W budżecie związku międzygminnego wszystkie wydatki i dochody powinny być ujęte w kwotach realnych.

Związki międzygminne obowiązane są uchwalać budżet; czynność ta podlega nadzorowi regionalnej izby obrachunkowej.

Organ administracji prowadząc administracyjne postępowanie o rozgraniczeniu - jeżeli w postępowaniu tym zostanie zawarta ugoda likwidująca spór graniczny - winien zbadać warunki formalne tej ugody i prawidłowość poprzedzającego ją postępowania. Badanie to powinno obejmować m.in. takie okoliczności jak to czy akt zawarty przed geodetą jest w ogóle ugodą określoną art. 917 Kc; czy ugoda ta dotyczy ustalenia

Decyzja wydana na podstawie art. 155 Kpa zawierająca rozstrzygnięcie inne niż o uchyleniu bądź zmianie decyzji ostatecznej rażąco narusza prawo w rozumieniu art. 156 par. 1 pkt 2 Kpa.

Przekazanie części inwestycji zleceniodawcom nie jest czynnością podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Stanowi tylko wyraz wykonania umowy zlecenia przez zleceniobiorcę.

1. Artykuł 139 Kpa przewiduje, jako podstawową zasadę postępowania odwoławczego, że organ odwoławczy nie może wydać decyzji na niekorzyść strony odwołującej się. Od tej zasady powyższy przepis dopuszcza odstępstwo tylko wówczas, gdy zaskarżona odwołaniem decyzja rażąco narusza prawo lub rażąco narusza interes społeczny. Ustawodawca chroni w ten sposób interesy osób odwołujących się. Osoby te winny

Przy zwrocie należności celnych na podstawie art. 80 ust. 1 ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. - Prawo celne /Dz.U. 1994 r. Nr 71 poz. 312 ze zm./ do surowców, materiałów, półfabrykatów lub elementów kooperacyjnych zużytych przy wyrobie towarów wywiezionych w obrocie towarowym z zagranicą należy zaliczyć zarówno te ich wielkości, które efektywnie weszły w skład wyeksportowanych wyrobów, jak i te, które

Uchylenie w całości decyzji organu I instancji i orzeczenie co do istoty sprawy bądź uchylenie jej w całości i umorzenie postępowania w I instancji, o czym mowa w art. 138 par. 1 pkt 2 Kpa, całkowicie wyłącza możliwość umorzenia postępowania odwoławczego, przewidzianą w art. 138 par. 1 pkt 3 Kpa.

Zgodnie z art. 138 Kpa organ odwoławczy wydaje decyzję, w której utrzymuje w mocy zaskarżoną decyzję, jeżeli natomiast uchyla decyzję I instancji lub jej część to jest zobowiązany do określenia swego stanowiska w sprawie, co powinno nastąpić przez orzeczenie co do istoty sprawy, umorzenia postępowania I instancji lub przekazania sprawy do ponownego rozpatrzenia przez organ I instancji. Decyzja organu

Rzeczą podatnika jest takie zorganizowanie prowadzonego przez siebie przedsiębiorstwa, w tym nadzoru nad biurem podatkowo-rachunkowym, aby nierzetelność w prowadzeniu ksiąg nie miała miejsca.

Czas przebywania w obozie jenieckim jest zaliczony do okresu działalności kombatanckiej lub równorzędnej z nią jeśli niewola pozostawała w związku z pełnioną służbą wojskową /art. 3 pkt 1 ustawy z dnia 24 stycznia 1991 r. o kombatantach oraz niektórych osobach będących ofiarami represji wojennych i okresu powojennego - Dz.U. nr 17 poz. 75 ze zm./.

Nie można odmówić wyznaczenia dodatkowego terminu załatwienia sprawy /art. 37 par. 2 Kpa/ tylko z tego powodu, że sprawa ma charakter cywilnoprawny.

Przepisem art. 25 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 24 stycznia 1991 r. o kombatantach oraz niektórych osobach będących ofiarami represji wojennych i okresu powojennego /Dz.U. nr 17 poz. 75 ze zm./ osoby, które na mocy dotychczasowych przepisów uzyskały uprawnienia wyłącznie z tytułu działalności w latach 1944-1956 w charakterze uczestników walk o ustanowienie i utrwalenie władzy ludowej ustawodawca pozbawia

Jeżeli czynności podlegające opodatkowaniu VAT wykonuje spółka cywilna, to ona, a nie jej współnicy lub też jeden z nich, powinna deklarować i uiszczać zobowiązanie, w tym podatku, albo deklarować i żądać zwrotu różnicy podatku.

Osiągnięte przez spółdzielnie mieszkaniowe do 31 grudnia 1993 r. dochody ze źródeł nie związanych z gospodarką zasobami mieszkaniowymi nie korzystały ze zwolnienia od podatku dochodowego od osób prawnych.

Oddanie wywłaszczonej nieruchomości w użytkowanie nie powoduje bezprzedmiotowości postępowania o jej zwrot. Użytkowanie, podobnie jak każde inne ograniczone prawo rzeczowe, nie może być traktowane jako przeszkoda w zwróceniu wywłaszczonej nieruchomości, jeżeli jest ona zbędna na cel określony w decyzji o jej wywłaszczeniu.

Umowa rachunku bankowego zawarta pomiędzy podmiotem gospodarczym, będącym płatnikiem i bankiem wiąże strony tej umowy. Tym samym jej niewykonanie rodzi skutki jedynie między stronami umowy, a nie między bankiem a urzędem skarbowym.

Odliczeniu od przychodów podlegają tylko koszty poniesione dla osiągnięcia konkretnego przychodu, który następnie był przyjęty do obliczenia podatku. Z uzasadnienia:

Urzędy Skarbowe są uprawnione do oceny charakteru czynności cywilnoprawnej dla celów opłaty skarbowej.

Postanowienia przepisu art. 139 Kpa znajdują zastosowanie również w sytuacji, kiedy od decyzji odwołanie wniosła więcej niż jedna strona, jeżeli każda z nich zaskarżyła samodzielnie rozstrzygnięcie materialnoprawne, a zaskarżone rozstrzygnięcie nie determinuje rozstrzygnięć pozostałych.

Prawo użytkowania nieruchomości, podobnie jak każde inne ograniczone prawo rzeczowe, nie może stanowić przeszkody w zwróceniu wywłaszczonej nieruchomości, jeżeli jest ona zbędna na cel określony w decyzji o jej wywłaszczeniu /art. 69 ust. 1 ustawy z dnia 29 kwietnia 1985 r. o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości - Dz.U. 1991 nr 30 poz. 127 ze zm./.

Ustalenie w drodze szacunkowej wielkości nawet pojedynczego elementu wchodzącego w skład podstawy opodatkowania powoduje, że cała podstawa opodatkowania nabiera cech podstawy opodatkowania ustalonej w drodze szacunkowej, o jakiej mowa w art. 11 ust. 1 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych /Dz.U. 1993 nr 108 poz. 486 ze zm./.

Z mocy art. 240 Kc i art. 26 ust. 1 ustawy z dnia 29 kwietnia 1985 r. o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości /Dz.U. 1991 nr 30 poz. 127 ze zm./ rozwiązaniu może podlegać także użytkowanie wieczyste powstałe z mocy prawa. Nie ma bowiem dostatecznych podstaw do różnicowania treści tego prawa w zależności od źródła jego powstania.