumienie zastępuje decyzja administracyjna, wówczas inwestor zobowiązany jest

Stosownie do dyspozycji wynikającej z treści art. 151 par. 1 pkt 2 Kpa, organ administracji o którym mowa w art. 150 Kpa, po przeprowadzeniu postępowania określonego w art. 149 par. 2 Kpa wydaje decyzję w której uchyla decyzję dotychczasową, gdy stwierdzi istnienie podstaw do jej uchylenia na podstawie art. 145 par. 1 Kpa i wydaje nową decyzję rozstrzygającą o istocie sprawy.

Treść art. 40 ust. 1 ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. - Prawo celne /t.j. Dz.U. 1994 nr 71 poz. 312 ze zm./ określającego obowiązek zgłoszenia do odprawy celnej przez podmiot dokonujący obrotu towarowego z zagranicą towarów będących przedmiotem tego obrotu, wskazuje na indywidualny charakter tego obowiązku, ograniczonego do ściśle oznaczonej osoby. Z tych to względów skierowanie przedmiotowych decyzji

1. Wśród czynności cywilnoprawnych wymienionych w przepisie art. 3 ust. 1 pkt 5 lit. "a" ustawy z dnia 31 stycznia 1989 r. o opłacie skarbowej /Dz.U. nr 4 poz. 23 ze zm./ nie została wymieniona umowa pożyczki zawieranej w związku z wykonywaniem działalności gospodarczej. 2. Spółka prawa handlowego działająca bez zezwolenia Prezesa NBP, zgodnie z art. 11 ust. 5 i art. 11[1] ustawy z dnia 31 stycznia

Skierowanie decyzji i łączne obciążenie skarżących należnościami celnymi za samochód złożony z zaimportowanych przez nich części nie jest uzasadnione, stanowi bowiem "przypisanie" dwóch importerów do jednego "składaka", sprowadzonego z zagranicy. W takiej sytuacji Sąd uznał, iż zaskarżone decyzje zostały wydane z rażącym naruszeniem prawa /art. 156 par. 1 pkt 2 Kpa/.

Uchylenie ostatecznej decyzji administracyjnej przez organ I instancji bez zachowania odpowiedniego trybu stanowi rażące naruszenie prawa /art. 156 par. 1 pkt 2 Kpa/. Brak reakcji w tym zakresie organu odwoławczego, a nadto uchylenie w części i przekazanie sprawy do rozpatrzenia przez inny organ I instancji również stanowi rażące naruszenie prawa.

1. Wśród czynności cywilnoprawnych wymienionych w przepisie art. 3 ust. 1 pkt 5 lit. "a" ustawy z dnia 31 stycznia 1989 r. o opłacie skarbowej /Dz.U. nr 4 poz. 23 ze zm./ nie została wymieniona umowa pożyczki zawieranej w związku z wykonywaniem działalności gospodarczej. 2. Spółka prawa handlowego działająca bez zezwolenia Prezesa NBP, zgodnie z art. 11 ust. 5 i art. 11[1] ustawy z dnia 31 stycznia

Art. 20 ust. 1 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych /Dz.U. 1993 nr 108 poz. 486 ze zm./, nie odnosi się do wypadku, kiedy podatnik od towarów i usług uzyskał wypłatę nadwyżki podatku naliczonego nad należnym, która następnie okazała się nieuzasadnioną i podlega zwrotowi do urzędu skarbowego. Podatek naliczony zapłacony przez podatnika w cenie nabywanych towarów nie jest jego

Zgodnie z dyspozycją artykułu 25 ust. 1 pkt 5 ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. - Prawo celne /Dz.U. 1994 nr 71 poz. 312 ze zm./ raty leasingowe są przychodem, który przypada bezpośrednio sprzedawcy z tytułu dyspozycji lub wykorzystania przywiezionych towarów.

Dyrektor urzędu celnego może na wniosek strony lub z urzędu przekazać sprawę do rozpatrzenia dyrektorowi innego urzędu celnego, jeżeli wymaga tego interes strony lub ważne względy służbowe z wyłączeniem sprawy, w której wznowiono postępowanie.

Przepis art. 20 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ należy traktować jako przepis szczególny w stosunku do art. 19. Może on być stosowany tylko do podatników sprzedających jednocześnie towary opodatkowane i zwolnione od podatku.

Dodatkowe dni wolne od pracy /w tym soboty/, wprowadzone stosownie do przepisów kodeksu pracy po jego zmianie ustawą z dnia 2 lutego 1996 r. o zmianie ustawy kodeksu pracy oraz o zmianie niektórych ustaw /Dz.U. nr 24 poz. 110/, lub na podstawie innych przepisów, nie są w rozumieniu art. 165 par. 1 Kpc w związku z art. 115 Kc, dniami uznanymi ustawowo za wolne od pracy /postanowienie Sądu Najwyższego

W postępowaniu w sprawie podatku od towarów i usług należy wziąć pod uwagę skutki, jakie wywołuje fakt rejestracji podatkowej. Podatnik obowiązany jest do jej dokonania przed dniem rozpoczęcia działalności skutkującej opodatkowaniem podatkiem od towarów i usług. Skoro podatnik w zgłoszeniu rejestracyjnym wskazał, że podlegająca opodatkowaniu firma należy do obojga małżonków i uzyskał NIP dla tej firmy

Ze zwolnienia od opłaty skarbowej, o którym mowa w art. 3 ust. 1 pkt 5 ustawy z dnia 31 stycznia 1989 r. o opłacie skarbowej /Dz.U. nr 4 poz. 23 ze zm./, korzystają u podatników podatku od towarów i usług tylko te czynności cywilnoprawne, które podlegają podatkowi od towarów i usług.

Ujawnienie dodatkowych faktur obejmujących usługi konsultingowe i marketingowe nie może powodować automatycznego włączenia tych kosztów do wartości celnej towaru odprawianego według dokumentu SAD, bowiem organy celne winny wykazać rzeczowy związek tych kosztów z przedmiotowym towarem.

Wyjaśnienie skarżącego, że zakupił części samochodowe dlatego, że zamierzał "złożyć składak" ale rozmyślił się i zakupione części sprzedał, nie może być, jak to czyni Główny Urząd Ceł, podstawą do przypisania skarżącemu zamiaru obejścia przepisów celnych i importowania samochodu w częściach.

Sąd administracyjny zwraca uwagę na to, iż w konstrukcjach prawnych wielu podatków od wartości dodanej /w tym i w niemieckim podatku o nazwie Mehzwertsteuer/ w przypadku wywiezienia zakupionego towaru poza granicę celną istnieje możliwość zwrotu importerowi zapłaconego podatku, pod pewnymi jednak warunkami. Prawidłowo zatem Prezes Głównego Urzędu Ceł w Warszawie wskazał w swej decyzji na postanowienia

Niespornym w niniejszej sprawie jest, że skarżąca Spółka prowadzi działalność gospodarczą i w ramach tej działalności sprowadziła z zagranicy koperty z materiałami promocyjnymi /naklejki z niespodzianką/, mającymi promować kontrahenta, tj. wydawnictwo "R.", poprzez rozprowadzanie pomiędzy potencjalnych klientów tego czasopisma. Materiały te, służące niewątpliwie reklamie, nie były przeznaczone jednak

1. Fakt umieszczenia kasetonów reklamowych na ścianie lokalu gastronomicznego, w którym reklamowana spółka nie prowadzi działalności gospodarczej, nie pozbawia wydatków na ten cel charakteru kosztów uzyskania przychodu w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych /Dz.U. 1993 nr 108 poz. 482 ze zm./. 2. Wydatki związane z windykacją należności podatnika

Skoro ustawa z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami /Dz.U. nr 115 poz. 741/ określa między innymi zasady gospodarowania nieruchomościami stanowiącymi własność Skarbu Państwa, to jej przepisy mają zastosowanie do wygaśnięcia trwałego zarządu przysługującego z mocy prawa parkowi narodowemu na podstawie art. 14 ust. 10 ustawy z dnia 16 października 1991 r. o ochronie przyrody /Dz.U.

Skoro spółka posłużyła się karnetem ATA niezgodnie z postanowieniami Konwencji celnej dotyczącej ułatwień przy przywozie towarów przeznaczonych do wystawiania albo wykorzystania na wystawach, targach, kongresach lub podobnych imprezach, sporządzonej w Brukseli dnia 8 czerwca 1961 r. /załącznik nr 2 do Dz.U. 1969 nr 30 poz. 238/ w celu odroczenia zapłaty cła przywozowego, to nie może obecnie powoływać