Stosownie do postanowień art. 26 ust. 1 ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. - Prawo celne /Dz.U. 1994 nr 71 poz. 312 ze zm./, wartość transakcyjna towaru nie może być przyjęta za wartość celną między innymi w przypadku, gdy organ celny zakwestionuje wiarygodność dokumentów służących do ustalenia wartości celnej, np. w sytuacji, gdy przedstawiona w nich wartość transakcyjna jest rażąco zaniżona w stosunku

Zgodnie z art. 103 ust. 2 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane /Dz.U. nr 89 poz. 414 ze zm./ przepisu art. 48 tej ustawy nie stosuje się do obiektów, których budowa została zakończona przed dniem wejścia w życie tej ustawy lub w stosunku do których przed tym dniem zostało wszczęte postępowanie administracyjne. Do takich obiektów stosuje się przepisy poprzednio obowiązujące. W rozpoznanej

1. Garderoba wspólnika i sposób ubierania się zależą wyłącznie od jego osobowości i gustu, nie ma ona nic wspólnego z reklamą w rozumieniu art. 22 ust. 3 pkt 11 i 12 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. nr 80 poz. 350 ze zm./ 2. Niewątpliwe powiązania personalne i gospodarcze między spółką cywilną i spółką z o.o. uprawniają organy podatkowe do zastosowania art

Trafnie organy celne zwracają uwagę na treść art. 25 ust. 1 ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. - Prawo celne /Dz.U. 1994 nr 71 poz. 312 ze zm./, według którego wartość celna to tzw. wartość transakcyjna. Oznacza to tyle, że dla organów celnych liczy się nie tylko cena zapłacona, lecz także cena mająca być zapłacona. W tych okolicznościach objęcie wartością celną również należności, których domaga się

Stwierdzenie wygaśnięcia dotychczasowej decyzji oraz przekazania mienia do Zasobów Własności Rolnej Skarbu Państwa następuje w drodze decyzji właściwego ze względu na położenie nieruchomości rejonowego organu rządowej administracji ogólnej.

Fakt niezłożenia deklaracji dla podatku od towarów i usług z wykazanym podatkiem za dany miesiąc w terminie, o którym mowa w art. 19 ust. 3 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./, nie powoduje automatycznie utraty prawa wynikającego z ustępu pierwszego tego przepisu. Można bowiem z niego skorzystać w następnych okresach podatkowych

Metoda szacunkowa, o której mowa w art. 11 ust. 1 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych /Dz.U. 1993 nr 108 poz. 486 ze zm./, nie ma nigdy cech metody doskonałej.

Nadpłatami w rozumieniu ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych /Dz.U. 1993 nr 108 poz. 486 ze zm. art. 29 ust. 1/ są nadpłacone i nienależnie uiszczone podatki. Taka regulacja prawna nie pozwala na rozszerzającą interpretację pojęcia nadpłat przez zaliczenie do nich również nie zwróconych w terminie odsetek od nadpłaty oraz kosztów egzekucyjnych.

Rozłożenie zaległości podatkowej na raty stanowi swoistą ulgę w zapłacie należności podatkowych i w żadnym wypadku nie przekształca zobowiązania zaległego w zobowiązanie bieżące, co tym samym uzasadnia odmowę wydania zaświadczenia o niezaleganiu w płatności zobowiązań podatkowych.

Z faktu, że organy podatkowe są uprawnione do podejmowania decyzji w sytuacji określonej w art. 14 ust. 3 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ nie można w drodze analogii wyciągać wniosku, że organy te są uprawnione do podejmowania decyzji w każdym przypadku dotyczącym możliwości zmniejszenia podatku należnego o podatek

Jakkolwiek ustawa z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku wyrównawczym /Dz.U. nr 42 poz. 188 ze zm./ przewidywała jedynie odliczenie spłaconego kredytu bez odsetek, to, stosując przepis art. 54 ust. 3 w powiązaniu z art. 26 ust. 10 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. nr 80 poz. 350 ze zm./, należało przyjąć do odliczenia spłatę kredytu wraz z odsetkami w roku podatkowym

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 21 czerwca 1996 r. o urzędzie Ministra Finansów oraz o urzędach i izbach skarbowych /Dz.U. nr 106 poz. 489 ze zm./ organem administracji /specjalnym organem administracji rządowej/ jest izba skarbowa, którą kieruje dyrektor; on też reprezentuje ten organ podpisując decyzje i inne pisma przez izbę skarbową "firmowane". Prawo zastępcy dyrektora do podpisywania pism

Treść art. 138 par. 2 Kpa upoważnia jedynie organ II instancji do wskazania okoliczności, jakie należy wziąć pod uwagę przy ponownym rozpatrywaniu sprawy. Natomiast nie może on narzucać organowi I instancji sposobu rozstrzygnięcia sprawy, ponieważ sprowadziłoby to postępowanie administracyjne faktycznie do jednej instancji i pozbawiało organ stopnia podstawowego samodzielności nieodzownej w orzecznictwie

1. Stroną jest każdy, czyjego interesu prawnego lub obowiązku dotyczy postępowanie albo kto żąda czynności organu ze względu na swój interes prawny lub obowiązek. 2. Obywatel polski, dokonujący zgłoszenia pojazdu nabytego od cudzoziemca do odprawy celnej, staje się stroną postępowania z uwagi na własny interes prawny, wynikający z uiszczenia cła.

Prawna likwidacja pracodawcy, która prowadzi do wykorzystania jego zorganizowanego mienia /zakładu pracy w rozumieniu przedmiotowym/ w celu kontynuowania dotychczasowej działalności w ramach nowej struktury organizacyjnej, nie jest likwidacją, o której mowa w art. 41[1] Kp, a stanowi przejście zakładu pracy lub jego części na innego pracodawcę, którego skutki w sferze stosunków pracy określa art. 23

Posiadanie koncesji jest nieodzownym warunkiem uznania przewoźnika jako uprawnionego przewoźnika drogowego, o którym mowa w par. 2 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 12 maja 1993 r. w sprawie opodatkowania podatkiem od towarów i usług eksportu i importu niektórych usług /Dz.U. nr 39 poz. 175/.

Prawna likwidacja pracodawcy, która prowadzi do wykorzystania jego zorganizowanego mienia /zakładu pracy w sensie przedmiotowym/ w celu kontynuowania dotychczasowej działalności w ramach nowej struktury organizacyjnej nie jest likwidacja w rozumieniu art. 41[1] Kp. Stanowi przejście zakładu pracy lub jego części na innego pracodawcę, którego skutki w sferze stosunków pracy określa art. 23[1] par. 1

O odległości usytuowania budynku od granicy działki nie rozstrzyga decyzja o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, lecz kwestie te są oceniane i rozstrzygane w postępowaniu o wydanie pozwolenia na budowę.

W przypadku podatników, o których mowa w art. 16 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./, tj. wykonujących m.in. czynności z umowy komisu, przez wartość sprzedaży towarów określoną w ust. 1 pkt 1 art. 14 ustawy należało rozumieć wartość sprzedanych towarów. Podstawą opodatkowania w przypadku umowy komisu u komisanta

Cena sprzedaży pobrana przez producenta może być w konkretnym wypadku albo prawidłowa, albo nieprawidłowa. Wysokość ceny urzędowej nie zależy ani od sprawności działania pracowników nadzoru podatkowego, ani od winy, bądź braku winy po stronie sprzedawcy.

Z istoty podatku od towarów i usług /od "wartości dodanej"/ wynika, że prawo nabywcy do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje tylko wtedy, gdy podatek naliczony został uiszczony przez zbywcę. Okoliczność, że faktury pod względem formalnym zawierały wszystkie wymagane dane, nie stanowi wystarczającej przesłanki do skorzystania z prawa odliczenia. Ryzyko wyboru niewłaściwego

Skoro cło nie było należne już w momencie wwozu towaru do kraju, to w tym samym momencie nie należał się ani podatek od towarów i usług, ani podatek importowy /art. 7 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym - Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm. oraz art. 6 ust. 1 ustawy z dnia 25 listopada 1993 r. o podatku importowym od towarów sprowadzanych lub nadsyłanych