Jeżeli budynek mieszkalny został wybudowany w ramach niezarobkowej działalności gminy realizującej zadania budownictwa komunalnego, to późniejsza sprzedaż znajdujących się w nim lokali mieszkalnych nie daje podstaw do ulgi podatkowej, o której mowa w art. 26 ust. 1 pkt 5 lit. "d" ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416 ze zm./.

Sprzedaż poszczególnych elementów przedsiębiorstwa, choćby nawet przedstawiały one znaczną wartość w porównaniu z wartością całego przedsiębiorstwa, nie stanowi podstawy do uznania, iż faktycznie nastąpiła jego sprzedaż. Przedsiębiorstwo /art. 55[1] Kc/ jako przedmiot zbycia musi stanowić całość pod względem organizacyjnym i funkcjonalnym.

Przepisy dekretu z dnia 16 maja 1956 r. o umarzaniu i udzielaniu ulg w spłacaniu należności państwowych /Dz.U. nr 17 poz. 92 ze zm./ oraz rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 15 września 1982 r. w sprawie zasad umarzania i udzielania ulg w spłacaniu należności państwowych /Dz.U. nr 30 poz. 211/ nie stanowią podstawy do wydania decyzji o umorzeniu należności z tytułu zadłużenia w uiszczaniu opłat za

1. Art. 33 ust. 1 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ nie określa jednak sposobu i terminu zapłaty podatku, który przez podatnika zwolnionego podmiotowo od podatku został wykazany w rachunkach /fakturach/ lub rachunkach uproszczonych. Określenie to było bowiem zbędne, gdyż według art. 26 tej samej ustawy podatnicy są obowiązani

Wyroby niekompletne, jak również wyroby znajdujące się w stanie nie zmontowanym lub zdemontowanym - jeżeli posiadają zasadnicze cechy wyrobu kompletnego - klasyfikuje się do pozycji obejmującej wyrób kompletny.

Przedmiotowo-podmiotowy charakter zwolnień spółek z udziałem kapitału zagranicznego od podatku dochodowego, a powstałych na podstawie ustawy z dnia 23 grudnia 1988 r. o działalności gospodarczej z udziałem podmiotów zagranicznych /Dz.U. 41 poz. 325 ze zm./ wyraźnie podkreśla art. 37 ust. 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1991 r. o spółkach z udziałem zagranicznym /Dz.U. nr 60 poz. 253/, stwierdzając m.in.

Istotą uregulowań rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 18 maja 1990 r. w sprawie zwolnienia od podatków obrotowego i dochodowego podatników osiągających przychody z niektórych rodzajów nowo uruchomionej działalności gospodarczej /Dz.U. nr 35 poz. 203 ze zm./ jest możliwość uzyskania zwolnienia od uiszczenia podatków obrotowego i dochodowego wymierzonych przez organ podatkowy. Zwolnienie zatem nie

Skoro w chwili składania przez skarżącą spółkę cywilną wniosku o umorzenie zaległości podatkowej z tytułu odsetek za zwłokę od podatku i usług zaległość ta nie istniała, gdyż odsetki te zostały już zapłacone, to sprawa o ich umorzenie nie mogła być przez organ podatkowy merytorycznie rozpatrywana.

Zgodnie z art. 2 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./, w brzmieniu obowiązującym w 1994 r., opodatkowaniu tym podatkiem nie podlegało wydanie towarów w miejsce świadczenia pieniężnego, co dopiero od 16 stycznia 1995 r. przewiduje art. 2 ust. 3 pkt 3b ww. ustawy.

Przepis art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych /Dz.U. nr 9 poz. 31 ze zm./ przewidujący zróżnicowaną wielkość maksymalną stawek podatkowych dla określonych kategorii nieruchomości, nie wyklucza wprowadzania przez radę gminy w uchwale, ustalającej szczegółowe stawki podatkowe dalszych podziałów nieruchomości na mniejsze grupy i różnicowania dla nich stawek podatkowych

1. O likwidacji drogi ogólnodostępnej, nie zaliczonej do żadnej z kategorii dróg publicznych, decyduje rada gminy na podstawie art. 18 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym /Dz.U. nr 16 poz. 95 ze zm./ i art. 11 ust. 1 ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych /Dz.U. nr 14 poz. 60 ze zm./, kierując się zbiorowymi potrzebami wspólnoty i uzasadnionym interesem członków

Cele dotychczasowe, o jakich mowa w art. 70 ust. 3 ustawy z dnia 29 kwietnia 1985 r. o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości /Dz.U. 1991 nr 30 poz. 127 ze zm./ odnosić należy do sposobu korzystania z nieruchomości przed i po przeprowadzeniu przewodów i urządzeń, a nie do aktualnego bądź kolejnego właściciela nieruchomości. Jeżeli zatem w wyniku założenia określonych przewodów i urządzeń

1. Wynikające z art. 1, art. 11 ust. 1, art. 13 ust. 1 i 3 oraz art. 23 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym /Dz.U. nr 16 poz. 95 ze zm./ uprawnienia mieszkańca gminy jako członka wspólnoty samorządowej nie uzasadniają. Są wnoszenia przez niego w trybie art. 101 ust. 1 ustawy skargi na uchwałę rady gminy w przedmiocie powołania przez radę stałych lub doraźnych komisji i ustalania

1. Warunkiem koniecznym zachowania uprawnienia, wynikającego z ustawy o podatku od towarów i usług, jest sporządzenie lub przyjęcie przez podatnika tego podatku faktury, aby zawierała informacje, o jakich mowa w art. 32 ust. 1 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./. Rozszerzenie tych wymogów w przepisach par. 18 do 31 rozporządzenia

1. Uchwała, mimo jej uchylenia /zmiany/, co do której istnieje domniemanie zgodności uchwały z prawem co do okresu między jej wydaniem a uchyleniem /zmianą/ nadal obowiązuje. 2. Przepis par. 3 uchwały gminy w sprawie zmiany statutu gminy i miasta, stanowiący, że wchodzi ona w życie z dniem jej podjęcia jest sprzeczny z przepisem art. 42 ust. 2 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym

Ocena, czy podmiot ubiegający się o koncesję daje rękojmię należytego prowadzenia działalności gospodarczej należy do organu koncesyjnego. Ocena ta nie może być jednak dowolna.

Dla skorzystania ze zwolnienia przewidzianego w art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych /t.j. Dz.U. 1993 nr 106 poz. 482 ze zm./ jednostka musi spełniać dwa warunki: jej celem statutowym musi być działalność wymieniona w tym przepisie oraz uzyskane przez jednostkę dochody muszą być wydatkowane na ten cel.

Treść art. 365 par. 1 i art. 366 Kpc pozwala na wniosek, że oddalający skargę wyrok sądu administracyjnego, kończąc spór między stronami w sposób te strony wiążący ma powagę rzeczy osądzonej.

Nie może być uznana za koszt uzyskania przychodów strata w środkach obrotowych, będąca następstwem niewłaściwego działania podatnika, czy też innych osób z nim związanych. W sferze stosunków podatkowych dotyczących podmiotów prowadzących działalność gospodarczą, straty w transporcie czy magazynach własnych lub odbiorców, nie mogą być potraktowane jako zdarzenia losowe z art. 15 ust. 2 pkt 2 ustawy

Przepisy rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 23 grudnia 1987 r. w sprawie wysokości, zasad i trybu nakładania kar pieniężnych za nieprzestrzeganie wymagań ochrony środowiska /Dz.U. 1991 nr 89 poz. 404/ nie mają zastosowania do osób fizycznych naruszających wymagania ochrony środowiska przez działania określone w art. 110 ust. 1b pkt 1 i 2 ustawy z dnia 31 stycznia 1980 r. o ochronie i kształtowaniu

Przepisy rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 23 grudnia 1987 r. w sprawie wysokości, zasad i trybu nakładania kar pieniężnych za nieprzestrzeganie wymagań ochrony środowiska /Dz.U. 1991 nr 89 poz. 404/ nie mają zastosowania do osób fizycznych naruszających wymagania ochrony środowiska przez działania określone w art. 110 ust. 1b pkt 1 i 2 ustawy z dnia 31 stycznia 1980 r. o ochronie i kształtowaniu

Rada Pracownicza Przedsiębiorstwa podjęła uchwałę o zakwalifikowaniu kosztów działalności międzyzakładowej przychodni zdrowia jako darowizny na cele ochrony zdrowia, podlegającej odliczeniu od dochodu przy ustaleniu podstawy opodatkowania, zgodnie z art. 18 ust. 1 pkt 1a ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych /Dz.U. 1993 nr 106 poz. 482 ze zm./. Nie uznając tego odliczenia

Przepis przejściowy, zamieszczony w par. 10 ust. 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 23 grudnia 1993 r. w sprawie zryczałtowanego podatku dochodowego od przychodów osób fizycznych /Dz.U. nr 132 poz. 635/, jako wydany w trakcie roku podatkowego, jest sprzeczny z zasadami państwa prawnego, nie pozwala bowiem podatnikom na racjonalne planowanie prowadzenia działalności.