1. Celem stosowania przepisu art. 31 ust. 1 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./ jest działanie na rzecz wykonania wyroku sądu, to jest zakończenie sprawy administracyjnej, a nie bezwarunkowe ukaranie organu. 2. Jeżeli organ wykonał orzeczenie sądu, wprawdzie po wyznaczonym mu terminie, ale przed wydaniem orzeczenia przez sąd w sprawie ze skargi

Zarządzenie Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 30 września 1997 r. w sprawie szczegółowych zasad przydziału, opróżniania i norm zaludnienia lokali mieszkalnych oraz tymczasowych kwater przeznaczonych dla policjantów /M.P. nr 76 poz. 707/ wykracza w treści par. 11 poza upoważnienie ustawowe i w tym zakresie jest sprzeczne z ustawą, na podstawie której zostało wydane.

Przepis art. 30 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./ ma charakter bezwzględnie obowiązujący, wobec czego ani organ administracji publicznej, ani Naczelny Sąd Administracyjny orzekając ponownie w tej samej sprawie nie mogą pominąć oceny prawnej wyrażonej wcześniej w orzeczeniu Sądu, gdyż ocena ta wiąże je w sprawie. Związanie wynikające z tego

Uzupełnienie decyzji następuje w formie decyzji, odmowa uzupełnienia rozstrzygnięcia w formie postanowienia - niezależnie jednak od prawnej formy rozstrzygnięcia złożenie tego typu wniosku wstrzymuje określony w art. 129 par. 2 Kpa termin do wniesienia odwołania.

Do podatnika należy wykazanie, iż stanowi część jego majątku przedmiot, na który czyni wydatki. Istnieje możliwość zaliczenia w koszty wydatków poczynionych na samochody osobowe nie stanowiące składników majątkowych podatnika, lecz po dopełnieniu obowiązków wynikających z art. 16 ust. 1 pkt 51 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych /Dz.U. 1993 nr 106 poz. 482 ze zm./.

W latach 1993-1996 za podstawę opodatkowania budowli podatkiem od nieruchomości przyjmowano ich wartość początkową brutto ustaloną na podstawie rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 27 marca 1992 r. w sprawie składników majątkowych uznawanych za środki trwałe oraz wartości niematerialnych i prawnych, zasad i stawek ich amortyzacji oraz trybu i terminów aktualizacji wyceny środków trwałych. /Dz.U.

Zgoda pracownika szczególnego nadzoru podatkowego na zdjęcie zabezpieczeń urzędowych z pomieszczeń, w których przechowywano spirytus, nie stanowi dostatecznego potwierdzenia tego, że organy podatkowe nie mają zastrzeżeń co do celu na jaki ma zostać zużyty spirytus. Szczególny nadzór podatkowy, uregulowany rozporządzeniem z dnia 18 lutego 1994 r. w sprawie szczególnego nadzoru podatkowego oraz zasad

Wartości masy upadłości przeznaczone na zaspokojenie wierzycieli w postępowaniu upadłościowym nie są zwolnionymi od podatku funduszami celowymi wymienionymi w art. 6 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych /Dz.U. 1993 nr 106 poz. 482 ze zm./.

Podmiot gospodarczy może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów koszty związane z obsługą prawną i usługami księgowymi, jeśli mają one związek z działalnością gospodarczą i osiągnięciem przez ten podmiot bliżej skonkretyzowanego przychodu.

W sformułowaniach "zorganizowanej" i "stanowiącej wyodrębniony organizacyjnie zakład /oddział/" art. 3 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./, zawarte jest wymaganie, aby będąca przedmiotem sprzedaży część przedsiębiorstwa była u sprzedawcy zorganizowana i stanowiła wyodrębniony organizacyjnie zakład /oddział/

Naczelny Sąd Administracyjny nie może przywrócić stronie terminu do wniesienia odwołania od decyzji organu I instancji, albowiem kompetencja taka przysługuje organowi odwoławczemu /art. 59 par. 2 Kpa/, którego ewentualne postanowienie o odmowie przywrócenia terminu podlega zaskarżeniu do Naczelnego Sądu Administracyjnego.

Brak jest podstaw do przyjęcia, że pojęcie odszkodowania, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 12 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych /Dz.U. 1993 nr 106 poz. 482 ze zm./ obejmuje także otrzymane obok niego odsetki za opóźnienie w spełnieniu świadczenia.

1. Zapłacona przez spółkę kwota 90 mln st. zł na rzecz właściciela sklepu jako zwrot kosztów remontu słusznie nie została uznana za koszt uzyskania przychodu spółki w rozumieniu art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416 ze zm./. Wspólnicy spółki cywilnej nie byli właścicielami ani najemcami tego sklepu. Sklep był własnością spółdzielni

Jednym z elementów decyzji jest jej uzasadnienie faktyczne i prawne. Powinno ono zawierać wskazanie okoliczności faktycznych i prawnych, którymi organ kierował się przy podejmowaniu decyzji. W szczególności winno ono zawierać ocenę zebranego w postępowaniu materiału dowodowego, dokonaną przez organ wykładnię stosowanych przepisów oraz ocenę przyjętego stanu faktycznego w świetle obowiązującego prawa

1. W świetle regulacji prawnej obowiązującej w 1994 r. uznanie odpisów na zakładowy fundusz świadczeń socjalnych za koszt uzyskania przychodu nie było uwarunkowane przekazaniem ich na odrębny rachunek bankowy. 2. Zakupione przez podmioty prowadzące działalność gospodarczą przedmioty majątkowe nietrwałe stanowiące koszt uzyskania przychodu podlegają ewidencji zgodnie z art. 34 ustawy z dnia 29 września

Jest faktem notoryjnie znanym, że np. rowy melioracyjne oddziałują nie tylko na nieruchomości położone na brzegach tych rowów, a więc graniczące z nimi, lecz także na grunty dalej położone. Tak więc, każdy grunt, na który oddziałuje lub może oddziaływać określona inwestycja wodna - jest gruntem "sąsiednim" w rozumieniu art. 50 ust. 1 ustawy z dnia 24 października 1974 r. - Prawo wodne /Dz.U. nr 38

Strona ze skutkiem prawnym może złożyć podanie o wszczęcie postępowania w sprawie wznowienia postępowania w terminie jednego miesiąca od dnia, w którym dowiedziała się o okolicznościach stanowiących podstawę do wznowienia postępowania. Zachowanie powyższego terminu musi być udowodnione przez stronę, zaś organ administracji swobodnie ocenia dowody w tej mierze.

Artykuł 15 ust. 6 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ może mieć zastosowanie tylko w sytuacji, gdy wartość usługi wykonanej w kraju, za którą zależność przekazywana jest za granicę, zwiększa wartość celną towaru.

Stosownie do art. 60 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 5 stycznia 1991 r. - Prawo budżetowe /Dz.U. 1993 nr 72 poz. 344 ze zm./, osoba winna naruszenia dyscypliny budżetowej odpowiada zarówno z winy umyślnej, jak i nieumyślnej, przy czym winę tę ocenia się według przepisów kodeksu wykroczeń. Na mocy art. 63 ust. 1-4 tej ustawy, odpowiedzialność za naruszenie dyscypliny budżetowej jest niezależna od odpowiedzialności

Zgodnie z treścią art. 155 Kpa, decyzję można uchylić lub zmienić, jeżeli przepisy szczególne nie sprzeciwiają się temu. Art. 14 ust. 1 pkt 39 ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. - Prawo celne /Dz.U. 1994 nr 71 poz. 312 ze zm./ jest takim właśnie przepisem.

Pełna i terminowa realizacja szczególnych rozwiązań zawartych w ustawie z dnia 17 lipca 1997 r. o stosowaniu szczególnych rozwiązań w związku z likwidacją skutków powodzi /Dz.U. nr 80 poz. 419 ze zm./ - leży w interesie społecznym i osób dotkniętych skutkami powodzi.

Nowa wykładnia prawa dokonana w wytycznych naczelnego organu administracji państwowej nie stanowi przesłanki do wznowienia postępowania.

Orzecznictwo Naczelnego Sądu Administracyjnego dotyczące stron w postępowaniu o ustalenie warunków zabudowy i zagospodarowania terenu, a następnie o zatwierdzenie projektu i udzielenie pozwolenia na budowę jednoznacznie wskazuje, że stroną w takich sprawach są właściciele nieruchomości sąsiednich oraz użytkownicy wieczyści takich nieruchomości. W niektórych przypadkach status strony mogą mieć również

Weryfikacji złożonych zeznań i wydania decyzji określającej inną wysokość podatku, niż wyliczona przez podatnika w zeznaniu, urząd skarbowy, stosownie do treści przepisu art. 30 ust. 1 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych /Dz.U. 1993 nr 108 poz. 486 ze zm./, może dokonać w ciągu pięciu lat. Natomiast nadpłatę wykazaną w zeznaniu ma obowiązek na podstawie art. 29 tej ustawy