1. Rozstrzygnięcie sprawy z zakresu art. 8 ust. 2 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. - o zobowiązaniach podatkowych /Dz.U. nr 27 poz. 111 ze zm./ następuje w ramach uznania administracyjnego 2. Zaniechanie ustalania i poboru zobowiązań podatkowych stosuje się wyjątkowo w szczególnie uzasadnionych wypadkach, zwłaszcza w razie znacznego ograniczenia możliwości płatniczych podatnika wskutek zdarzeń losowych

Organ rozpatrujący wniosek o zwrot wywłaszczonej nieruchomości po stwierdzeniu, że zaistniały przesłanki zwrotu, o których mowa w art. 69 ust. 1 ustawy z dnia 29 kwietnia 1985 r. o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości /Dz.U. 1991 nr 30 poz. 127 ze zm./, ma obowiązek wyjaśnienia, czy zachodzi możliwość rozwiązania użytkowania wieczystego w rozumieniu art. 26 ust. 2 powyższej ustawy, ustanowionego

1. Przedsiębiorstwo Zagraniczne uzyskało od Wojewody Decyzję - Zezwolenie na prowadzenie działalności gospodarczej. Przedmiotowa "decyzja-zezwolenie" wydana została na mocy przepisów ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o zasadach prowadzenia na terytorium Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej działalności gospodarczej w zakresie drobnej wytwórczości przez zagraniczne osoby prawne i fizyczne /Dz.U. nr 19 poz.

Termin zawiadomienia organu podatkowego o wyborze zwolnienia nie może być utożsamiany z wyborem tego zwolnienia.

1. Wymagane art. 9 ust. 2 ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r. o ewidencji ludności i dowodach osobistych /Dz.U. 1984 nr 32 poz. 174 ze zm./ uprawnienie do przebywania w lokalu spółdzielczym zarówno lokatorskim jak i własnościowym, biorące się z umowy użyczenia /najmu/, zawartej z osobą, której służy spółdzielcze prawo do lokalu mieszkalnego uzależnione jest od zgodności takiej umowy z przepisami Prawa

Nie stanowi przeszkody do zwrotu wywłaszczonej nieruchomości ani stan zaawansowania robót budowlanych przy inwestycji realizowanej niezgodnie z celem wywłaszczenia ani też ustalenia obowiązującego planu zagospodarowania przestrzennego.

1. Wydatki na utrzymanie mieszkań zakładowych nie mają bezpośredniego związku z prowadzoną działalnością gospodarczą i wpływu na wielkość osiągniętego przychodu, wobec czego nie stanowią kosztu uzyskania przychodu - jeśli nie wynika to z układu zbiorowego pracy lub z innych aktów prawnych. 2. Z faktu wprowadzenia ustawą z dnia 6 marca 1993 r. o zmianie niektórych ustaw regulujących zasady opodatkowania

Nieodpłatne użytkowanie cudzych urządzeń technicznych do prowadzenia działalności gospodarczej, dla osiągnięcia z tej działalności przychodów, jest przychodem podlegającym opodatkowaniu, o którym mowa w art. 11 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. nr 80 poz. 350 ze zm./.

Dla wymiaru podatku od nieruchomości bezprzedmiotowe jest unormowanie dotyczące aktualizacji ceny gruntu zawarte w art. 43 ust. 1 ustawy z dnia 29 kwietnia 1985 r. o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości /Dz.U. 1991 nr 30 poz. 127 ze zm./.

Dopuszczalne jest uchwalenie tymczasowego statutu gminy. Tymczasowość statutu może polegać na przyjęciu w nim rozwiązań fragmentarycznych lub na czas określony, które utracą moc po uchwaleniu normalnego statutu. Rozwiązania tymczasowe nie mogą być ustalane z pominięciem obowiązującego trybu uchwalenia statutu i podstawowych rozwiązań ustrojowych o charakterze powszechnie obowiązującym.

1. Żaden przepis ustawy z dnia 22 marca 1991 r. - Prawo o publicznym obrocie papierami wartościowymi i funduszach powierniczych /Dz.U. 1994 nr 58 poz. 239/ nie daje inwestorom giełdowym legitymacji do złożenia skutecznego prawnie wniosku o cofnięcie w całości lub w części uprawnień podmiotom prowadzącym przedsiębiorstwa maklerskie lub o nałożenie kary pieniężnej na te podmioty. 2. Inwestor giełdowy

1. Przepis art. 27 ust. 5 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ uzasadnia zastosowanie przy wymiarze podatku stawki podwyższonej lub zwielokrotnionej tylko w wypadku, gdy zaniedbanie przez podatnika obowiązków w zakresie prowadzenia ewidencji, o których mowa w ustępie czwartym nie stwarza dostatecznie wiarygodnej podstawy

Zgodnie z przepisami ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50/ w okresie do dnia 31 grudnia 1993 r. podatek od towarów i usług pobrany od aportów rzeczowych przekazanych z zagranicy na rzecz spółek działających w Polsce nie podlegał zwrotowi, z uwagi na fakt, iż spółka przy przekazywaniu wkładu niepieniężnego w formie aportu rzeczowego

Spółka prawa handlowego udzielająca pożyczek pieniężnych bez stosownego zezwolenia, to jest wykonująca jedną z czynności bankowych, o których mowa w art. 11 ust. 1 ustawy z dnia 31 stycznia 1989 r. - Prawo bankowe /Dz.U. 1992 nr 72 poz. 359 ze zm./, nie może być uznana za podmiot gospodarczy "prowadzący działalność w zakresie (...) udzielania pożyczek" w rozumieniu par. 68 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia

Wykazanie przez podatnika przychodu w kwocie niższej od ceny zakupu sprzedanych towarów lub równej tej cenie, wskazuje na istnienie sprzeczności tych elementów działalności gospodarczej, o której mowa w art. 169 par. 2 Kpa. W takim przypadku przepis ten pozwala organowi podatkowemu na nieuznanie księgi prowadzonej przez podatnika za dowód w postępowaniu podatkowym, jeżeli podatnik tych okoliczności

Na gruncie przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych w brzmieniu obowiązującym w 1992 r., jeżeli dochody z jakiegokolwiek źródła były wolne od podatku, czy też podatkowi nie podlegały, to przy ustalaniu dochodu stanowiącego podstawę opodatkowania nie uwzględnia się zarówno przychodów z tego źródła, jak i kosztów uzyskania tego przychodu, niezależnie od rodzajów tych kosztów, to jest zarówno

Organ podatkowy, dokonujący wymiaru podatku od nieruchomości gruntowej, nie jest uprawniony do przyjęcia za podstawę wymiaru podatku innej powierzchni od tej, jaka figuruje w rejestrze gruntów, prowadzonym przez właściwy organ geodezyjny.

W razie uchylenia przez organ odwoławczy decyzji wydanej na podstawie art. 175 par. 1 Kpa, przepis art. 29 ust. 2 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych /Dz.U. 1993 nr 108 poz. 486 ze zm./, przewidujący oprocentowanie nadpłaty podatku nie znajduje zastosowania.

Dla pozbawienia ksiąg podatkowych mocy dowodowej na podstawie art. 169 par. 1 Kpa nie wystarcza ustalenie, że w pewnym okresie nie dokonano w księdze odpowiadającego rzeczywistości zapisu, o ile tylko sam podatnik zapis ten następnie doprowadził do stanu zgodnego z rzeczywistością. W takiej sytuacji nie tyle o nierzetelności księgi, co o jej wadliwości formalnej można mówić. Organ podatkowy ustala

Nierzetelność ewidencji zakupu i sprzedaży nie oznacza automatycznie nierzetelności księgi i nie daje podstaw do jej odrzucenia.

Wartość rynkową sprzedawanej rzeczy lub prawa jako podstawę opodatkowania ustala się tylko wtedy, kiedy cena bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej /art. 19 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych - Dz.U. nr 80 poz. 350 ze zm./.

Żaden przepis zarówno ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych /Dz.U. 1993 nr 108 poz. 486 ze zm./, jak i ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ nie przewiduje stosowania sankcji w postaci pozbawienia podatnika prawa do zwrotu różnicy między podatkiem należnym i naliczonym.

1. Art. 18 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym /Dz.U. nr 16 poz. 95 ze zm./ skonstruowany jest na zasadzie domniemania kompetencji rady gminy we wszystkich sprawach należących do zakresu działania gminy, o ile inne ustawy nie stanowią inaczej. W przypadku finansowania diet oraz zwrotu kosztów podróży służbowych mamy do czynienia z wydatkami o charakterze publiczno-prawnym