Przy stosowaniu przepisu art. 29 ust. 2 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ należy stosować regułę lex benignior nakazującą uznać za wiążącą ustawę bardziej łaskawą dla sprawy czynu naruszającego prawo.

Brak legitymacji do wniesienia odwołania ma miejsce wówczas, gdy osoba składająca odwołanie nie brała udziału w postępowaniu w pierwszej instancji i nie twierdzi w odwołaniu, że zaskarżona przez nią decyzja narusza jej interes prawny lub obowiązek, jak również nie żąda czynności ze względu na swój interes prawny lub obowiązek. W takim przypadku ma zastosowanie przepis art. 134 Kpa. Jeżeli składający

Podstawą wydania zaskarżonego postanowienia było ustalenie organu odwoławczego, że odwołująca się nie ma legitymacji do złożenia odwołania, gdyż zaskarżona przez nią decyzja, wydana na podstawie art. 2 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 29 września 1990 r. o zmianie ustawy o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości /Dz.U. nr 79 poz. 464 ze zm./ nie dotyczy jej interesu prawnego w rozumieniu art. 28

Ustawodawca w art. 14 ust. 10 pkt 1 lit. "b" ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ nie uzależnił stosowania zwolnienia od podatku VAT od tego, czy na podatniku ciąży obowiązek podatkowy w akcyzie. Wyrobem akcyzowym jest towar wymieniony w załączniku nr 6 do ustawy niezależnie od tego, czy podatek został zapłacony przez sprzedawcę

1. Decyzja w przedmiocie ustalenia warunków zabudowy i zagospodarowania terenu ma charakter promesy, uprawniającej do uzyskania pozwolenia na budowę na określonych w niej warunkach. 2. Prowadzenie kurnika na 16 tys. sztuk brojlerów nie jest "uprawą polową" i nie służy "celom mieszkalnictwa".

1. Konstrukcja całego art. 138 Kpa dowodzi, iż dopuszczalność wydania przez organ odwoławczy decyzji w trybie par. 2 stanowi wyjątek od zasady płynącej z par. 1 i sprowadzającej się do obowiązku merytorycznego rozstrzygnięcia w sprawie. 2. Sąd administracyjny nie jest władny do zastępowania organów administracji państwowej w rozstrzyganiu spraw administracyjnych.

Stosownie do art. 34 ust. 1 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./ jednym z koniecznych warunków dopuszczalności skargi jest wyczerpanie środków odwoławczych w postępowaniu administracyjnym. Takim środkiem w przypadku skargi na bezczynność organu będzie zażalenie z art. 37 Kpa. Bez względu na formę czynności, jaką podejmie organ właściwy do rozpoznania

Odsetki w prawie podatkowym, podobnie jak w prawie cywilnym /art. 481 par. 1 Kc/, są wynikiem samej zwłoki dłużnika i ich powstanie jest niezależne od przyczyn zwłoki.

1. W sprawach ze skarg na bezczynność organów administracyjnych Naczelny Sąd Administracyjny orzeka, biorąc za podstawę stan rzeczy /prawny i faktyczny/ istniejący w chwili zamknięcia rozprawy /art. 316 par. 1 Kpc w zw. z art. 59 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym - Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./. 2. W obecnym stanie prawnym z dwu możliwych skarg - na bezczynność organu

Pod rządem ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./ dopuszczalność skargi na decyzję kasacyjną /wydaną w trybie art. 138 par. 2 Kpa/ nie powinna budzić wątpliwości. Podstawy jednak prowadzące do uwzględnienia takiej skargi są różne od podstaw, jakie będą miały miejsce przy kontroli sądowej ostatecznych decyzji merytorycznie rozstrzygających sprawę

1. Podatnikiem zostaje się przez sam fakt wykonywania czynności, polegających między innymi na sprzedaży towarów i odpłatnym świadczeniu usług /art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym - Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./. Fakt bycia lub nie bycia podatnikiem nie zależy wcale od woli danej osoby. W szczególności nie zależy od tego, czy ktoś pobierał

Wniesienie po terminie odwołania lub wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy /art. 127 par. 3 Kpa/ bez równoczesnego wniesienia prośby o przywrócenie terminu /art. 58 par. 2 Kpa/ nie jest "brakiem" odwołania, który nakazywałby wezwanie przez organ wnoszącego do usunięcia braków podania w trybie art. 64 par. 2 Kpa.

Na zasadzie art. 101 ust. 1 w związku z art. 91 ust. 1 zdanie pierwsze ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym /Dz.U. 1996 nr 13 poz. 74 ze zm./ Naczelny Sąd Administracyjny może stwierdzić nieważność uchwały organu gminy w sprawie z zakresu administracji publicznej w wypadku, gdy uchwała ta sprzecznie z prawem narusza prawa podmiotowe jednostki, których treść wynika i zabezpieczona

Podatek VAT jest podatkiem sformalizowanym. Pismo podatnika informujące urząd skarbowy o osiągnięciu limitu obrotu, a więc o utracie prawa do zwolnienia od podatku od towarów i usług, oraz zawierające prośbę o przesłanie stosownych i bliżej nie określonych druków nie może być utożsamiane z dokonaniem sformalizowanego zgłoszenia rejestracyjnego, o którym mowa w art. 9 ust. 1 i art. 11 ustawy z dnia

Usługi konwojowania towarów na terytorium Polski nie są usługami transportu międzynarodowego, do których zalicza się usługi wymienione w par. 59 ust. 1 i 3 rozporządzenia z dnia 21 grudnia 1995 r. w sprawie wykonania przepisów ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 154 poz. 797 ze zm./. Usługi konwojowania nie są również związane bezpośrednio z organizacją eksportu towarów

Na postanowienie wydane przez organ nadzoru budowlanego na podstawie o art. 35 ust. 3 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane /Dz.U. nr 89 poz. 414 ze zm./, nakładające na przedstawiającego projekt zamierzeń inwestycyjnych obowiązek usunięcia wskazanych nieprawidłowości, nie przysługuje zażalenie, a skoro postanowienie to nie kończy również postępowania administracyjnego, nie przysługuje na

Dokumenty wystawione przez skarżącego, w których w rubryce nabywca wpisywano "X" lub "domyślny" nie odpowiadały wymogom przewidzianym dla rachunków uproszczonych. Jednocześnie jednak stanowiły one potwierdzenie dokonanej transakcji i dlatego organy skarbowe były uprawnione do przyjęcia, że sprzedaż ta dokonana została na rzecz osób fizycznych nie prowadzących działalności gospodarczej /art. 32 ust.

Zgodnie z art. 27 ust. 2 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ przepis ten ma zastosowanie przy spełnieniu dwóch przesłanek, tj. nieprowadzenia lub nierzetelnego prowadzenia ewidencji, o której mowa w art. 27 ust. 1 tej ustawy oraz określenia wartości nie zaewidencjonowanej sprzedaży w drodze oszacowania. W przypadku zatem

Archiwa państwowe nawet nie mające charakteru centralnego i obejmujące zakresem działania obszar jednego lub kilku województw /art. 26 ust. 1 ustawy z dnia 14 lipca 1983 r. o narodowym zasobie archiwalnym i archiwach - Dz.U. nr 38 poz. 173 ze zm./ wykonują zadania publiczne należące do właściwości organów administracji rządowej w rozumieniu art. 11 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 10 maja 1990 r. - Przepisy

Podjęcie decyzji o zwrocie nieruchomości /art. 69 ust. 1 ustawy z dnia 29 kwietnia 1985 r. o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości - Dz.U. 1991 nr 30 poz. 127 ze zm./ nie jest uzależnione od stwierdzenia wygaśnięcia prawa zarządu ustanowionego na tej nieruchomości. Wydanie decyzji o zwrocie nieruchomości uzasadniać będzie stwierdzenie wygaśnięcia, jako bezprzedmiotowej, decyzji o oddaniu

Art. 3 ust. 1 pkt 5 lit. "a" ustawy z dnia 31 stycznia 1989 r. o opłacie skarbowej /Dz.U. nr 4 poz. 23 ze zm./ przewiduje więcej niż jedno zwolnienie od opłaty skarbowej. Pierwsze wynika bowiem z początkowej części tego przepisu i dotyczy umów sprzedaży i innych w tym miejscu wymienionych, zawieranych przez podatników, o których mowa w art. 5 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i

Wody podziemne, w odróżnieniu od wód otwartych, o których mowa w art. 2 ustawy z dnia 24 października 1974 r. - Prawo wodne /Dz.U. nr 38 poz. 230 ze zm./, zawsze stanowią własność Państwa i ma do nich zastosowanie przepis art. 56 ust. 1 powyższej ustawy.

Postępowanie o uwłaszczenie /art. 2 ustawy z dnia 29 września 1990 r. o zmianie ustawy o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości - Dz.U. nr 79 poz. 464 ze zm./ mające na celu stwierdzenie skutków w sferze własności powstałych z mocy prawa, ma pierwszeństwo przed postępowaniem opartym na przepisie art. 80 ust. 2 ustawy z dnia 29 kwietnia 1985 r. o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości