1. O ile w postępowaniu zwykłym głównym przedmiotem rozpoznania jest rozstrzygnięcie sprawy administracyjnej w trybie przewidzianym w prawie procesowym i zgodnie z przepisami prawa materialnego, o tyle przedmiotem postępowania nadzwyczajnego jest przeprowadzenie weryfikacji decyzji wydanej w postępowaniu zwyczajnym. To ostatnie ma przy tym własną odrębną podstawę prawną i polega na ponownym rozpatrzeniu

1. Sprawa o przekazanie przez polski organ przesyłający /sąd wojewódzki/ organowi przyjmującemu innego państwa wniosku osoby uprawnionej, w którym domaga się ona od zobowiązanego dostarczenia utrzymania, na podstawie art. 3 i 4 Konwencji o dochodzeniu roszczeń alimentacyjnych za granicą, sporządzonej w Nowym Jorku dnia 20 czerwca 1956 r. /Dz.U. 1961 nr 17 poz. 87/, oświadczenia rządowego z dnia 7 stycznia

1. Komórki organizacyjne dzielnicy w mieście stołecznym Warszawie, utworzonej przez gminę warszawska jako jednostka pomocnicza, nie są w ustawie z dnia 25 marca 1994 r. o ustroju miasta stołecznego Warszawy /Dz.U. nr 48 poz. 195 ze zm./ traktowane jako organy gminy. Nie zmienia tego stanu rzeczy upoważnienie niektórych komórek organizacyjnych dzielnicy do wydawania decyzji administracyjnych w indywidualnych

Z budżetu gminy, będącego rocznym planem finansowym /art. 51 ust. 2 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym - Dz.U. 1996 nr 13 poz. 74 ze zm./, obejmującym - stosownie do art. 1 i art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 5 stycznia 1991 r. - Prawo budżetowe /Dz.U. 1993 nr 72 poz. 344 ze zm./ - dochody i wydatki organów gminy związane z realizacją jej własnych zadań publicznych, nie można finansować

Strona powinna wykazać, a co najmniej uprawdopodobnić, że wydatek został poniesiony w celu osiągnięcia przychodu. Do zaakceptowania stanowiska podatnika nie jest wystarczające ogólnikowe powoływanie się przez stronę na prowadzenie negocjacji, które nie zakończyły się zawarciem kontraktu. Nie sposób założyć, że strona ograniczyła się do kontaktów osobistych z przedstawicielami kontrahenta zagranicznego

1. Faktura wystawiona przez podmiot, który nie dokonał zgłoszenia rejestracyjnego w trybie przewidzianym przez art. 9 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./, nie spełnia wymagań określonych w art. 32 ustawy. Przyjmujący taką fakturę w dobrej czy złej wierze nie może obniżyć podatku należnego o kwotę podatku naliczonego

1. Przepis art. 27 ust. 5 pkt 1 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ wyczerpująco określa sposób postępowania organu podatkowego w razie stwierdzenia faktu sprzedaży niezaewidencjonowanej jak i konsekwencje dla podatnika wynikające z faktu naruszenia obowiązków dotyczących prowadzenia ewidencji, zawartych w art. 27 ust.

Jeżeli o tę samą nieruchomość ubiegają się dwa podmioty w tym samym czasie i przed tym samym organem administracji, ale na innej podstawie prawnej, co wyłącza zastosowanie art. 62 Kpa, organ ma obowiązek prowadzić równolegle oba postępowania i oba zakończyć decyzjami administracyjnymi w tym samym czasie, doręczając nawzajem stronom o sprzecznych interesach wydane decyzje. Taki obowiązek wynika z art

Stwierdzenie, iż przepis par. 2 ust. 2 rozporządzenia z dnia 23 grudnia 1993 r. w sprawie zryczałtowanego podatku dochodowego /Dz.U. nr 132 poz. 635/ jest sprzeczny z art. 24 ust. 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416 ze zm./, oznacza, iż przepis ten nie mógł stanowić podstawy do oceny, iż podatnik w 1994 r. podjął nową samodzielną działalność

Skoro podatnik w ewidencji VAT wykazał stanowiące podstawę odliczenia podatku naliczonego faktury wystawione i przyjęte przed datą zgłoszenia rejestracyjnego, zasadnie przyjął organ podatkowy, że doszło do zawyżenia tego podatku. Tym samym zastosowanie ma sankcja przewidziana w art. 27 ust. 5 pkt 2 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz

Art. 1 ust. 3 ustawy z dnia 15 listopada 1984 r. o podatku rolnym /Dz.U. 1993 nr 94 poz. 431 ze zm./ dotyczy - jak to wynika wprost z jego treści - tylko gospodarstw rolnych będących przedmiotem współwłasności albo współposiadania dwóch lub więcej osób prawnych lub fizycznych. W takim tylko przypadku grunty takiego gospodarstwa rolnego, z wyjątkiem małżonków, opodatkowane będą odrębnie w sposób o którym

W każdym przypadku orzekania o odpowiedzialności podatkowej osoby trzeciej, obowiązkiem organu podatkowego jest rozważenie czy nie zachodzą okoliczności wymienione w art. 40 ust. 2 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych /Dz.U. 1993 nr 108 poz. 486 ze zm./, a to stosownie do art. 7, art. 77 par. 1 i art. 80 Kpa.

Przepis art. 118a ust. 2 ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. - Prawo celne /Dz.U. 1994 nr 71 poz. 312 ze zm./ nie stanowi podstawy do wystawienia przez organ celny tytułu wykonawczego adresowanego do Agencji Celnej, bowiem obowiązek uiszczenia przez Agencję należności celnych wynika w takim wypadku z udzielonego upoważnienia, a nie przepisu ustawy.

W sytuacji, gdy podatek został naliczony i pobrany przez płatnika, zwrot takiego podatku może nastąpić tylko w oparciu o wydaną wcześniej, na podstawie art. 175 Kpa, decyzję w przedmiocie obliczenia tego podatku bądź stwierdzenia nieistnienia obowiązku podatkowego. Przed wydaniem decyzji opartej na powołanym przepisie, co następuje tylko na żądanie podatnika, organ podatkowy nie może ani stwierdzić

Dostatecznym dowodem uzgodnienia z art. 1 ust. 3 ustawy z dnia 17 lipca 1997 r. o stosowaniu szczególnych rozwiązań w związku z likwidacją skutków powodzi, która miała miejsce w lipcu 1997 r. /Dz.U. nr 80 poz. 491/ byłoby też utrwalenie tej czynności w aktach w formie adnotacji z art. 72 Kpa podpisanej przez kierownika ośrodka pomocy społecznej wskazującej z kim uzgodniono decyzję, jaki tytuł miały

1. Kosztami uzyskania przychodów mogą być wydatki, które spełniają jednocześnie dwie cechy: - pozostają w bezpośrednim związku ze źródłem przychodów i zostały poniesione w celu jego osiągnięcia; - zostały rzeczywiście poniesione i jest to udokumentowane w sposób nie budzący wątpliwości. 2. Przepisy ustawy z dnia 12 listopada 1965 r. Prawo prywatne międzynarodowe /Dz.U. nr 46 poz. 290/ mają zastosowanie

O taryfikacji towaru i wymiarze cła decyduje stan towaru z chwili zgłoszenia do odprawy, o czym stanowi art. 23 ust. 1 ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. - Prawo celne /t.j. Dz.U. 1994 nr 71 poz. 312 ze zm./.

Pobranie przez płatnika w trakcie roku podatkowego niższych zaliczek na podatek dochodowy, nastąpiło z korzyścią dla skarżącego, który w tym okresie płacił mniejsze obciążenia podatkowe i nie może być przesłanką do zastosowania umorzenia zaległości podatkowej.

Art. 33 ust. 1 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ stanowi, że w przypadku, gdy podatnik wystawi fakturę lub rachunek uproszczony, w którym wykaże kwotę podatku, jest obowiązany do jego zapłaty także wówczas, gdy dana sprzedaż nie była objęta obowiązkiem podatkowym albo została zwolniona od podatku. Skoro skarżący sporządzał

Przez "usługi związane z obsługą statków, kutrów oraz łodzi morskich należących do armatorów rybołówstwa morskiego", o których mowa w par. 4 ust. 1 pkt 7 rozporządzenia Ministra Finansów w sprawie opodatkowania podatkiem od towarów i usług eksportu i importu niektórych usług /Dz.U. nr 39 poz. 175 ze zm./ należy rozumieć usługi związane bezpośrednio z zapewnieniem tym jednostkom możliwości pełnienia

Kompetencje wójta w zakresie wydawania decyzji w sprawie warunków zabudowy i zagospodarowania terenu /art. 40 ust. 3 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. o zagospodarowaniu przestrzennym - Dz.U. nr 89 poz. 415 ze zm./ mają charakter wyłączny, co oznacza, że nie może ich przejmować żaden inny organ, w tym rada gminy. Rada nie może też skutecznie przejąć odpowiedzialności za niewydanie decyzji o warunkach zabudowy

1. Nawet uznanie dopuszczalności ustalenia przez radę gminy pewnych ogólnych zasad /wytycznych/ w sprawach związanych z wydawaniem przez wójta decyzji w zakresie zadań własnych gminy nie mogłoby prowadzić do uznania za zgodne z prawem wytycznych, które w istocie stanowią zakaz wydania konkretnej decyzji i tym samym pozbawiają wójta ustawowo przypisanych mu kompetencji. 2. Przepis art. 155 Kpa może