1. Ustalanie godzin otwierania i zamykania placówek handlowych /art. XII par. 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Przepisy wprowadzające kodeks pracy - Dz.U. nr 24 poz. 142 ze zm./ jest aktem generalnym, który musi być wyrażony w postaci przepisów powszechnie obowiązujących tylko przez taki organ, który w ogóle jest upoważniony do wydawania przepisów gminnych. 2. Jeżeli obowiązujące przepisy prawa

Uchwała rady gminy o sprzedaży w drodze przetargu nieruchomości gminnej, z której korzysta sołectwo podjęta bez zgody zebrania wiejskiego, narusza art. 48 ust. 2 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym /Dz.U. nr 16 poz. 95 ze zm./.

Zakwalifikowanie preparatu do pozycji leków, a więc dopuszczenie go do obrotu na polskim obszarze celnym, wymaga uzgodnienia tej decyzji z wymogami zawartymi w ustawie z dnia 10 października 1991 r. o środkach farmaceutycznych, materiałach medycznych, aptekach, hurtowniach i nadzorze farmaceutycznym /Dz.U. nr 105 poz. 452/. Zgodnie z art. 26 ust. 1 powołanej ustawy do obrotu mogą być wprowadzane środki

Dni i godziny otwierania z zamykania placówek handlowych, zakładów gastronomicznych i zakładów usługowych określa rada gminy, a nie wójt.

1. Brak stosunku prawnego tworzącego obowiązek w podatku od nieruchomości nie może być zastąpiony faktycznym użytkowaniem przez parafię lokalu na cele związane z posługą kapłańską, choćby jego właściciel był osobą duchowną związaną z tą parafią. 2. Parafia - jako osoba prawna - może korzystać ze zwolnień podatkowych w podatku od nieruchomości, jeżeli legitymuje się tytułem czyniącym ją stroną w postępowaniu

Producentem towaru, o jakim mowa w art. 80 ust. 1 ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. - Prawo celne /Dz.U. nr 75 poz. 445 ze zm./, jest nie tylko podmiot, który we własnym zakresie wykonuje wszystkie czynności związane z przetworzeniem towaru wywiezionego następnie w obrocie towarowym z zagranicą, ale także podmiot, który - organizując produkcję eksportowanego wyrobu zleca w ramach swej działalności wykonanie

Nieprowadzenie ewidencji określonej w art. 27 ust. 4 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ i nieopłacanie stosownego podatku prowadzi do opodatkowania na podstawie art. 27 ust. 5 cyt. ustawy przez organa skarbowe.

Artykuł 30 par. 5 Kpa daje osobom w nim wymienionym wyłącznie legitymację procesową w postępowaniu administracyjnym w sprawach dotyczących spadków nie objętych. Z przepisu tego natomiast nie wynikają jakiekolwiek uprawnienia materialnoprawne tych osób.

Ustawodawca pozostawił uznaniu organów policyjnych sprawę rozmieszczenia funkcjonariuszy, jeśli nie wiąże się to z obniżeniem stanowiska, uposażenia, zmianą miejscowości ani rodzaju służby.

Rada gminy, która na podstawie art. 21 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym /Dz.U. nr 16 poz. 95 ze zm./ powołała stałe komisje do określonych zadań i wybrała w ich skład także osoby spoza rady, nie może odmówić jednemu lub kilku radnym czynnego uczestnictwa w pracach komisji w ogóle.

1. Istota postępowania odwoławczego polega na ponownym rozpoznaniu sprawy. Nie podlegają więc w tym postępowaniu rozpatrzeniu złożone dopiero w odwołaniu wnioski o odroczenie terminu do złożenia oświadczenia o wyborze zwolnienia od podatku. Wnioski takie podlegają rozpatrzeniu w odrębnym postępowaniu. 2. Ciężar dowodu, że pracownicy Urzędu Skarbowego wprowadzili skarżącą. w błąd, co do treści warunku

1. Przepis art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych /Dz.U. nr 9 poz. 31 ze zm./, przewidujący zróżnicowaną wielkość maksymalną stawek podatkowych dla określonych kategorii nieruchomości, nie wyklucza wprowadzenia przez radę gminy w uchwale, ustalającej szczegółowe stawki podatkowe, dalszych podziałów nieruchomości na mniejsze grupy i różnicowania dla nich stawek

1. Wezwanie do usunięcia naruszenia interesu prawnego lub uprawnienia, spowodowanego uchwałą zgromadzenia związku gmin, skierowane do jednej z rad gmin, które utworzyły związek, nie stanowi dopełnienia warunku, o jakim mowa w art. 101 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym /Dz.U. nr 16 poz. 95 ze zm./. 2. Warunkowi wezwania organu gminy do usunięcia naruszenia interesu prawnego

Ani pod rządami przepisów ustawy z dnia 28 września 1991 r. o lasach /Dz.U. nr 101 poz. 444/, ani też pod rządami wcześniejszych przepisów prawa, nadleśniczowie nie byli urzędnikami państwowymi mianowanymi w rozumieniu ustawy z dnia 16 września 1982 r. o pracownikach urzędów państwowych /Dz.U. nr 31 poz. 214 ze zm./ czy też funkcjonariuszami państwowymi, których zatrudnienie miałoby charakter stosunku

Dla prowadzenia ewidencji, o której mowa w art. 27 ust. 4 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ przepis ten nie ustanawia żadnych wymagań co do formy.

1. Zwolnienie podmiotowe od podatku przewidziane w art. 14 ust. 2 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ było zwolnieniem przysługującym z mocy prawa, jeżeli podatnik spełnił określone warunki i złożył oświadczenie o wyborze zwolnienia w terminie określonym w art. 48 tej ustawy. 2. Art. 48 powołanej wyżej ustawy nie

Ustawa z dnia 28 grudnia 1989 r. - Prawo celne /Dz.U. nr 75 poz. 445 ze zm./ zasadnicze znaczenie przywiązuje do dokumentów pierwotnej odprawy celnej, z których ma wynikać fakt przywozu tego towaru. Organ celny może pogłębiać tego rodzaju badania przez przeprowadzenie dowodów, które uzna za stosowne, nie może jednak uznać niemożności ustalenia tożsamości towaru w sytuacji, gdy przedstawiono dokumenty

Umowa dzierżawy, będąca umową cywilnoprawną, reguluje wzajemne prawa i obowiązki pomiędzy stronami, nie może ona natomiast wywierać skutków na gruncie przepisów prawa publicznego, do których należą przepisy podatkowe. W szczególności umowa taka nie może mieć wpływu na obowiązki podatkowe ciążące na właścicielu nieruchomości będącym podatnikiem tego podatku. Solidarna z podatnikiem odpowiedzialność

1. Ustawa z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym /Dz.U. nr 16 poz. 95 ze zm./ nie przewiduje żadnych form wynagradzania sołtysów ze środków budżetowych. 2. Uprawnienie sołtysów do otrzymywania stałego wynagrodzenia ze środków budżetowych gminy musi wynikać z wyraźnie sformułowanych przepisów kwestie te normujących; podstawy takiej nie mogą stanowić ogólne i kompetencyjne przepisy art. 35