Orzeczenia
Jeżeli organ podatkowy ustala podstawę opodatkowania - mimo pominięcia ksiąg podatkowych - na podstawie dowodów i materiałów przedłożonych przez podatnika /faktur, rachunków, stanów remanentowych, zeznań podatnika/ i przyjmuje je w rezultacie za podstawę ustalenia rozmiaru zobowiązań podatkowych, wtedy nie stosuje instytucji "szacunku", a decyzję wydaje bez potrzeby sięgania do art. 11 ustawy z dnia
Wadliwa decyzja wymiarowa za konkretny rok podatkowy ze względu na walor ostateczności nie może mieć znaczenia dla określenia /ustalenia/ wymiaru w następnym okresie. Jedynie bowiem ten okres, na który opiewa decyzja ostateczna jest objęty domniemaniem prawidłowości dokonanego wymiaru i to tak długo jak długo taka decyzja pozostaje w obrocie prawnym /nie została w sposób przewidziany prawem uchylona
Konstrukcja normy art. 22 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych /Dz.U. 1993 nr 108 poz. 486 ze zm./ uzasadnia stwierdzenie, że w istocie sądowa kontrola zgodności z prawem decyzji zapadłych w tego rodzaju sprawach sprowadza się do badania poprawności postępowania dowodowo-wyjaśniającego i jego oceny. W każdej zatem sytuacji, gdy organy rozstrzygające sprawę rozważyły powołane
Uchwała Komisji Odwoławczej, rozpatrującej odwołanie kandydata na I rok studiów w szkole wyższej, nie stanowi rozstrzygnięcia w indywidualnej sprawie, w rozumieniu przepisów kodeksu postępowania administracyjnego, lecz wyraża jedynie stanowisko tej komisji, co do zasadności odwołania. Organem rozstrzygającym sprawę i wydającym decyzję ostateczną z zachowaniem reguł przewidzianych w art. 138 Kpa jest
Księga przychodów i rozchodów nie odzwierciedlająca rzeczywistego obrotu, na skutek nie zaksięgowania w niej dwóch rachunków dotyczących wykonywanych usług, stanowi o jej nierzetelności i nie może być uznana jako dowód w postępowaniu podatkowym. Konsekwencją tego jest stosownie do art. 169 par. 2 Kpa nie uznanie jako dowodu w postępowaniu podatkowym i ustalenie stosownie do art. 11 ustawy z dnia 19
Art. 1 ust. 1, art. 2 ust. 2 i art. 3 ust. 3 ustawy z dnia 15 listopada 1984 r. o podatku rolnym /Dz.U. 1993 nr 94 poz. 431/ tworzą normę prawną w myśl, której obowiązek podatkowy w podatku rolnym ciąży na osobach fizycznych i osobach prawnych będących w dniu 1 stycznia roku podatkowego właścicielami lub samoistnymi posiadaczami obszaru użytków rolnych, lasów i gruntów leśnych, gruntów pod stawami
Po uchyleniu decyzji przez organ II instancji i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania, organ I instancji nie może pozostawić sprawy bez rozpoznania, gdyż na tym etapie nie ocenia już podania /wniosku/ od strony formalnej /art. 64 par. 2 Kpa/ ale rozstrzyga sprawę merytorycznie.
Użyte w art. 101 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym /Dz.U. nr 16 poz. 95 ze zm./ pojęcie "w sprawie z zakresu administracji publicznej" odnosi się do samego przedmiotu uchwały organu samorządowego, nie zaś do sfery interesów prawnych i uprawnień podmiotów żądających ochrony sądowej. Jeżeli uchwała odnosi się do konkretnych osób fizycznych /właścicieli bądź użytkowników
Strona posiadająca pełnomocnika ma prawo oczekiwać, iż organ doręczył mu pismo zgodnie z art. 40 par. 2 Kpa, nawet jeśli również do niej takie pismo zostało przesłane.
Stosownie do postanowień art. 35 ust. 1 ustawy z dnia 29 kwietnia 1985 r. o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości /Dz.U. 1991 nr 30 poz. 127 ze zm./, który poprzez art. 2 ust. 8 ustawy z dnia 29 września 1990 r. o zmianie ustawy o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości /Dz.U. nr 79 poz. 464 ze zm./ ma zastosowanie do prawa użytkowania gruntu istniejącego w dniu 5 grudnia 1990
Nie doprowadzenie do etapu zatwierdzenia planu parcelacji, w części dotyczącej nieruchomości przeznaczonych na cele budowlano-rekreacyjne przed dniem 1 września 1939 r. powoduje, że część ta /wraz z pozostałą częścią majątku ziemskiego/ - tworzy całość, przekraczającą normę określoną w art. 2 ust. 1 lit. "e" dekretu Polskiego Komitetu Wyzwolenia Narodowego z dnia 6 września 1944 r. o przeprowadzeniu
Należność otrzymywana przez sędziów sportowych w związku z wykonywaniem ich funkcji nie stanowi dochodów "z (...) uprawiania sportu (...)" w rozumieniu art. 13 pkt 2 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416 ze zm./.
Ustawodawca nie zwolnił osób wymienionych w art. 12 ustawy z dnia 14 lutego 1991 r. - Prawo o notariacie /Dz.U. nr 22 poz. 91/ od warunku ukończenia wyższych studiów prawniczych /art. 11 pkt 3 ustawy/.
Wynajmowanie lokali stanowi pobieranie pożytków z rzeczy /art. 52 par. 2 Kc/ i nie jest prowadzeniem działalności gospodarczej w rozumieniu art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 23 grudnia 1988 r. o działalności gospodarczej /Dz.U. nr 41 poz. 324 ze zm./.
Istotne jest w świetle art. 25 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ czy sprzedaż samochodów osobowych nabytych przez podatnika stanowiła jego przedmiot działalności gospodarczej. Z przepisu tego nie wynika, ażeby warunkiem obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego była odsprzedaż samochodów prowadzona
Art. 17 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ stanowi wyjątek od zasady wyrażonej w art. 15 ust. 1 tej ustawy, iż obrotem jest kwota należna ze sprzedaży towarów pomniejszona o kwotę podatku. W przypadkach określonych w art. 17 ust. 1, a więc również w sytuacji, gdy między sprzedawcą a kupującym istnieje związek mający np
Wymogu dokonania wezwania do usunięcia naruszenia interesu prawnego lub uprawnienia, o którym mowa w art. 101 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym /t.j. Dz.U. 1996 nr 13 poz. 74/ nie spełnia skierowanie skargi równocześnie do sądu administracyjnego i do rady gminy.
Artykuł 17 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368: zm. Dz.U. nr 104 poz. 515/ nie przewiduje skarg na bezczynność organów w sprawach rozstrzyganych w drodze uchwał gminy.
Działania organu rejestracyjnego, przewidziane w art. 66 ustawy z dnia 3 lipca 1984 r. o kulturze fizycznej /Dz.U. nr 34 poz. 181/ mogą być podejmowane tylko z urzędu i "stosownie do okoliczności". To uwarunkowanie wyłącza możliwość stosowania powołanego przepisu na czyjekolwiek żądanie /wniosek/ nie będące wynikiem woli organu rejestracyjnego.
Art. 16 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./, który określa zakres kontroli sądowej, nie upoważnia do wniesienia skargi na środki dowodowe w sprawie.
Budowle związane wyłącznie z prowadzeniem działalności polegającej na kontraktacji, skupie i obrocie materiałem siewnym oraz usługach w zakresie gospodarki nasiennej podlegają opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości na podstawie art. 3 ust. 1 pkt 2 w związku z ust. 2 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych /Dz.U. nr 9 poz. 31 ze zm./.
Ustawa z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali /Dz.U. nr 85 poz. 388/ nie wprowadziła zmian co do zasady sprzedaży mieszkań przez gminy lub Skarb Państwa na rzecz najemców. Zasady sprzedaży mieszkań oraz oddawania gruntów w użytkowanie wieczyste nadal regulują postanowienia ustawy z dnia 29 kwietnia 1985 r. o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości /Dz.U. 1991 nr 30 poz. 127 ze zm./