W ustalonym stanie faktycznym brak było podstaw do doliczenia opłat licencyjnych należnych firmie brytyjskiej do ceny faktycznie zapłaconej firmie niemieckiej za olej napędowy, bowiem nie został wykazany ścisły związek pomiędzy odpłatnym nabyciem know-how w zakresie usprawnienia działalności handlowej skarżącej a zakupem przez nią towaru z możliwości jego dalszej sprzedaży pod nazw, i znakiem handlowym

W dniu dokonania odprawy celnej nie istniał obowiązek ponoszenia opłat licencyjnych przez importera na rzecz licencjodawcy, ponieważ umowa licencyjna nakładająca obowiązek ponoszenia takich opłat została zawarta po tej dacie. Okoliczność, że umowa ta obowiązuje z mocą wsteczną, nie zmienia w niczym tego, że w dniu dokonania zgłoszenia celnego importer nie mógł obliczyć wartości celnej towaru z uwzględnieniem

Sformułowanie "pod budowę" zawarte w art. 26 ust. 1 pkt 5 lit. "a" ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416 ze zm./ w odniesieniu do gruntu należy rozumieć w ten sposób, że chodzi o grunt, na którym ma być wzniesiony budynek, a nie o grunt, na którym taki budynek już został wzniesiony.

1. Zgodnie z art. 45 Kpa, jednostkom organizacyjnym doręcza się pisma w lokalu ich siedziby do rąk osób uprawnionych do odbioru pism. W wypadku spółki z ograniczoną odpowiedzialnością jest to członek organu spółki uprawniony do jej reprezentowania lub pełnomocnik albo pracownik uprawniony do odbioru pism. Nie jest to więc wyspecjalizowana komórka zajmująca się księgowością. 2. Podatnik ma możliwość

Nie każde opłaty licencyjne podlegają doliczeniu do wartości celnej sprowadzonego towaru, a jedynie takie, które warunkują sprzedaż towaru importerowi.

Nie każde opłaty licencyjne podlegają doliczeniu do wartości celnej sprowadzonego towaru, a jedynie takie, które warunkują sprzedaż towaru importerowi.

Przepis art. 30c ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. - Prawo celne /t.j. Dz.U. 1994 nr 71 poz. 312 ze zm./ przedstawia sposób określenia wartości celnej z zastosowaniem art. 26 prawa celnego, nakazując jednocześnie doliczanie do ceny faktycznie zapłacone j lub należne j niektóre inne koszty, w tym, zgodnie z art. 30c ust. 1 pkt 3 cyt. ustawy, opłaty licencyjne dotyczące towarów dla których ustalana jest

W dniu dokonania odprawy celnej nie istniał obowiązek ponoszenia opłat licencyjnych przez importera na rzecz licencjodawcy, ponieważ umowa licencyjna nakładająca obowiązek ponoszenia takich opłat została zawarta po tej dacie. Okoliczność, że umowa ta obowiązuje z mocą wsteczną, nie zmienia w niczym tego, że w dniu dokonania zgłoszenia celnego importer nie mógł obliczyć wartości celnej towaru z uwzględnieniem

Dowód, w postaci dodatkowej faktury związanej z uiszczaniem przez stronę opłat licencyjnych, nie istniał w dacie wydania decyzji o dopuszczeniu towaru do obrotu na polskim obszarze celnym i wymiarze cła i nie mógł być przedłożony w trakcie odprawy celnej, choćby dlatego, że faktura obejmowała należności obliczone od wartości towarów sprzedanych po dacie odprawy celnej. Wątpliwości budzi również okoliczność

Zgodnie z art. 26 ust. 1 ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. - Prawo celne /t.j. Dz.U. 1994 nr 71 poz. 312 ze zm./ wartością celną towaru jest cena należna za towar /wartość transakcyjna/ wraz z kosztami w niej ujętymi, a faktycznie poniesionymi przez kupującego: m.in. należności i opłaty licencyjne, które kupujący musiał zapłacić jako warunek sprzedaży towaru, zgodnie z art. 30c ust. 1 pkt 3 tej ustawy

Przepisy ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ wiążą powstanie obowiązku w tym podatku z rozpoczęciem wykonywania czynności będących przedmiotem opodatkowania, a nie z momentem rozpoczęcia działalności gospodarczej.

Na podstawie art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 31 stycznia 1989 r. o gospodarce finansowej przedsiębiorstw państwowych /Dz.U. 1992 nr 6 poz. 27 ze zm./ w brzmieniu nadanym przez ustawę z dnia 1 grudnia 1995 r. o zmianie ustawy o gospodarce finansowej przedsiębiorstw państwowych oraz ustawy o przedsiębiorstwach państwowych /Dz.U. nr 154 poz. 791/ przedsiębiorstwa państwowe są obowiązane do dokonywania wpłat

Zgodnie z art. 110 Kpa dopiero doręczenie decyzji stronom rodzi związane z nią skutki materialne i procesowe. W przypadku sprawy ze skargi na bezczynność organu administracji postępowanie sądowoadministracyjne może zostać umorzone jeśli żądaną decyzję nie tylko wymieniony organ wydał ale ją także doręczył stronie.

(...) ustanowiona w art. 23 ust. 1 ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. - Prawo celne /Dz.U. 1994 nr 71 poz. 312 ze zm./ zasada wymiaru cła, według stanu towaru i jego wartości celnej w dniu dokonania zgłoszenia celnego i według stawek w tym dniu obowiązujących, nie pozbawia strony możliwości żądania skorygowania tego wymiaru we właściwym trybie przez organ celny. Cena zapłacona za towar nie jest elementem

Roboty budowlane, których rozpoczęcie nie wymaga pozwolenia na budowę albo zgłoszenia nie mają cechy samowoli budowlanej, do likwidacji której uprawnione są organy nadzoru budowlanego, w związku z tym rezultat tych robót, o ile powoduje negatywne konsekwencje dla osób trzecich i ich nieruchomości, kwalifikuje się jako szkoda w rozumieniu przepisów Kodeksu cywilnego, do naprawienia której właściwa jest

Orzecznictwo Naczelnego Sądu Administracyjnego wielokrotnie dawało wyraz ochrony podatnika przed drastycznymi w owym czasie /tj. do dnia 31 grudnia 1996 r./ "karami administracyjnymi" za nieprawidłowości w prowadzeniu ewidencji, pozwalając na ich stosowanie jedynie wtedy, gdy podatnik prowadził ewidencję w sposób uniemożliwiający określenie podstaw opodatkowania względnie w ogóle ewidencji nie prowadził

Z treści art. 25 ust. 2 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416 ze zm./ wynika, iż reguluje on dwa różne stany faktyczne. Pierwszy z nich dotyczy sytuacji, gdy podatnik wykorzystuje swój związek gospodarczy z osobą, której przysługują szczególne ulgi w podatku dochodowym. Drugi, gdy podatnik wykonując świadczenie dla innego podatnika na warunkach

Czynność przekazania zakupionego towaru na potrzeby reprezentacji i reklamy została w ustawie z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ zrównana ze sprzedażą towarów. Podatnik decyduje o przekazaniu towarów na potrzeby reprezentacji i wówczas zobowiązany jest uiścić należny podatek VAT od tej czynności. Obowiązek podatkowy określony

1. Skoro z dokumentów nie wynika, do jakiego konkretnie pojazdu zakupiono benzynę, w szczególności - że zakupiono ją do samochodu wykorzystywanego dla potrzeb działalności gospodarczej, dla którego prowadzona jest ewidencja przebiegu pojazdu, brak jest podstaw do przyjęcia, że wydatki te miały związek z działalnością gospodarczą podatniczki i nie mogły być one uznane za koszty uzyskania przychodu z

1. Prawo podatkowe nie posługuje się zasadą analogii. 2. Przepisu par. 54 ust. 4 pkt 3 rozporządzenia z dnia 21 grudnia 1995 r. w sprawie wykonania ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 154 poz. 797/ nie niweczy zmieniony przez ustawę z dnia 21 listopada 1996 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług /Dz.U. nr 137 poz. 640/, art. 27 ustawy z dnia 8 stycznia 1993

Organy podatkowe władne są w ramach prowadzonego postępowania w sprawie podatku VAT dokonywać ustaleń dotyczących kosztów uzyskania przychodów w podatku dochodowym od osób fizycznych, o których mowa w art. 25 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./.

Dopiero z momentem zarejestrowania samochodu osobowego, który został wprowadzony na polski obszar celny jako pojazd uszkodzony, stosownie do unormowania par. 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 27 marca 1992 r. w sprawie składników majątkowych uznawanych za środki trwałe oraz wartości niematerialne i prawne, zasad i stawek ich amortyzacji oraz trybu i terminów aktualizacji wyceny środków trwałych

Od dnia 1 stycznia 1998 r., tj. od dnia wejścia w życie ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami /Dz.U. nr 115 poz. 741/ rozwiązanie umowy użytkowania wieczystego należy do drogi sądowej w postępowaniu cywilnym /art. 2 par. 1 Kpc/.

Przepis art. 14 ust. 1 pkt 7 lit. "b" ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. - Prawo celne /Dz.U. 1994 nr 71 poz. 312 ze zm./ nie wymaga aby rzeczy stanowiące mienie osoby przesiedlającej się zostały nabyte wyłącznie w kraju, którym osoba ta przebywała z zamiarem stałego pobytu, jak również by wyłącznie w tym kraju służyły i to w dodatku przez określony czas do celów ustalonych w tym przepisie.