Prawo podatkowe nie zna odpowiednika, jakim w prawie cywilnym jest art. 5 kodeksu cywilnego. Diametralnie różna jest sytuacja, gdy konkretny przepis ustawy przewiduje jako przesłankę konieczną dla jego zastosowania również ocenę pod względem zasad współżycia społecznego, względów gospodarczych czy społecznych, bądź innych szczególnych okoliczności /por. art. 31 ust. 1 i art. 8 ust. 1 ustawy z dnia

W postępowaniu dotyczącym umorzenia zaległości podatkowych podatnik nie może skutecznie kwestionować istnienia i wysokości zaległości podatkowej.

W przypadku gdy podatnik wybudował z własnych środków garaż na gruncie stanowiącym własność Skarbu Państwa /lub gminy/ na podstawie pozwolenia na budowę, a następnie nabył nieodpłatnie własność tego garażu oraz otrzymał grunt w użytkowanie wieczyste w trybie art. 8 ustawy z dnia 29 kwietnia 1985 r. o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości /Dz.U. 1991 nr 30 poz. 127 ze zm./ - pięcioletni

Według art. 26 ust. 1 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych /Dz.U. 1993 nr 108 poz. 486 ze zm./ zobowiązanie wygasa przez zapłatę podatku. Nie zawsze musi to jednak oznaczać, że postępowanie w sprawie przyznania ulgi /umorzenie należności/ staje się bezprzedmiotowe w rozumieniu art. 105 par. 1 Kpa. Strona, która nie występuje o umorzenie postępowania i nie cofa wniesionego odwołania

Leasing operacyjny charakteryzuje się połączeniem dzierżawy urządzenia z prawem późniejszego jego pierwokupu. Oba zobowiązania połączone w jednej umowie mieszczą się właśnie w tym, o czym stanowi art. 21 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych oraz o zmianie niektórych ustaw regulujących zasady opodatkowania /Dz.U. nr 21 poz. 86 ze zm./. Umowa pierwokupu bowiem przesądza

W przepisach postępowania administracyjnego nie ma podstaw do uznania, że w aktach sprawy można pozostawić oryginał wydanej decyzji, a stronie /stronom/ doręczyć li tylko wypis, bądź odpis decyzji. Doręczenie odpisu decyzji, której oryginał pozostawiony w aktach sprawy odpowiada wymogom art. 107 par. 1 Kpa, nie spełnia wyrażonego w art. 109 par. 1 tego kodeksu obowiązku doręczenia decyzji przez organ

Odpowiedzialność o jakiej mowa w art. 47 ust. 2 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych /Dz.U. 1993 nr 108 poz. 486 ze zm./ jest określona w czasie teraźniejszym, zatem decyzja taka może być skierowana wyłącznie do osoby będącej wspólnikiem zobowiązanej spółki w dniu wydania decyzji.

Organ podatkowy prowadząc postępowanie w sprawie odpowiedzialności wspólnika spółki z ograniczoną odpowiedzialnością za zobowiązania spółki z urzędu winien dokonać oceny czy orzeczenie o takiej odpowiedzialności byłoby sprzeczne z zasadami współżycia społecznego czy innymi względami społeczno-gospodarczymi, o których mowa w art. 40 ust. 2 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych

1. Przepisy ustawy z dnia 16 grudnia 1972 r. o podatku dochodowym /Dz.U. 1989 nr 27 poz. 147 ze zm./ nie dawały podstaw do wydawania decyzji konstytutywnych. 2. Metody szacowania kosztów nie są normami prawnymi, co wielokrotnie podkreślał Naczelny Sąd Administracyjny w swoich orzeczeniach, a są to metody matematyczne lub statystyczne, które stosowane są w sytuacjach, jak miało to miejsce w badanej

Gramatyczna wykładnia przepisu art. 26 ust. 1 pkt 5 lit. "c" ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. nr 80 poz. 350 ze zm./ prowadzi do wniosku, że wydatki na wkład budowlany lub mieszkaniowy poniesione w roku podatkowym podlegają odliczeniu bez względu na to, kiedy zobowiązanie do uiszczenia wkładu powstało oraz jakie było źródło finansowania tych wydatków, przepis

Decyzja w przedmiocie odroczenia płatności podatku lub rozłożenia płatności na raty /art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych - Dz.U. 1993 nr 108 poz. 486 ze zm./ może zapaść wyłącznie odnośnie podatku, którego wymiar jest ostateczny. W przypadku, kiedy wymiar zaległości podatkowej wynika z nieostatecznej decyzji określającej lub ustalającej zobowiązanie podatkowe

1. Spłata kredytu zaciągniętego przez spółdzielnię mieszkaniową stanowi wkład mieszkaniowy, o którym mowa w art. 26 ust. 1 pkt 5 lit. "c" ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. nr 80 poz. 350 ze zm./. 2. Gramatyczna wykładnia tego przepisu prowadzi do wniosku, że wydatki na wkład budowlany lub mieszkaniowy poniesione w roku podatkowym podlegają odliczeniu bez

Kwoty stanowiącej przedmiot zwolnienia z długu wobec Skarbu Państwa /par. 6 ust. 4 i 5 zarządzenia Ministra Finansów z dnia 10 listopada 1990 r. w sprawie zasad ustalania należności za korzystanie z mienia Skarbu Państwa - M.P. nr 43 poz. 334 ze zm./ nie można zakwalifikować jako innego nieodpłatnego świadczenia, o którym mowa w zarządzeniu Ministra Finansów z dnia 30 grudnia 1993 r. w sprawie częściowego

Zakaz używania fajerwerków i innych środków pirotechnicznych na terenie gminy nie stanowi przypadku o jakim mowa w art. 41 ust. 2 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym /Dz.U. nr 16 poz. 95 ze zm./ i nie może być uznany za nie cierpiący zwłoki /patrz wyroki SA/Gd 1533/95, SA/Gd 1258/95 - nie publikowane/. Zarząd gminy nie jest uprawniony do wydawania w tej sprawie zarządzenia, będącego

1. Nie ma żadnych przeszkód, by wniosek o zaniechanie poboru podatku rozpatrywać mimo braku stosownej wpłaty, byleby miała ona miejsce przed terminem jaki zakreśla par. 1 ust. 4 zarządzenia Ministra Finansów z dnia 4 marca 1994 r. w sprawie częściowego zaniechania poboru niektórych podatków i innych należności, do których stosuje się przepisy o zobowiązaniach podatkowych oraz warunków tego zaniechania

1. Zwrot zawarty w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. nr 80 poz. 350 ze zm./ "przed upływem pięciu lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie" świadczy o tym, iż ustawodawca stosując w tym zwrocie spójnik "lub" określił dwie równorzędne okoliczności od zaistnienia których uzależnił początek biegu

Otrzymywanie świadczenia dodatkowego w postaci deputatu węglowego z tytułu uprawnień przysługujących nieżyjącemu małżonkowi z byłego zakładu pracy, nie pozbawia współmałżonka uprawnień wynikających z zarządzenia Ministra Finansów z dnia 7 grudnia 1992 r. w sprawie zaniechania i poboru podatku dochodowego od niektórych osób fizycznych /M.P. nr 39 poz. 289/.

Organ ewidencyjny, wszczynając postępowanie administracyjne o wykreślenie spółki cywilnej z ewidencji działalności gospodarczej na skutek wystąpienia z niej jednego z dwóch wspólników, jest obowiązany zawiadomić o tym drugiego wspólnika. Niedopełnienie tego obowiązku pozbawia wspólnika prawa do obrony i uzasadnia wzruszenie decyzji o wykreśleniu spółki z ewidencji.

Zgodnie z par. 1 pkt 9 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 16 lutego 1989 r. w sprawie rozciągnięcia przepisów ustawy o zobowiązaniach podatkowych na niektóre rodzaje świadczeń pieniężnych oraz określenia właściwości organów podatkowych w zakresie umarzania zaległości podatkowych /Dz.U. nr 6 poz. 40/ przepisy ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych /Dz.U. nr 27 poz. 111 ze zm

Artykuł 66 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane /Dz.U. nr 89 poz. 414 ze zm./, uprawniający organ do nakazania decyzją usunięcia stwierdzonych nieprawidłowości kontrolowanego obiektu budowlanego, nie pozwala na określenie terminu, w którym nakazane prace podlegałyby wykonaniu, jako elementu orzeczenia.

Instytucja zaliczek na podatek podyktowana została wyłącznie względami celowościowymi. Pozwala ona bowiem na systematyczny dopływ środków do budżetu Państwa. To co łączy zaliczki na podatek z samym podatkiem /w szczególności podstawa opodatkowania/ nie może podważać funkcji obu instytucji. W czasie wzajemnie się one wykluczają. Tak długo bowiem jak istnieje obowiązek obliczania i uiszczania zaliczek

Przepis par. 2 ust. 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 23 grudnia 1993 r. w sprawie zryczałtowanego podatku dochodowego od przychodów osób fizycznych /Dz.U. nr 132 poz. 635/ pozostaje w sprzeczności z unormowaniem zawartym w art. 24 ust. 3 /ostatnie zdanie/ ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416 ze zm./ w tej części, w której nie wymienia

Odwołanie się do kryterium zameldowania na pobyt stały, jako warunku uczestniczenia i korzystania z pełnych uprawnień w zebraniu wiejskim narusza prawo. Dane z ewidencji ludności mogą być pomocne w ustaleniu charakteru pobytu osoby na terenie sołectwa, nie przesądzają one jednak o tych uprawnieniach.