Agencja Własności Rolnej Skarbu Państwa nie może zasadnie odmówić przejęcia na podstawie art. 16 ust. 1 i 3 ustawy z dnia 19 października 1991 r. o gospodarowaniu nieruchomościami rolnymi Skarbu Państwa oraz o zmianie niektórych ustaw /Dz.U. nr 107 poz. 464 ze zm./ nieruchomości przekazywanych z Państwowego Funduszu Ziemi rolniczym spółdzielniom produkcyjnym w użytkowanie, jeżeli w okresie użytkowania

Artykuł 27 ust. 1 ustawy z dnia 12 lipca 1984 r. o planowaniu przestrzennym /Dz.U. 1989 nr 17 poz. 99 ze zm./ mówiący o miejscowym planie szczegółowym, nie stanowi aby plan ten miał zawierać ostateczny podział na działki. Plan taki ma określać przeznaczenie gruntu i wyznaczać linie rozgraniczające grunty o różnym przeznaczeniu. Jeżeli miejscowy plan szczegółowy zawiera podział terenów przeznaczonych

1. Zgodnie z art. 7 i art. 13 ustawy z dnia 26 marca 1982 r. o ochronie gruntów rolnych i leśnych /Dz.U. nr 11 poz. 79 ze zm./, wyłączenie gruntów rolnych z produkcji - w rozumieniu zaniechania ich dotychczasowego wykorzystania - było dopuszczalne po przeznaczeniu ich w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego na cele nierolnicze i po uzyskaniu decyzji określającej warunki wyłączenia. Dopiero

Uregulowany w art. 84 ust. 1 ustawy z dnia 31 stycznia 1980 r. o ochronie i kształtowaniu środowiska /Dz.U. 1994 nr 49 poz. 196 ze zm./ wykup nieruchomości znajdującej się w strefie ochronnej wyznaczonej na podstawie art. 71 ust. 1 ustawy, może być zrealizowany wyłącznie na podstawie umowy sprzedaży, a zatem czynności cywilnoprawnej. Przekazanie sprawy wykupu na drogę administracyjnoprawną wymagałoby

Instytucja zabezpieczenia ustanowiona przepisem art. 21 ust. 2 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych /Dz.U. 1993 nr 108 poz. 486 ze zm./ ma na celu ochronę interesów Skarbu Państwa, cel ten jednak nie zwalnia organów z obowiązku wykazania, iż obawa uchylenia się podatnika od wykonania obowiązku podatkowego jest uzasadniona, czyli znajduje potwierdzenie w materiale dowodowym

Wojewódzkie urzędy pracy, uwzględniając sytuację na rynku pracy i opinię wojewódzkiej rady zatrudnienia, wydają zezwolenie na zatrudnienie cudzoziemców, nie mają natomiast uprawnień do wyrażania /lub niewyrażania/ zgody na wykonywanie przez nich zawodu /art. 50 ust. 1 i 4 ustawy z dnia 16 października 1991 r. o zatrudnieniu i bezrobociu - Dz.U. nr 106 poz. 457 ze zm./.

1. Przewidziana w art. 8 ust. 1 ustawy z dnia 29 czerwca 1963 r. o zagospodarowaniu wspólnot gruntowych /Dz.U. nr 28 poz. 169 ze zm./ decyzja ma charakter deklaratywny i poświadcza stan prawny ustalony w dniu wejścia w życie tej ustawy, który trwa nadal do czasu przewidzianej prawem ewentualnej zmiany. Charakter takiej decyzji jako deklaratywnej nie czyni bezprzedmiotowym ani niedopuszczalnym żądania

Przepisy ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym /Dz.U. nr 16 poz. 95/ i związanej z nią ustawy z dnia 24 maja 1990 r. o zmianie ustawy - Kodeks postępowania administracyjnego /Dz.U. nr 34 poz. 201/ rozszerzające od dnia 27 maja 1990 r. kognicję Naczelnego Sądu Administracyjnego na sprawy samorządu terytorialnego, w szczególności przez powierzenie rozpatrywania skarg na uchwały organów

1. Mieszkańcy gminy w oparciu o art. 7 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 października 1991 r. o referendum gminnym /Dz.U. nr 110 poz. 473/ w związku z art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym /Dz.U. nr 16 poz. 95 ze zm./ mogą wystąpić do rady gminy z inicjatywą przeprowadzenia referendum gminnego, w sprawie podziału gminy przez utworzenie dwóch nowych gmin. 2. Podstawą skargi

Posługiwanie się przez podatnika klasyfikacją SWW nie oznacza, że ciężar rozstrzygnięcia, czy podatnik zastosował prawidłową stawkę podatku, został przeniesiony na organy Głównego Urzędu Statystycznego. Organy te określają tylko zasady metodyczne sporządzania danych statystycznych, natomiast samą prawidłowość klasyfikowania i w rezultacie przyjęcia odpowiedniej stawki podatku znajduje się pod kontrolą

Zgodnie z art. 21 ust. 6 w związku z art. 49 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ zwrot różnicy podatku następował w ciągu 30 dni od dnia złożenia rozliczenia podatnika. Rozliczenie przez podatnika następuje w formie deklaracji podatkowej. Skarżący złożyli deklarację 5 stycznia 1994 r. i od tego terminu należało

1. W myśl art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 5 stycznia 1991 r.- Prawo budżetowe /Dz.U. 1993 nr 72 poz. 344/ państwowe jednostki budżetowe pokrywają swoje wydatki bezpośrednio z budżetu, a uzyskane dochody odprowadzają do budżetu. Nie ustalają więc zysku ani straty. Tym samym nie można przyjąć, iż działają one w celach zarobkowych. Nie prowadzą one działalności na własny rachunek. Działalność ta jest prowadzona

1. Naczelny Sąd Administracyjny w zasadzie nie kontroluje aktów normatywnych stanowiących podstawę prawną zaskarżonych decyzji, jednakże w toku badania legalności tychże decyzji może dokonywać pośredniej kontroli legalności aktów normatywnych niższego stopnia niż ustawa i w razie stwierdzenia sprzeczności z ustawą pominąć je w swoim rozstrzygnięciu. 2. Wsteczne działanie prawa podwyższającego stawki

Utworzone przedsiębiorstwa powstałe w wyniku podziału odpowiadają solidarnie za zobowiązania powstałe przed podziałem, ponosząc wspólnie odpowiedzialność z tytułu nie zapłaconego cła.

Wartość transakcyjną towarów znajdujących się w składzie celnym, ustala się według stanu towaru i wartości celnej w dniu jego zgłoszenia do odprawy celnej, czyli wprowadzenia do składu celnego.

1. Ustawa z dnia 29 czerwca 1963 r. o zagospodarowaniu wspólnot gruntowych /Dz.U. nr 28 poz. 169 ze zm./ ustalenia co do charakteru prawnego nieruchomości odnosiła generalnie do stanu przed dniem jej wejścia w życie, a w myśl art. 8 ust. 5 tej ustawy ustalenia te powinny być dokonane w terminie roku od dnia wejścia w życie ustawy. Z zasady demokratycznego państwa prawa wynika, że niewykonanie w terminie

1. Brak odwołania od decyzji uzupełniającej wymiar podatku nie powoduje niemożności /bądź zbędności/ rozpoznania odwołania od decyzji pierwotnej /art. 174 Kpa/. 2. Działanie w trybie art. 174 Kpa nie stanowi załatwienia odwołania; przepis ten jest tylko szczególną podstawą do uzupełnienia decyzji I instancji na niekorzyść podatnika. 3. Niedopuszczalne jest wydanie przez organ pierwszej instancji w

1. Podmiotowi nie będącemu stroną odwołanie nie służy, a jeżeli je wniesie, jest ono niedopuszczalne. W takiej sytuacji organ odwoławczy obowiązany jest wydać przewidziane w art. 134 Kpa ostateczne postanowienie, w którym stwierdzi niedopuszczalność odwołania. 2. Przewidziana w art. 138 par. 1 pkt 3 w związku z art. 105 par. 1 Kpa bezprzedmiotowość postępowania odwoławczego dotyczy sytuacji, gdy odwołanie

Kwestia, czy w określonym czasie należy ustalić próg dopuszczalnej energochłonności urządzenia /w tym przypadku samochodu/ na takim czy innym poziomie, należy do sfery polityki energetycznej i ekologicznej organu państwa upoważnionego do tego przez ustawę.

Raport policjanta zawierający prośbę wyłącznie o natychmiastowe zwolnienie ze służby w Policji stanowi podstawę z art. 41 ust. 3 ustawy z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Policji /Dz.U. nr 30 poz. 179 ze zm./ tylko do niezwłocznego zwolnienia ze służby lub w krótkim terminie niezbędnym do przygotowania i doręczenia decyzji.

Gdy w toku kontroli skarbowej zostanie ustalone, iż zaistniały przesłanki do orzeczenia o utracie prawa do zwolnienia podatkowego na podstawie przepisów rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 18 maja 1990 r. w sprawie zwolnienia od podatków obrotowego i dochodowego podatników osiągających przychody z niektórych rodzajów nowo uruchomionej działalności gospodarczej /Dz.U. nr 35 poz. 203 ze zm./, to

Ustawa z dnia 31 stycznia 1961 r. o broni, amunicji i materiałach wybuchowych /Dz.U. nr 6 poz. 43 ze zm./ przewiduje w przepisie art. 5 ust. 2, że organ Policji wydający pozwolenie na broń może sprawdzić czy osoba ubiegająca się o pozwolenie jest obznajomiona z przepisami dotyczącymi obchodzenia się z daną bronią. Jednakże, przy korzystaniu z tej możliwości organy Policji, kierując się zasadą prawdy

Nie zakwalifikowanie na stanowisko kuratora zawodowego w Sądzie Rejonowym nie jest decyzją administracyjną ani postanowieniem, wymienionym w art. 196 par. 3 Kpa.