Rozpatrując wniosek o wznowienie postępowania organ bada jedynie dopuszczalność wznowienia a nie zasadność zarzutów podanych we wniosku o wznowienie. Może zatem odmówić wznowienia postępowania tylko wtedy, gdy np. wniosek o wznowienie został złożony z uchybieniem ustawowego terminu określonego w art. 148 par. 1 i 2 Kpa, wniosek pochodzi od osoby nie mającej przymiotu strony albo strona podała we wniosku

Protokół z zatrzymania i kontroli pojazdu stanowi podstawowy i jedyny dowód, na podstawie którego podjęto decyzję o wymierzeniu opłaty drogowej i powinien on odpowiadać warunkom o jakich mowa w art. 68 par. 1 i 2 Kpa.

Ani z przepisu art. 59 ust. 1 ustawy z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty /Dz.U. 1996 nr 67 poz. 329 ze zm./ ani z art. 18 ust. 2 pkt 9 lit. "h" ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym /Dz.U. 1996 nr 13 poz. 74 ze zm./ nie wynika, by podjęcie czynności związanych z likwidacją przedszkola wymagało uprzedniego podjęcia przez radę gminy uchwały o likwidacji tej placówki organizacyjnej

Gmina przed wniesieniem skargi na rozstrzygnięcie nadzorcze wojewody nie jest zobowiązana do wezwania wojewody do usunięcia naruszenia prawa w trybie określonym w art. 34 ust. 3 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./.

1. O ile w postępowaniu zwykłym głównym przedmiotem rozpoznania jest rozstrzygnięcie sprawy administracyjnej w trybie przewidzianym w prawie procesowym i zgodnie z przepisami prawa materialnego, o tyle przedmiotem postępowania nadzwyczajnego jest przeprowadzenie weryfikacji decyzji wydanej w postępowaniu zwyczajnym. To ostatnie ma przy tym własną odrębną podstawę prawną i polega na ponownym rozpatrzeniu

1. Sprawa o przekazanie przez polski organ przesyłający /sąd wojewódzki/ organowi przyjmującemu innego państwa wniosku osoby uprawnionej, w którym domaga się ona od zobowiązanego dostarczenia utrzymania, na podstawie art. 3 i 4 Konwencji o dochodzeniu roszczeń alimentacyjnych za granicą, sporządzonej w Nowym Jorku dnia 20 czerwca 1956 r. /Dz.U. 1961 nr 17 poz. 87/, oświadczenia rządowego z dnia 7 stycznia

Skoro podatnik w ewidencji VAT wykazał stanowiące podstawę odliczenia podatku naliczonego faktury wystawione i przyjęte przed datą zgłoszenia rejestracyjnego, zasadnie przyjął organ podatkowy, że doszło do zawyżenia tego podatku. Tym samym zastosowanie ma sankcja przewidziana w art. 27 ust. 5 pkt 2 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz

Jeżeli powstaje spór na temat prawidłowości doręczenia zastępczego przesyłki urzędowej w sprawie administracyjnej, pierwszeństwo należy dać gramatycznej wykładni przepisu art. 44 Kpa przed przepisem par. 47 ust. 1 rozporządzenia Ministra Łączności z dnia 15 marca 1996 r. w sprawie warunków korzystania z usług pocztowych o charakterze powszechnym /Dz.U. nr 40 poz. 173/. W sprawie z wniosku przewidzianego

Stwierdzenie, iż przepis par. 2 ust. 2 rozporządzenia z dnia 23 grudnia 1993 r. w sprawie zryczałtowanego podatku dochodowego /Dz.U. nr 132 poz. 635/ jest sprzeczny z art. 24 ust. 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416 ze zm./, oznacza, iż przepis ten nie mógł stanowić podstawy do oceny, iż podatnik w 1994 r. podjął nową samodzielną działalność

1. Faktura wystawiona przez podmiot, który nie dokonał zgłoszenia rejestracyjnego w trybie przewidzianym przez art. 9 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./, nie spełnia wymagań określonych w art. 32 ustawy. Przyjmujący taką fakturę w dobrej czy złej wierze nie może obniżyć podatku należnego o kwotę podatku naliczonego

1. Komórki organizacyjne dzielnicy w mieście stołecznym Warszawie, utworzonej przez gminę warszawska jako jednostka pomocnicza, nie są w ustawie z dnia 25 marca 1994 r. o ustroju miasta stołecznego Warszawy /Dz.U. nr 48 poz. 195 ze zm./ traktowane jako organy gminy. Nie zmienia tego stanu rzeczy upoważnienie niektórych komórek organizacyjnych dzielnicy do wydawania decyzji administracyjnych w indywidualnych

Z budżetu gminy, będącego rocznym planem finansowym /art. 51 ust. 2 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym - Dz.U. 1996 nr 13 poz. 74 ze zm./, obejmującym - stosownie do art. 1 i art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 5 stycznia 1991 r. - Prawo budżetowe /Dz.U. 1993 nr 72 poz. 344 ze zm./ - dochody i wydatki organów gminy związane z realizacją jej własnych zadań publicznych, nie można finansować

Strona powinna wykazać, a co najmniej uprawdopodobnić, że wydatek został poniesiony w celu osiągnięcia przychodu. Do zaakceptowania stanowiska podatnika nie jest wystarczające ogólnikowe powoływanie się przez stronę na prowadzenie negocjacji, które nie zakończyły się zawarciem kontraktu. Nie sposób założyć, że strona ograniczyła się do kontaktów osobistych z przedstawicielami kontrahenta zagranicznego

Jeżeli o tę samą nieruchomość ubiegają się dwa podmioty w tym samym czasie i przed tym samym organem administracji, ale na innej podstawie prawnej, co wyłącza zastosowanie art. 62 Kpa, organ ma obowiązek prowadzić równolegle oba postępowania i oba zakończyć decyzjami administracyjnymi w tym samym czasie, doręczając nawzajem stronom o sprzecznych interesach wydane decyzje. Taki obowiązek wynika z art

1. Przepis art. 27 ust. 5 pkt 1 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ wyczerpująco określa sposób postępowania organu podatkowego w razie stwierdzenia faktu sprzedaży niezaewidencjonowanej jak i konsekwencje dla podatnika wynikające z faktu naruszenia obowiązków dotyczących prowadzenia ewidencji, zawartych w art. 27 ust.

W każdym przypadku orzekania o odpowiedzialności podatkowej osoby trzeciej, obowiązkiem organu podatkowego jest rozważenie czy nie zachodzą okoliczności wymienione w art. 40 ust. 2 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych /Dz.U. 1993 nr 108 poz. 486 ze zm./, a to stosownie do art. 7, art. 77 par. 1 i art. 80 Kpa.

Przepis art. 118a ust. 2 ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. - Prawo celne /Dz.U. 1994 nr 71 poz. 312 ze zm./ nie stanowi podstawy do wystawienia przez organ celny tytułu wykonawczego adresowanego do Agencji Celnej, bowiem obowiązek uiszczenia przez Agencję należności celnych wynika w takim wypadku z udzielonego upoważnienia, a nie przepisu ustawy.

Art. 1 ust. 3 ustawy z dnia 15 listopada 1984 r. o podatku rolnym /Dz.U. 1993 nr 94 poz. 431 ze zm./ dotyczy - jak to wynika wprost z jego treści - tylko gospodarstw rolnych będących przedmiotem współwłasności albo współposiadania dwóch lub więcej osób prawnych lub fizycznych. W takim tylko przypadku grunty takiego gospodarstwa rolnego, z wyjątkiem małżonków, opodatkowane będą odrębnie w sposób o którym

Dostatecznym dowodem uzgodnienia z art. 1 ust. 3 ustawy z dnia 17 lipca 1997 r. o stosowaniu szczególnych rozwiązań w związku z likwidacją skutków powodzi, która miała miejsce w lipcu 1997 r. /Dz.U. nr 80 poz. 491/ byłoby też utrwalenie tej czynności w aktach w formie adnotacji z art. 72 Kpa podpisanej przez kierownika ośrodka pomocy społecznej wskazującej z kim uzgodniono decyzję, jaki tytuł miały

1. Orzekanie w sprawach, czy dana nieruchomość ziemska podpada pod działanie przepisu art. 2 ust. 1 lit. "e" dekretu Polskiego Komitetu Wyzwolenia Narodowego z dnia 6 września 1944 r. o przeprowadzeniu reformy rolnej /Dz.U. RP 1945 nr 3 poz. 13/, zgodnie z par. 5 ust. 1 rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Reform Rolnych z dnia 1 marca 1945 r. w sprawie wykonania dekretu Polskiego Komitetu Wyzwolenia

1. Przepisy rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 18 grudnia 1996 r. w sprawie urządzeń zaopatrzenia w wodę i urządzeń kanalizacyjnych oraz zasad ustalania opłat za wodę i odprowadzanie ścieków /Dz.U. nr 151 poz. 716/ nie stwarzają podstaw do różnicowania wysokości opłat za wodę i ścieki ze względu rodzaj podmiotu pobierającego wodę i odprowadzającego ścieki. Zgodnie z par. 2 tego rozporządzenia podstawa